Luxe kamperen in een safaritent, marshmallows roosteren, vogels spotten langs de Regge en een ‘mindwalk’ over de Lemelerberg. Alweer een paar weken geleden ging ik op stap met mijn zus en haar gezin voor een kidsproof weekend in het Vechtdal. Een idyllisch groen gebied in Overijssel.

“Waar is je rolstoel, Eelke?” roept mijn vierjarige neefje vanaf een stoere skelter als ik mijn bus bij camping de Vos het parkeerterrein oprij. Zo vaak ziet mijn neefje mij niet in mijn auto. Mijn zus en nichtje komen ook aanlopen. “Hèhè, daar is de wijn!” roept mijn zus als Tjeerd een tinkelende doos uit de bus tilt. Mijn lief Tjeerd en ik zijn wat later, want wij waren uitgenodigd voor een heerlijke wijnproeverij bij De Reestlandhoeve, een mooie wijnhoeve in Balkbrug. Op de idyllische route naar de camping stopten we ook nog voor een leuk stalletje aan de weg met zelfgemaakte vogelhuisjes.

Mooi doorkijkje met tentdoekk op de voorgrond en uitzicht op een weiland
Camping De Vos, tussen de tenten door

Glamping

We slapen met z’n allen (zus, zwager, neefje Teun, nichtje Nora, Tjeerd en ik) in een prachtige, zevenpersoons safaritent op boerencamping de Vos in Lemelerveld, een klein dorpje onder Ommen, regio Vechtdal. Naast 260 melkkoeien zijn er 25 kampeerplaatsen en drie rolstoeltoegankelijke safaritenten. Een verblijf in zo’n tent kun je gerust glamping noemen! Wat dacht je van een romantisch hemelbed (waarvan één bedbodem zelfs hoog/laag-verstelbaar is), een prima uitgeruste keuken, een grote eettafel, een warme kachel en een volledig rolstoeltoegankelijke badkamer? De houten vloer die buiten onder de luifel doorloopt, maakt de safaritent makkelijk toegankelijk. Gelukkig moet je de deur wel openritsen en hoor je de geluiden van buiten (loeiende koeien!) duidelijk door het tentdoek heen, anders zou je bijna vergeten dat je aan het kamperen bent.

Bekijk hier de luxe, rolstoeltoegankelijke safaritent op camping de Vos >> 

Vooraanzicht van een bruingele safaritent. Eelke zit onder de luifel in haar elektrische rolstoel in de ligstand, neefje Teun komt aanrijden over een betonnen paadje op een skelter, zwager staat bij de BBQ
De Vos, vooraanzicht boer’n safaritent
Collage met 3 foto's, Eelke met haar zus onder de luifel met een glaasje wijn, Eelke bij een vuurton met haar nichtje klaar om marshmallows te roosteren, met de hele familie aan de picknicktafel onder de luifel
Heerlijk relaxed campingleven

Zorgeloos Vechtdal

Het Vechtdal is een actieve regio als het gaat om toegankelijk recreëren. Ondernemers hebben de handen inééngeslagen en dankzij subsidies zijn er steeds meer toegankelijke, leuke activiteiten en dito overnachtingsplekken. Ik was al eerder in het Vechtdal (zie Een warm bad in het Vechtdal), en ben er nu ook weer op uitnodiging van enkele ondernemers. Naast de bijzondere overnachtingen in de safaritent hebben we daarom ook een vol programma.
Regina de Vos, eigenaresse van de camping, vertelt trots: “Ons sanitairgebouw is niet rolstoelvriendelijk, maar nu de drie tenten er staan, zijn we heel blij dat iedereen ‘zorgeloos’ bij ons kan komen kamperen. Het is een heel project geweest, kostbaar ook, maar dit was wat we voor ogen hadden.”

Klimmen door de bomen

De volgende ochtend staat Klimbos Natuurlijk Heidepark op de agenda, slechts vijf autominuten vanaf de camping. Neefje Teun rijdt met mij mee. “Mag de radio harder, Eelke?” Hij glundert: gaaf zo’n stoere, hoge bus! Ik glimlach ook, leuk om de kids wat langer om me heen te hebben.
Alleen de mannen en mijn nichtje wagen zich op de wiebelige touwen tussen de hoge bomen. Ondertussen speelt Teun lekker in de speeltuin en kijk ik naar de klimcapriolen boven mij. Puffend en met rode hoofden klautert daar mijn familie. “Het is echt een moeilijk parcours joh,” roept mijn nichtje (9) en zij kan het weten want ze heeft ervaring.

Rolstoelinfo: Bij speel- en klimbos Natuurlijk Heidepark is ook een grote zwemvijver met een lekker strandje. Er staat een strandrolstoel (type Wombat) en er is een rolstoeltoegankelijk toilet. Er zijn verder geen speciale voorzieningen voor mensen met een beperking om te klimmen of te spelen.

Eelke in haar elektrische rolstoel met haar neefje in het bos, hand in hand achterkant
Rolstoelroute op de Lemelerberg

 

landschapsfoto van theehuis de Lemelerberg
Theehuis de Lemelerberg, ik wil zeker een keer terug, de heide moet hier prachtig bloeien!

Mindwalk op de berg

Wist je dat Ommen rond 1920 het spirituele centrum van Europa was? Duizenden mensen uit heel Europa kwamen hier bijeen om te luisteren naar de uit India afkomstige Krishnamurti. Hij organiseerde hier kampen en zou de nieuwe wereldleider worden. Dat liep anders, maar sommige mensen beweren dat zijn energie nog steeds voelbaar is op de Lemeler- en Archemerberg.

Samen met de enthousiaste vitaliteitstrainster Jannie Pekkeriet gaan wij op zoek naar onze eigen energie op deze bergen. Jannie is leerkracht en fanatiek sporter: wandelen, rennen, yoga en tai chi. Haar ervaringen komen samen in de ‘mindwalks’ die zij aanbiedt vanuit natuurcamping de Lemeler Esch. We spreken af op het parkeerterrein van Theehuis de Lemelerberg. Hier start namelijk een rolstoeltoegankelijke wandelroute over de Lemelerberg. De route is maar 1,3 kilometer, dus Jannie vraagt onderzoekend naar de ‘offroad’-kwaliteiten van mijn rolstoel. Met mijn hulptroepen moet dat goedkomen. Het grootste deel van onze route is verhard, maar als we van het rolstoelpad afgaan is het even uitkijken voor boomwortels en soms wat mullere stukken. Ik race overal door- en overheen. Afhankelijk van het voorafgaande weer en je rolstoel zal dat wel of niet lukken. Van het gebaande pad af levert prachtig uitzicht op over het hele gebied; heidevelden, zandverstuivingen en bos wisselen elkaar af. Jannie combineert het wandelen met ontspannings- en ademhalingsoefeningen en laat ons al onze zintuigen gebruiken. Welke boom valt jou het meest op? Welke geluiden hoor je allemaal? Maar we mogen ook even los op een hartslagverhogende oefening. Terug bij de parkeerplaats is er speelbos ‘In het hol van de leeuw’ of een ijsje bij het theehuis (met rolstoeltoegankelijk toilet).

collage van foto's wandelen op de lemelerberg

>> Extra tip: Natuurcamping de Lemeler Esch

Wij eten voor onze mindwalk een lekkere pannenkoek bij het Boscafé op natuurcamping De Lemeler Esch. Heb je zelf een tent of caravan dan is deze camping een aanrader. Een stuk groter dan onze camping, maar ook een prettige sfeer, juist door het duurzame en ecologische gedachtegoed dat erachter zit. Aangepast sanitairgebouw aanwezig.

Bootje varen

Met de fluisterstille platbodem van Reggesafari en kapitein Jan aan het roer, mogen we de volgende dag door het beschermde natuurgebied van het prachtig meanderende riviertje de Regge varen. Vaar je het eerste stuk op de rechte Vecht tussen de weilanden en motorbootjes, op de Regge zie je mooie oever- en waterplanten, bos en overhangende bomen, een enkele kano of met een beetje mazzel een ijsvogel! Broodje en drankje kun je meenemen aan boord. Genieten zo!

collage van 4 foto's met eelke en haar familie op een ijzeren sloep

Rolstoelinfo: Reggesafari gebruikt de rolstoeltoegankelijke aanlegsteiger bij Camping de Koeksebelt. Er zijn twee toegankelijke e-platbodems. Met de (elektrische) rolstoel rijd je er via de schuine voorkant makkelijk in, de boot zakt dan iets. Om er weer uit te komen is meestal wat contragewicht nodig om weer gelijk aan de steiger te staan. Er zijn tien zitplaatsen (waarvan twee rolstoelplekken).

>> Extra tip: River Lodge, camping De Koeksebelt

Reggesafari gebruikt niet voor niks de aanlegsteiger bij camping de Koeksebelt. Toegankelijkheid staat hier op het prioriteitenlijstje. Er is aangepast sanitair op de camping en er staan twee rolstoeltoegankelijke houten huisjes (5-persoons, ‘River Lodge’). De huisjes staan op een rustig deel van de camping en zijn sfeervol ingericht. Vanaf de grote veranda (met een hangmat!) kijk je uit over een aftakking van de Vecht, een strandje en een waterspeeltuin. Een oude stalen boot ligt klaar om ‘s avonds een fikkie in te steken. De camping ligt op loopafstand van het gezellige Hanzestadje Ommen. Topplek, als ik de recensies moet geloven!

Muziek in de wijngaard

Bloemenranden langs de weides, yoga in de bossen, groene speelplekken, schaapkuddes die al grazend de heidevelden weer aan elkaar verbinden. Het valt echt op dat er naast toegankelijke recreatie in het Vechtdal flink aandacht is voor biodiversiteit en natuur. En dat voelt voor mij als mens ook fijn. We begonnen dit heerlijke weekend met een wandeling en fantastische proeverij op wijndomein Reestlandhoeve, waar klassieke muziek door de wijngaarden klinkt. Ze geloven dat het hun druiven gezonder maakt, minder gevoelig voor ziektes. Hoe mooi is dat! We kunnen elkaar helpen, mens en natuur in een ultieme balans. Tjeerd en ik sluiten het weekend ook met z’n tweetjes af. Een bord met zachte asperges in de bostuin bij restaurant De Barones voelt nog als een heerlijk toetje na een fijn weekend. Dat doen ze goed in het Vechtdal!

collage van 3 foto's in de wijngaard
Door het koude voorjaar zijn de blaadjes nog maar net aan het ontluiken

 

Rolstoelinfo: De wijngaard van de Reestlandhoeve heeft een hobbelige grasondergrond. Ik kon er redelijk doorheen ploegen met mijn rolstoel terwijl het behoorlijk geregend had. Er is een groot rolstoeltoegankelijk toilet. Ook bij restaurant de Barones is een rolstoeltoegankelijk toilet.

 

Liever bierproeven dan wijn? Meer wandelroutes? Rolstoeltoegankelijke reatsuarants? Richting Duitsland over het water met een historische ‘zomp’? Bekijk voor meer tips en accommodaties  de ‘Zorgeloos’ pagina’s van Vechtdal Overijssel.

 

PS. Ik ben uitgenodigd door de ondernemers in het Vechtdal maar samenwerking of niet, ik schrijf altijd een eerlijk verhaal.

Helaas, ik maak ook wel eens een uitglijder. Tegen beter weten in boekten we na lange tijd weer eens op een Roompot-vakantie-park. Begrijp me niet verkeerd, ik heb er op zich niks tegen maar het valt gewoon vaak tegen. Achteraf ben ik bang dat we ons bij het boeken liet verleiden door de foto’s van de infrarood sauna en zonnige boerderijtjes met ligbedden op een volmaakt groen grasveld. Bovendien met vijf personen, waarvan dit keer drie rollers, is de keuze aan vakantiehuisjes ook niet reuze. Maar op de een of andere manier heb ik de foto’s van de bunkerachtige slaapkamers in de kelder van het huisje niet echt gezien. Dat er schimmel op de muren zat, er stoffige haardotten door de lucht vlogen en er in het nachtkastje een klodder bosvruchtenyoghurt (of zoiets) achtergebleven was, bleek niet het ergst. Dat de lift de eerste avond weigerde was veel vervelender.

Roompot is ons in van alles tegemoet gekomen. Er is een hoog-laag bed in de woonkamer gezet. Een gratis diner bezorgd en ik kon samen met Tjeerd in een ander huisje slapen. Maar dat er de rest van de week geen liftmonteur te vinden was heeft mijn vertrouwen in Roompot helaas geen goed gedaan. Gelukkig regende het bijna de hele week dus kon ik verlangend denken aan de sauna beneden in de kelder. Ook hadden we de paraplu niet voor niks meegenomen. Die kwam namelijk goed van pas wanneer Tjeerd en ik ons ’s avonds in onze winterjassen wurmden en vijf minuten over een uitgestorven park naar het andere huisje fietsten en de volgende ochtend weer terug om weer bij het ontbijt aanschoven.

Maar dan nu het goede nieuws!

8 wél rolstoeltoegankelijke, bijzondere adressen op Texel

Gelukkig blijkt er natuurlijk veel meer dan Roompot, want tussen de regenbuien en alle ellende door ben ik natuurlijk weer op ontdekkingstocht gegaan. De afgelopen weken heb ik de lijst met toegankelijke adresjes op Texel flink uitgebreid. Inmiddels is het dus een aardige lijst met fijne, verschillende type vakantieplekjes op ons grootste waddeneiland. Een knus vakantiehuisje met lekker veel privacy of de gezelligheid van een B&B met een heerlijke gezamenlijke tuin? Een chalet in de duinen of toch liever een hotel in de winkelstraat van De Koog?

Een overzicht vind je hier, kies maar uit >>

8x rolstoeltoegankelijke nachtjes weg Texel, fijne vakantieadresjes verdeeld over het eiland!

 

Toeren over het Noordzeestrand

Ondanks de regen en de gure wind wilde ik zeker ook over het strand crossen met de nieuwe elektrische strandrolstoel, de Strandhopper! Wauw wat een stoer ding, door de vorm lijkt het helemaal geen rolstoel. Het rijdt ook weer wat beter dan de Catweazle, hij reageert sneller. Voor mij was de zitting comfortabeler en de zijwaartse instap makkelijker, voor het instappen klap je de rode beugel omhoog. De bediening kan zowel links als rechts. Je vindt nu elektrische strandrolstoelen (Catweazle en Strandhopper) bij Paal 17 en 28. Wil je zeker zijn van een rit, reserveer ruim van te voren via de strandtent. Minimaal 1 uur (€ 20), maximaal 2 uur (€ 30). Meer info over de strandrolstoelen en rolstoeltoegankelijke strandopgangen vind je op Texel.net of Sigt-Texel.

Wow! Stoer ding die Strandhopper!

Turen over de Waddenzee

Ook nieuw op het eiland is het spectaculaire vogelspotbouwwerk op de nieuwe Prins Hendrikzanddijk. Nog net voor zonsondergang rijden wij richting Fort de Schans bij Oudeschild (Redoute) en parkeren de auto onder aan de dijk op de pas aangelegde parkeerplaats. Via een verhard, langzaam oplopend pad rij ik makkelijk de Prins Hendrik Zanddijk op. Na een paar minuten lopen, zie je links een pad richting de vogelspotplek. Je kunt hier uren turen naar het rijke leven op het wad. Er staat een prachtige Swarovski-kijker klaar maar zelfs met mijn rolstoel in de hoogste stand kon ik er net niet door kijken. Neem dus zeker een eigen verrekijker mee. Een schep kan ook handig zijn want het laatste stukje pad wil nog wel eens met zand onderwaaien.

Met de rolstoel naar vogelspotplaats Prins Hendrikzanddijk op Texel.

Over Texel 

Texel is ons grootste waddeneiland maar wel het snelst en makkelijkst bereikbaar met de boot. Een auto kun je op het eiland ook best gebruiken al brengt de Texelhopper je ook overal naartoe. Meer toegankelijke tips vind je op Texel.net.

Heb jij wel goede ervaringen bij Roompot of weet jij nog een super leuk, rolstoeltoegankelijk vakantieadres op onze waddeneilanden? Laat het me in het reactiescherm hieronder weten, dan helpen we elkaar! 

Hij staat naast mijn bed als ik slaap, is slechts van mij gescheiden door een douchegordijn als ik douche. Hij gaat overal mee naar toe. Hij is actief, snel en danst zelfs best goed. Ik pink een traantje weg als er een nieuwe komt. Zonder ben ik mezelf niet. Voor anderen is dat vaak moeilijk voor te stellen. Zij noemen het gekluisterd zijn aan. Denken dat je leven ophoudt of vinden het moeilijk om te zien, zo’n jonge vrouw in een rolstoel.

Kinderen denken dat ik in mijn rolstoel slaap. Volwassenen vragen of ik in een rolstoel geboren ben. Een keer, toen ik even naast mijn rolstoel tegen de bar geleund stond, fluisterde een man in mijn oor dat ik behoorlijk aantrekkelijk ben ‘zo zonder rolstoel’. Gelukkig bleef het hierbij, een andere keer trok iemand mij zo spontaan van de barkruk dat ik direct onderuit ging op mijn wankele benen. Laatst ging ik met mijn zussen op de foto voor mijn moeder, leek het de fotograaf zo leuk als ik op de foto ging zonder rolstoel. Bij het selecteren van de foto’s waren we het snel eens, die foto’s zonder rolstoel waren heel raar, ‘zo onnatuurlijk’, riep mijn zus zelfs.

Maandag vertelde ik voor een filmpje voor de opleiding van stewards en stewardessen voor KLM-cityhopper over de spanning die reizen met een rolstoel oplevert. Ik keek zo indringend mogelijk in de camera: “Stel je voor, je gaat op reis, je levert je koffer in bij de incheckbalie, op je benen wordt een bagagelabel geplakt en even later geef je je benen af bij ‘Odd-sizes’, de afdeling vreemde-formaten-bagage op Schiphol. Jijzelf komt terecht in een ijzeren, koude rolstoel die je niet zelf kan voortbewegen. De grote man in overal bekijkt je benen nog even kritisch en ze verdwijnen achter een gordijn van plastic flappen. Schramper zeg je nog, ‘voorzichtig he, ik kan niet zonder!’ De man buigt zich al over een surfplank. Je benen gaan een lange weg zonder jou. Je twijfelt of je ze ooit nog terugziet. Misschien gebeurt er onderweg iets, verdwijnen er wat tenen of lopen ze schrammen op. Het enige wat je nog kan doen is hopen dat ze bij aankomst voor je klaar staan en jij gewoon weer verder kan”. De jongen achter de camera keek beduusd naar zijn eigen benen.

Even voor de duidelijkheid. Ik vind het, naast dat het een prikkelende vergelijking is, ook altijd een beetje raar om mijn benen te vergelijken met mijn rolstoel. Mijn benen zijn namelijk net zo goed onderdeel van mij. Ik vind ze mooi, ze zijn zacht en warm (in de zomer dan). Ik voel ze ook gewoon trouwens. Ik zou ze dus niet graag omruilen voor mijn rolstoel. Ze functioneren alleen niet zo goed als het op lopen aankomt. Dus daar heb ik mijn rolstoel voor. IJzersterk, snel en actief. Ja, en hij danst zelfs best goed.

Collage Eelke in Oostenrijk
Mijn stoel brengt mij op de mooiste plekjes en ligt ook nog eens heerlijk… Kaunertal Oostenrijk

 

 

Zo logisch als sommige elektrische rolstoelrijders het vinden om in je eigen rolstoel vastgezet te worden in een vliegtuig. Zo pertinent onlogisch vinden vliegmaatschappijen en technici dat. Te duur, te gevaarlijk, niet getest, lastig in te voeren. Allerlei redenen waarom het niet kan. Iedereen dient zittend in een vliegtuigstoel te vliegen.

All wheels up wil dat nu wel eens bewezen zien. Want is het wel zo onmogelijk? Zij geloven van niet! En om dat te bewijzen doen ze een beroep op ons, met een crowdfundactie zamelen zij geld in voor een crashtest met elektrische rolstoelen. Bovendien; zou het niet juist veel geld opleveren? Wat dacht je van alle kapotte rolstoelen, versleten ruggen, assistentietijd, vertragingen door moeilijk laden van rolstoelen etc. En natuurlijk alle extra klanten, rolstoelers en hun familie die, dan ineens wel de wereld gaan ontdekken. Is het een droom? Wat denk jij?