Ondanks het heerlijke bed bij B&B de Zes Wielen lag ik vannacht wakker. Alles wat ik voor de camera van Hart van Nederland gezegd heb kwam weer voorbij. Vooral één vraag van de verslaggeefster blijft doordraaien in mijn hoofd: “Waarom moet Nederland toegankelijker worden?” En vervolgens vroeg ze nog zoiets van: “Moet iedereen daar dan maar rekening mee houden?”. Ik heb geloof ik iets sufs gezegd als, ’tja de vraag is meer waarom niet?’. Ik werd overvallen door de vraag. Ik vertel altijd het positieve verhaal, dat het vaak onwetendheid is bij mensen. Maar dat de overheid nu toch onderhand wel beter moet weten en best wat harder op mag treden bij het verstrekken van vergunningen bijvoorbeeld. Vervolgens zeg ik dan dat toegankelijkheid zo moeilijk niet is. Als iedereen zou doen wat redelijkerwijs mogelijk is zou er al veel verbeteren. Bla, bla, bla. Ik heb best een aardig verhaal. Maar de vraag waarom die rolstoelers eigenlijk mee moeten doen en ook op vakantie willen, had ik even niet verwacht. Vannacht heb ik natuurlijk genoeg redenen en scherpe antwoorden bedacht. Allereerst natuurlijk omdat de wereld iets mist als ik alleen maar in mijn huisje naar buiten zit te staren. Maar nu ik zo aan mijn croissantje achter mijn laptop zit word ik er een beetje verdrietig van. Anno 2018 wil ik niet meer uitleggen dat een diverse wereld gewoon mooier is.
Spannend. Ik weet niet of ik nog wel durf te kijken vanavond naar Hart van Nederland.
Update 5 februari…
Gelukkig, het valt alles mee. Het is een leuk item geworden! Raar om mezelf te zien, maar B&B de Zes Wielen is mooi in beeld en mijn punt is duidelijk: ‘Kom op Nederland, het mag best wat toegankelijker!’
Hasselt, slechts honderdvijftig kilometer onder Utrecht en dat fijne zachte taaltje om je heen. Minder bekend, maar lekker knus en alle ingrediënten aanwezig voor een fijn weekend weg. Genoeg te zien en te proeven. Amai, dat eten is hier goddelijk goed! Samen met mijn lieve vriendin Else ga ik opzoek naar de geluksplekjes van Hasselt.
Ons hotel: de Groene Hendrickx
We slapen drie nachtjes midden in het centrum op de Zuivelmarkt bij hotel en brasserie de Groene Hendrickx. In de prachtige oude jeneverstokerij zijn slechts tweeëntwintig kamers, ieder ingericht met een eigen sfeer. Er is één rolstoeltoegankelijke kamer op de begane grond, weliswaar in het nieuwbouwgedeelte, dus hier geen oude sferen. Wel een hoog plafond en grote ramen. De kamer is heerlijk ruim met een goed aangepaste badkamer. Lees hier meer over de Groene Hendrickx.
De Groene Hendrick, brasserie en hotel
Wat maakt gelukkig?
Vanuit ons hotel lopen we, na het uitgebreide ontbijt, zomaar een steegje in wat uitkomt op een klein vierkant stadsparkje. Het zonnetje schijnt op de prachtige rode bladeren van de wingerd tegen de muur. Een bronzen man zit op een bankje en er zijn nog meer verrassingen te vinden. Nog maar net aangekomen in deze stad en direct een pareltje gevonden. Het parkje (Kadettenplein) blijkt één van de geluksplekken van Hasselt.
Leo Bormans, dé Ambassadeur van Geluk, riep de bewoners van Hasselt op hun geluksplek te delen. Vijfentwintig geluksplekken staan nu in een boekje met daarbij steeds drie opdrachten om juist op die plek even stil te zijn, jezelf te spiegelen. Wat maakt je gelukkig? Wat kan je (nu) doen om een beetje gelukkiger te worden? Het boekje met alle geluksplekken halen we even later op bij de Toeristische Dienst. Sowieso een aanrader op daar even binnen te gaan. Er wordt flink geïnvesteerd om de stad te promoten en dat zie je terug in de leuke activiteiten, routes en boekjes. Tips en toegankelijke uitstapjes in de Belgische provincie Limburg lees je ook de gratis online brochure Toegankelijk Limburg.
Hasselt Geluksbord op Kadettenplein
Lekker fanatiek
Als fanatieke reisblogger prop ik de dag goed vol. Dus we kijken oude en nieuwe jurken in het modemuseum, voelen ons gelukkig in de Japanse tuin en nog gelukkiger aan de bar bij Bruno in het Jenevermuseum. Lunchen doen we goed bij de Smaaksalon, maar ons hoogtepunt beleven wij ‘s avonds aan tafel bij het Kookpunt. Even op een rij:
1. Modemuseum: vulgair
In een voormalige klooster huist nu het Modemuseum. De tentoonstelling ‘The vulgar’ was al te zien in Londen en Wenen en is nog te zien tot 14 januari 2018. Grappig dat vulgar in de Engelse taal oorspronkelijk zoiets als populair of veelvoorkomend betekende. Pas later kreeg het woord een negatieve lading, vulgar werd zoiets als volks, plat of té uitdagend. Bizar om te zien dat iets wat vroeger heel ordinair was nu heel normaal is. Andersom overigens ook. Het modemuseum zet me aan tot nadenken. Wat zijn we toch allemaal braaf en hetzelfde. Ik krijg zin om het anders te doen, juist wel die bloem in mijn haar. En hoezo moeten mijn oorbellen matchen met mijn ketting en jurk? Of word ik nu te vulgair?
De Belgen verkleinen graag hun woorden, het is bijna om gek van te worden. Groentjes, wijntje, bakkertje, vrouwtje, koffietje, wafeltje… Maar Sjenevertje klinkt echt heel mooi. Vooral uit de mond van Bruno, een grote man achter de bar in het Nationaal Jenevermuseum. Enthousiast vertelt hij alles over de smaken en bereiding van de meer dan 100 verschillende Belgische jenevers. Proeven mogen we ook. Als ik de jeneverbesstruiken op het ‘erf’ bij de oude jeneverstokerij zie realiseer ik me pas dat de jeneverbes de naam van Jenever verklaart. Goh. Hasselt is dé Jeneverstad dus een Sjenevertje moet je zeker proeven. Bijzonder leuk vind ik de grote collectie prachtige jenever affiches in het museum, stuk voor stuk kunstwerkjes die de tijdsgeest goed weergeven.
www.jenevermuseum.be, rolstoeltoegankelijk toilet aanwezig. De kinderkopjes op de middenplaats richting de ingang en de straat naar het museum toe zijn even een beproeving.
Jenevermuseum in Hasselt
3. Sachi (=geluk) in de Japanse tuin
Ruim een kilometer uit het centrum maar de moeite om naar toe te wandelen, de Japanse tuin, een geluksplek volgens de inwoners van Hasselt. Dus hier ook een geluksbord met opdracht: luister naar de waterval en bewonder de koikarpers om hun rust en statigheid. Wanneer slaag jij erin om die eigenschappen te vertonen? Rustig en statig. Deze woorden blijven de rest van ons weekendje terugkomen. Oke, rustig en statig dus. De herfstkleuren zijn prachtig in de tuin, maar het voorjaar belooft volgens de foto’s een nog mooiere betovering. Dan staat de roze Japanse kersenbloesem in bloei. Regelmatig zijn er theeceremonies en bijzondere workshops (Ikebana, kalligraferen, origami, zen). Leuk om de agenda in de gaten te houden.
www.visithasselt.be/nl/japanse-tuin, de tuin is open van begin maart tot eind oktober. De paden zijn goed toegankelijk en er is een rolstoeltoegankelijk toilet.
Hasselt, Japanse tuin
C-mine in Genk
In twintig minuten rijden wij de volgende dag met de auto naar C-Mine in Genk. Het is regenachtig en somber als wij de indrukwekkende stalen mijnschacht zien staan. Een bijzonder contrast met de vrolijke velden gele zonnebloempjes die rondom het terrein staan. In tegenstelling tot de Nederlandse steenkoolmijnen zijn de Belgische mijnen voor een groot deel bewaard gebleven. De vroegere mijnplaatsen hebben nu allemaal een nieuwe bestemming gekregen. C-mine, gehuisvest op de fundamenten van de mijn van Winterslag, heeft de ambitie meegekregen om creativiteit te stimuleren. Zo heeft de School of Arts hier een mooie plek en zijn er diverse innovatieve bedrijfjes gevestigd. In de oude, industriele gebouwen zijn nu een theater- en concertzaal en een grote bioscoop en verschillende restaurants. Beroemd keramist Pieter Stokmans heeft zijn studio en expositieruimte in het oude metaalmagazijn. Restaurants van over de hele wereld bestellen zijn unieke porseleinen, bijna doorschijnende, bordjes en kopjes met details in een bijzonder lavendelachtig Pieter Stockmans blauw. Niet goedkoop, wel bijzonder fragiel en mooi. Bijzonder is de C-Mine expeditie. Een indrukwekkende ventilator verwelkomt je voor een bijzondere tocht, die je voert door de ondergrondse gangen en verhalen van het leven in de mijn. De expeditie is met een trapplateaulift ook rolstoeltoegankelijk! Helaas, als wij er zijn is de expeditie gesloten. Daarvoor moeten we dus nog een keer terug.
www.c-mine.be, C-mine is goed toegankelijk, er zijn verschillende rolstoeltoegankelijke toiletten.
Genk, C-mine
Herkenrodesite
Na C-mine rijden we door naar wat ooit een vrouwenabdij en drukbezocht bedevaartsoord was, Herkenrodesite. Mensen zochten er geluk en bescherming. In het belevingcentrum neemt de ‘abdis’ je via een audiotour mee in haar tijd en vertelt ze prachtige emotionele verhalen. De grote inspiratie- en kruidentuin achter de abdij, staat ook in het geluksplekkenboekje. In de zomer is het goed toeven op het terras bij de Paardenstallen, jammer dat het zelfbediening is.
www.abdisiteherkenrode.be. Toegankelijk toilet aanwezig in het belevingscentrum en het restaurant. Parkeren kan voor de deur. Kinderkopjes bij de ingang.
Winkelen in stijl
Op maandag zijn de winkels open in Hasselt dus nadat wij onze hotelsleutel inleveren pakken wij deze dag nog lekker mee. Hasselt is de vierde winkelstad van België, dus dat komt wel goed. Hou je van lekker trendy of kies je voor exclusiviteit? Of toch liever de alternatieve richting? Bij de toeristische dienst haal je speciale shoproutes (smaakkaarten), die precies bij jouw stijl passen! Helaas wel behoorlijk wat drempels voor de winkels, dat kan beter Hasselt! Toegankelijke aanraders wat mij betreft: La Bottega, een grote conceptstore in, jawel alweer een oude jeneverstokerij! Door de mix van rode bakstenen, ruwe betonnen pilaren en smeedijzeren trappen heb je direct het gevoel iets bijzonders te kopen. Kleding, tassen en schoenen, voor mannen, vrouwen en kids, hier ben je zo een uurtje zoet. Ik koop het liefst de hele winkel leeg bij Seventy One, retro en vintage ten top! Ik kan me inhouden en koop slechts één heel mooi ‘kleedje’.
Hasselt, vierde winkelstad van België
‘Op restaurant gaan’ in de Smaakstad.
Dat Hasselt ook wel de Smaakstad genoemd wordt snap ik inmiddels. Wat hebben wij heerlijk gegeten.
Het Kookpunt was voor ons echt Hoogtepunt. Het restaurant, in een mooi maar sober ingericht pand, ligt aan het hiervoor al beschreven, mooiste ‘geluksparkje’ van Hasselt. In de zomer zit je hier ook heerlijk buiten. Originele gerechten met aandacht bereid en stuk voor stuk plaatjes om te zien. De gebrande makreel met gepekelde biet en kaas als voorgerecht, mmm. Of de wilde duif met kastanjes, pastinaak, salie en truffelaardappel. Niet teveel, dus nog plek voor de brownie met rum rozijntjes en hazelnotenijs… Wat een smaaksensaties. Je betaalt wel wat, maar hier realiseer je je ook dat je beter een keer goed kan gaan eten dan twee keer matig.
Er is helaas geen rolstoeltoegankelijk toilet en er zit een drempel (8 cm) voor de brede deur, met een beetje hulp lukt het mij. www.kookpunt.be
Hasselt, Het kookpunt
Bij de Smaaksalon, naast de toeristische dienst, kijk je je ogen uit. Het oude herenhuis werd eind 19de eeuw gebouwd door de vooraanstaande familie Corswarem die kort na de bouw failliet gingen. Daar kun je je direct wat bij voorstellen wanneer je de rijk versierde salons en feestzaal bekijkt. Het is moeilijk kiezen uit het enorme aanbod lunchgerechten. We eten allebei een heerlijke salade, we bestellen een kleine portie (als voorgerecht) en dat is meer dan genoeg. Laat je ook verrassen door de streekproducten in de Smaakwinkel, kleurrijke macarons en bonbons liggen op je te wachten. Mmm…
De Goei Goesting, schuin tegenover ons hotel, op de gezellige Zuivelmarkt, is net opnieuw geopend en ziet er spik en span uit. Mooi interieur, een sjieke kaart en dus ook bijbehorende sjieke gasten. Er staat zelf kaviaar op het menu. De meer ontspannen sfeer van het Kookpunt beviel ons beter maar het eten is ook hier heerlijk. Wauw wat een aandacht voor de gerechten. Hey en zien we daar niet een Pieter Stockmansbordje? Jawel, we herkennen zijn stijl al! Het toetje, een meringue met rode vruchten is goddelijk.
Alleen de serre is rolstoeltoegankelijk met een kleine drempel. Er hangen flinke heaters maar in de winter kan het te koud zijn. Er is geen rolstoeltoegankelijk toilet maar het hotel is dichtbij. www.goeigoesting.be
Hasselt, verassingen in Hasselt, Geluksplek het Kadettenplein
PS. Ik ben op uitnodiging van Toegankelijk Toerisme Vlaanderen en Toerisme Limburg naar Hasselt gegaan, zij hebben in overleg met mij een programma samengesteld en gereserveerd bij restaurants. Dat betekent niet dat ik geen eerlijk verhaal schrijf. Ik ben vrij om te schrijven wat ik wil en doe dat dus ook. Het was gewoon een heerlijk weekend, Hasselt is een echte aanrader. Meer info op www.visithasselt.be
Ik denk er zelf ook liever niet aan maar het kan iedereen overkomen. Afgevoerd worden met een ambulance en op de spoedeisende hulp terecht komen. Het is dan belangrijk dat het ambulancepersoneel en de artsen snel weten dat je een beperking hebt en dat ze beschikken over de juiste (medische) informatie. Tijdens je vakantie in het buitenland is het nog belangrijker dat je medische informatie bij de hand hebt.
Voor Contact, het ledenblad van Spierziekten Nederland ging ik op onderzoek uit. Wat kun je zelf doen? Welke informatie is belangrijk? Hoe draag ik de informatie bij me? Lees hier het volledige artikel: In Case of Emergency (PDF).
Het voelt bijzonder plezant wanneer ik door Toerisme Vlaanderen uitgenodigd word voor een blogtour langs de Belgische kust. Grappig te merken dat mijn ‘collega’s’ van Toegankelijk Vlaanderen naijverig naar mijn boekje kijken en ik juist hun producten en werkwijze als vast onderdeel van Toerisme Vlaanderen graag in Nederland zou zien.
Het plan
Het hele idee om mijn bus thuis te laten ontstaat wanneer ik romantische verhalen hoor over de, al meer dan honderddertig jaar bestaande, Kusttram. De rolstoeltoegankelijke Kusttram rijdt elke tien minuten tussen het noordelijke Knokke-Heist en het zuidelijke De Panne. Met achtenzestig haltes over een afstand van zeventig kilometer is er dus altijd wel eentje in de buurt. In mijn hoofd maak ik een plaatje van een ouderwetse tram, zo eentje uit het Openluchtmuseum. Stiekum zie ik ook vrouwen met mooie hoepeljurken en kanten parasols, kofferdragers en veel stoom voor me. Misschien komt het ook door de bestemming. Oostende, Stad aan Zee. Een badplaats die geschiedenis ademt. Flaneren over de kilometers lange boulevard en de koninklijke gaanderijen…
Mijn treinreis wordt geboekt bij NS-International en in overleg kiezen we drie hotels langs de kust. Twee nachten in Oostende, eentje in Middelkerke en als laatste een nacht in het meest zuidelijke De Panne. Ik zoek restaurants en leuke dingen om te doen. Ondanks de geweldige gids ‘De Vlaamse kust‘ toch nog een hele zoektocht want hoe weet je of iets naast dat het toegankelijk is, ook leuk is? Ik wil jullie natuurlijk wel de fijnste plekjes laten zien! Een goede hulp is ook de app OnWheels. Bij de voorbereidingen blijkt helaas dat van de achtenzestig tramhaltes, vijfentwintig haltes nog niet toegankelijk zijn. Helaas precies de haltes dichtbij onze hotels zijn niet toegankelijk (overzicht toegankelijke tramhaltes). Oke, beetje jammer maar iets verder rollen dan maar. Komt vast wel goed.
Ik kijk uit naar een nieuw avontuur. Ik vertrek op dinsdagochtend vroeg met de trein vanuit Utrecht en stap over in Rotterdam. Mijn zusje Femke stapt volgens plan in op station Dordrecht, vervolgens stappen we er weer uit in Antwerpen (mooi station!) en gaan direct weer de trein in met bestemming Oostende. In Nederland regel je in-en-uitstapassitentie* minimaal een uur voor vertrek. België rekent voor buitenlandse reizen met overstap achtenveertig uur! Ruim van te voren boeken dus. Ik regel ook direct de terugreis. Je hoeft overigens niet zelf met de Belgische spoorwegen te bellen, de NS regelt dat.
Station Antwerpen
Oostende, hotel Bero
Eenmaal uit de internationale trein stap je vanaf het perron zo de boulevard van Oostende op. De meeuwen verwelkomen je. Geen frituur luchten hier. Dat realiseren we ons wanneer we bij een kraampje een bakje gefrituurd visassortiment bestellen en het al voorgefrituurde bakje vis uit de vitrine in de magnetron verdwijnt… huh, ja echt! De vismadam ruilt gelukkig zonder mokken ons bakje slappe hap om voor wat garnaaltjes met cocktailsaus. ‘Er mag niet gefrituurd worden op de boulevard dus moeten we het helaas zo doen, let op je bakje vis hoor, de meeuwen zijn brutaal’, vertelt zij ons. In tien minuutjes wandelen we naar hotel Bero. De kamer blijkt heerlijk ruim en goed toegankelijk, precies zoals beschreven in de super praktische gids ‘Toegankelijke vakantieverblijven in Vlaanderen en Brussel’ (pagina 33). Wij boekten kamer 204. Kijk het filmpje voor een duidelijk beeld. Het hotel heeft zeventig kamers en is behoorlijk standaard ingericht. Niet per se een Eelke droomt stek dus, maar langs de Vlaamse kust blijkt dat gewoon moeilijk te vinden. Zeker in de categorie rolstoeltoegankelijk. Hotel Bero blijkt wel een echt familiehotel, eigenaar Michel Bero, in korte broek met V-hals trui, vertelt ons enthousiast over zijn vader, zijn zoons, de uitbreiding van het hotel en de naamsverandering, wanneer hij de laatste ochtend eventjes aanschuift aan ons ontbijttafeltje. Mooi verhaal en ineens krijgt Bero toch een persoonlijk tintje! Ontbijten met champagne en zalm is trouwens ook wel fijn luxe.
Magisch zand en de Ostensche Strever
Uit ons hotel lopen we, na het inchecken, direct het strand op voor ‘Disney Sand Magic’. Veertig kunstenaars uit twaalf landen creeërden in amper vier weken de wereld van Disney in zand. Wauw. Wat een schittering en kracht in de gezichten van Belle, Peter Pan, Mickey, Spiderman en al die andere bekende disneyfiguren. Ik ben niet eens zo’n enorme Disney-fan maar leuk is het zeker. De paden zijn, op een enkele gleuf tussen de rubberen tegels na, prima rolstoelgeschikt en overal staan bankjes voor een tussentijdse stop. Reken een uur voor dit bezoek, dit jaar nog te zien tot 10 september. Volgend jaar waarschijnlijk weer een nieuw thema.
Onderhand zijn wij na deze lange reisdag wel toe aan ‘lekker onderuit’ met een fijn glaasje. Om de hoek van ons hotel vinden we café Botteltje. Maar liefst zestien bieren op het vat en nog een enorm assortiment in de fles. We maken het ons makkelijk en kiezen het eigen gebrouwen, zacht blonde, maar stevige huisbier de ‘Ostensche Strever’ met een schaaltje La Trappe Kwadrupel bitterballen! Mjam… Dat biertje hakt erin dus daar bestellen we maar gauw een pannetje mosselen bij… Amai, ze zwemmen in La Trappe wit. Gelukkig is er ook een toegankelijk toilet, met al dat bier in de blaas.
Oostende, Disney Sand Magic 2017Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!
Napoleon en moderne kunst De volgende dag stappen we voor het eerst in de tram op zoek naar Fort Napoleon. Vanuit het station nemen we de tram richting Knokke. Mijn romantische beeld stort een beetje in. Het blijkt toch een heel gewone tram… de loodzware rolstoelplank blijkt niet goed aan te sluiten en blijft tien centimeter omhoog staan. Waar is die romantische, oersterke hutkofferdrager als je ‘m nodig hebt… maar ja ik heb m’n hoepelrok dan ook niet aan. Met hulp van sterke medepassagiers overbrug ik, zonder plank, de gapende kier tussen tram en perron. Later blijkt dit overigens geen unieke situatie… We letten vervolgens niet op en missen de juiste tramhalte (Duin en Zee) en stappen een halte te ver uit. Op aanraden van enkele medepassagiers lopen we wel ‘even’ terug. Het is inderdaad een mooie wandeling door de duinen en over de zeedijk. Best te doen (3,5 km), maar niet als het miezert en waait… beter gewoon de goede halte, Duin en zee dus, uitstappen.
Zeedijk, in de windOostende, fort Napoleon
In het vijfhoekige fort Napoleon ontmoeten wij de franse soldaat Francois. Al tweehonderd jaar waakt hij over de gangen en caponnières (schuilhutten) van het fort en met heerlijk zwoel frans accent neemt hij je mee naar het harde leven van de soldaten in de tijd van Napoleon. Goed toegankelijk, soms wat hobbelig over de steentjes in het fort. De lift is niet al te groot (deur 78 cm, diepte 114cm). Met het goed toegankelijk fietsveer gaan we terug naar de westoever, het centrum van Oostende. Er blijkt ook een groep oude van dagen op de boot te wachten. Volgens de schipper moet en zal ik daarbij aansluiten. Aan mijn gezicht zie je hoe leuk ik dat vind :-).
Oostende, Fietsveerboot
Terug in het centrum eten we een pannenkoekje op een terras onder de luifel. Op ons programma staat nog Mu.Zee, het museum voor moderne kunst in Oostende. Het gebouw was ooit een warenhuis en het doet mij donker en rommelig aan. Ik mis een goede uitleg bij de verschillende tentoonstellingen en verdwaal een beetje tussen de verschillende verdiepingen en kunstwerken. Ben niet een enorme kunstkenner maar kan er normaal wel van genieten. Hier lukt dat nu niet echt.
Uit eten zoals uit gaan eten moet zijn
Na alle wandeltochten en regen verheugen wij ons op een culinair hoogstandje bij restaurant Mange Tout, op de Visserskaai 22. Met een vermelding in de Michelingids (twee vorkjes) en winnaar van de Gouden Vork moet dit een bijzondere ervaring worden. De eigenaresse Lieva Debruyne heet ons van harte welkom bij de rolstoeltoegankelijke zij-ingang. Het restaurant zit wat weggestopt tussen de lelijke gebouwen op de boulevard en heeft geen terras maar, binnen is het licht en stijlvol ingericht. We genieten van het begin tot het eind. We kiezen het vier-gangen diner, maar de bijzondere amuses maken er een acht-gangen feest van. Bijzondere, echt verfijnde smaken met leuke details en nu en dan een leuke gesprekje met de eigenaresse, het is rustig in het restaurant dus er is tijd. De overheerlijke wijntjes maken het helemaal compleet. Je betaalt hier natuurlijk ook voor, maar wat mij betreft is het dat waard. De glaasje oude Port als toetje na het toetje maakt dat wij heerlijk slapen… Er is ook een invalidentoilet, bereikbaar met een lift.
Afscheid
Vandaag checken we uit in hotel Bero, op pad naar ons volgende adres in Middelkerke. Omdat de dichtstbijzijnde toegankelijke tramhalte wat verder van ons hotel ligt lopen we een eindje over de boulevard en daar ben ik blij om! Ik zie namelijk nog even het Oostende zoals ik het me in mijn gekke romantische gedachte had voorgesteld. Onder de Koninklijke gaanderijen is een tentoonstelling van Maurice Antony, de beroemdste fotograaf van Oostende. Waar vroeger de koning en zijn hoge gasten onder de zuilengangen van het paleis naar de renbaan konden lopen, hangen nu grote foto’s van vervlogen tijden. De beelden geven een mooi beeld van Oostende in de jaren twintig/dertig, met in het bijzonder het opkomende kusttoerisme. Al geen grote hoepelrokken meer maar wel prachtige badpakken en strandkoetsjes! Ook op de oude foto’s is de kust al behoorlijk volgebouwd maar, wel stijlvoller dan nu. Wat is het Kursaal daar nog mooi! Gebouwd als concert- en balzaal maar helemaal platgebombardeerd door de Duitse bezetter in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog is het Kursaal weer opgebouwd en ook al is het nu een beschermd monument, mooi kan ik het niet vinden. De Belgische kust staat erom bekend, volgebouwd en lelijk. En ja, ik kan het niet anders zien. Iedereen wil uitzicht op zee en dat maakt hoogbouw tot een logische keuze. Maar kijk je naar de zee dan blijft het prachtig en de kilometers lange, brede boulevard is met de rolstoel wel heerlijk. Vooral met de mooie donkere wolken en de zonnestralen daar tussendoor. Ik kan ook even schelpjes zoeken, het betonnen pad brengt mij tot bijna aan de zee. Wij nemen afscheid van Oostende. De Kusttram brengt ons naar Middelkerke. Hierover binnenkort meer. Of misschien moet je wachten op het vervolg van mijn verhaal in de vakantiespecial van Support Magazine…
Betonnen strandpad OostendeKoninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio
Nog even
1. Mijn treinreis… Mijn complimenten aan de assistenten van de NS en de Belgische spoorwegen want zowel de heenreis als de terugreis verlopen geheel volgens plan. Overal werd ik vriendelijk onthaald en weer uitgezwaaid! Je bent even onderweg maar het lukt gewoon goed! Overigens, haal je geen luxe in je hoofd, het heeft het geen enkele zin een eerste klas kaartje te kopen, voor rolstoelers zijn simpelweg geen eerste klas plaatsen beschikbaar.
2. Andere slaapadresjes in Oostende
Ik heet geen Eelke als ik niet even een bezoekje breng aan een ander hotel in Oostende. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn blij dat Hotel Melinda volgeboekt was. Het hotel ligt verder van de gezelligheid en de kamer is een stuk kleiner dan ons hotel Bero. Met de witte tegels en oude meubels is Melinda behoorlijk ongezellig en toe aan een opknapbeurt. Aanpassingen lijken wel oke. Ik kreeg nog een tip van een goede Belgische vriend, hij had eens met een stel vrienden een 12-persoonshuis gehuurd in Oostende. Het staat (nog) niet in de gids van Toegankelijk Vlaanderen maar ziet er goed uit, achter de Zeedijk, inclusief aangepast sanitair en hoog-laag bed. Helaas kreeg ik ter plekke geen contact met de eigenaar dus kon ik niet even langsgaan. Kijk op vakantieappartement Equus.
3. Hulp op het strand Zon, zee, zorgeloos. Ik was net te vroeg maar in de twee zomermaanden (juli en augustus) zijn er in zes badplaatsen langs de Belgische kust speciale voorzieningen (strandrolstoelen, tillift, sanitair etc) en opgeleide assistenten aanwezig. De assistenten kunnen helpen bij de persoonlijke verzorging (toiletbezoek, omkleden) of bij de transfer van rolstoel naar strandrolstoel.
* Voor de niet gehandicapten en/of niet openbaar vervoer reizigers, in- en uitstapassistentie regel je als rolstoeler zelf via een speciaal nummer bij de NS. Je wordt dan persoonlijk op een van te voren afgesproken tijd in en uit de trein geholpen door twee mensen met een enorme plank op wielen, in vakjargon ‘de brug’ genoemd.
Vandaag weer achter mijn bureau, na een heerlijk vrij weekend met vrienden. Altijd een beetje katerig. Dat waar je naar uitkeek is weer voorbij. Weer alleen na de gezelligheid van samen koken en genieten. Terug in het gareel. To do lijstje naast me. Maar gelukkig zijn er de mooie herinneringen. Nog fijner is dat ik erover mag schrijven. Zo blijft het fijne gevoel nog even na sudderen.
It Sailhûs, buiten eten
It Sailhûs Want wat hebben wij weer een fijn plekje ontdekt! It Sailhûs in Elahuizen/Friesland is nu voor het tweede seizoen geopend. Het oude sfeervolle pakhuis direct aan het water is met flink wat sponsoren en vrijwilligers omgetoverd tot een prachtige rolstoeltoegankelijke watersportaccommodatie. Na een enorme verbouwing zijn er nu vier appartementen met een grote groepsruimte en riant terras. De 4-tot 6 persoons appartementen kunnen ‘los’ geboekt worden maar het geheel kan ook compleet geboekt worden als groepsaccommodatie. Bijzonder leuk is dat er verschillende (aangepaste) boten voor de deur liggen zodat je ook heerlijk het water op kunt. Als je wilt met instructeurs, want deze hele accommodatie is eigendom van Sailwise, een unieke watersportclub die watersport mogelijk maakt voor mensen met een beperking.
It Sailhûs, interieur
It Sailhus, uitzicht appartement Rakken
Aanwaaien in Lemmer Mijn reisgenoten voor dit weekend komen allemaal uit een andere windrichting aangewaaid op het terras bij Beachclub Lemmer (invalidentoilet aanwezig). We kunnen pas om zes uur ons huisje in dus we genieten hier alvast van het Friese zonnetje. Lemmer, van oorsprong een oud vissersdorp, is behoorlijk toeristisch maar het oude centrum is leuk om even langs de winkeltjes en terrassen te wandelen.
Beheerder Nienke helpt ons bij aankomst in It Sailhûs met alle spullen uitladen. Zelfs voor It Sailhûs zijn wij een uniek stel, zes rolstoelers, oké ze zijn wel wat gewend, maar zonder begeleiding? Als dat maar goed gaat… Ze verzekert ons dat we haar altijd kunnen bellen. Voor vragen kunnen we ook beneden terecht, een zeilgroep huurt de twee appartementen op de eerste verdieping, zij slapen hier maar zijn overdag op het water met catamaran Beatrix. Wij zitten op de tweede verdieping in appartement Rakken met prachtig uitzicht op de Fluessen. Er zijn twee slaapkamers met in ieder twee (hoog-laag) bedden en twee aangepaste badkamers. In de gezellige woonkamer staat nog een slaapbank. Een goed opklapbed is eventueel ook beschikbaar. Wij koken de eerste avond ons eigen potje in de onderrijdbare keuken (wel behoorlijk hoog). Na het eten schuiven we nog even onder de terrasheater bij de buurman, eetcafé De Nieuwe Melkfabriek, voor een heerlijke ijscoupe van een ijsboerderij uit Oudemirdum. Wat een fijn sfeertje. Helaas is het café alleen met een trap bereikbaar, maar als het mooi weer is zit je op het terras goed en gaat de eigenaar uiteindelijk nog eerder weg dan wij…
Lekke band in Sneek
De volgende dag gaan we naar Sneek, helaas rijdt één van ons direct door een kapotte bierfles dus eerst ff wachten op de Welzorg voor een nieuwe band. Sneek is een echt watersportstad, je kent het vast van de Sneekweek. Maar ook als er geen Sneekweek is het feest in Sneek. Volle terrassen en live muziek. We eten goed en gezellig bij ’t Hof (Marktzicht 27, invalidentoilet aanwezig). In Sneek kun je ook lekker shoppen. Voor cultuur ga je naar het Fries Scheepvaartmuseum, dit is goed toegankelijk.
It Sailhûs, op het water
Drijvend terras
Op zondag gaan we dan eindelijk het water op. We hebben de Pontonboot en een kleine zeilboot tot onze beschikking. De Ponton is voor de luiaards onder ons zeer geschikt. Eigenlijk een drijvend terras. Heerlijk voor een dagje relaxen en genieten van de wind in je gezicht. Wel super tof dat je de boot met een simpel stuur prima vanuit de rolstoel kan besturen. Sportiever is natuurlijk de zeilboot, alhoewel, die zitzakken zien er ook heel comfortabel uit. Wat een heerlijke dag! Jammer hoor dat we morgen alweer afscheid nemen. We zijn vastberaden hier terug te komen!
Meer info over de rolstoeltoegankelijkheid en foto’s van It Sailhûs, klik hier!
Zo ik ben geïnstalleerd. Er wacht een heerlijk weekend in het typisch Hollandse Broek in Waterland in Noord-Holland. Ik ben vanmiddag aangekomen bij bed & breakfast ‘Uit de wind’. Bijzonder, ik ben de eerste gast die hier vanavond heerlijk gaat dromen! Precies een jaar geleden kreeg ik van Aleid en Rik, mijn gastheer en gastvrouw, een plattegrondje opgestuurd. Of ik mee wilde kijken bij de verbouwing van hun garage tot rolstoeltoegankelijk appartement. Ik lees net mijn tips van toen nog eens door, jee zo’n beetje alles en eigenlijk nog meer is uitgevoerd. Hoog-laag bedden, onderrijdbare en in hoogte verstelbare keuken, ruime badkamer met zelfs een douche-toilet! En alles zeer stijlvol.
Ik ben er stil van. Dat ik hier zo fijn en rustig kan verblijven. Het prachtig grote raam in de woonkamer lijkt wel een panoramafoto. Aan de achterkant van ‘mijn huisje’ openslaande deuren met een fijn terrasje aan het water. Aleid en Rik wonen ernaast, op de woonark. Ik zit stevig op het vaste land. De narcissen bloeien op de buitentafel. Ik ben benieuwd wat ik morgen ga beleven. Amsterdam is maar tien minuutjes maar ik wil nu eindelijk wel eens echt de toerist uithangen in Marken en de Zaanse Schans. Volgens mij was ik daar niet eerder. Hebben jullie nog tips? Morgen zal ik ook een foto buiten maken.
Nu nog even een artikel schrijven voor Support Magazine… waarover? Verlangen… passender kan niet, want wat kan ik hier op deze mooie plek nog meer verlangen? Ik ben vervuld.
29 maart 2017… even een update van deze blog… Uiteindelijk ben ik nog drie heerlijke nichtjes gebleven bij ‘Uit de wind’. Wat heb ik het fijn gehad. Marken en Monnickendam gezien. Maar ook Broek in Waterland is een fijn plekje om doorheen te slenteren en neer te ploffen op het terras van het Broekerhuis. Ik heb ook heerlijk aan het tafeltje in ‘mijn huisje’ zitten schrijven. Voor de Zonnebloem mag ik de komende weken weer een paar mooie blogs schrijven, de eerste gaat natuurlijk over ‘Uit de wind’. Lees de blog hier.
Blij, blij, blij. Welkom op mijn nieuwe website! Het heeft wat zweetdruppels gekost maar het resultaat komt heeel dichtbij wat ik voor ogen had. Ja, want geloof mij, je moet altijd concessies doen. Toch is mijn wensenlijstje helemaal ingevuld dankzij de geweldige inzet van Jon en Two Dutch Guys! Thanks boys!
Mijn wensenlijstje:
Handig zoekfilter en zoeken op thema
Mobiel en tablet proof
Meer plek voor beeld, persoonlijk en fris
Mijn blog geïntegreerd op de website
Een echt Eelke droomt logo
Ik hoop dat jullie ook snel je weg weten te vinden. Nog niet alle adressen zijn overgezet naar mijn nieuwe website. Daar ga ik de komende weken mee aan de slag. Net zoals ik eindelijk weer nieuwe mooie adressen ga toevoegen! En er komt meer plek voor buitenlandse adresjes. Schrijf je nu alvast in voor de nieuwsbrief!
Weet jij een leuk vakantieadres wat helemaal past op Eelke droomt? Laat het me weten! Zie iets wat nog niet helemaal goed gaat? Ik hoor het graag! Of heb je een leuke b&b waar ik zeker geweest moet zijn? Nodig mij uit en ik schrijf een eerlijk verhaal…
Op naar een nieuw, fris avontuur in 2017! Love you.
