Welkom in eeuwenoud Leuven

Eind vorig jaar werd de brochure ‘Leuven – Iedereen welkom’ opgefrist en geactualiseerd. Met toegankelijke stadswandelingen, de belangrijkste historische bezienswaardigheden, restaurantjes en tips over het huren van aangepaste fietsen of toegankelijke hotels. Leuven ontdekken is zo wel heel gemakkelijk!

Ook deze keer start ons reisje op station Utrecht. Na ongeveer drie uur stappen we vanuit de trein zo ons hotel voor de komende drie nachten in. Het Park Inn by Radisson ligt letterlijk aan het perron en heeft een rolstoeltoegankelijke kamer met aanpassingen in de badkamer. Vanuit het station kom je ook direct op het Martelarenplein met gezellige terrassen. Via de Bondgenotenstraat of de Diestsestraat – vooral de laatste is bekend om de leuke winkels – wandel je in een kwartier (1,2 km) naar een van ‘s werelds meest bekende Gotische stadhuizen in het eeuwen oude centrum.

Leuven, collage buurtbrouwerij De Coureur

Bierproeverij

Nadat we onze bagage dropten, sjezen wij, met rolstoel en vouwfiets, de andere kant op. We hebben een ontmoeting met de enthousiaste micro-bierbrouwer Bart in Buurtbrouwerij de Coureur. Die naam is geïnspireerd op Barts fietsongeluk, waarna hij en zijn vrouw het roer omgooiden en gingen doen wat ze graag wilden doen: bierbrouwen. Op kleine schaal, je kunt het bier alleen hier drinken (allee, en in een cafeetje midden in de stad). Hun proeflokaal met glimmende biervaten ligt een beetje verstopt in een woonwijk buiten het centrum, maar het heeft een fijne ontmoetingsfunctie in de buurt. Buurtbewoners zetten hier hun eigen pan op tafel of bestellen een pizza bij Antico in Hal 5 (waar wij later op de avond aanschuiven). En waar vind je nou een barkruk met fietszadel en trappers? Zelfs de toiletrol in het ruime rolstoeltoegankelijke toilet hangt aan een snelbinder. Het belangrijkste? Het bier smaakt goed. Onze favoriet is de Souplesse, of toch de Kuitenbijter? 

Stadswandeling

Met de brochure ‘Leuven – Iedereen welkom’ in de hand ontdek je gemakkelijk de stad op eigen houtje. Toch is het ook een aanrader om een stadswandeling te boeken bij gidsenorganisatie Leuven+. Kies je voor de bierroute, dan proef je de bierstad van België wel heel letterlijk. De stad kent een flink aantal bierbrouwers dus overal is wel wat te proeven. Als je voor het eerst in Leuven bent, dan is de wandeling ‘Leuven voor beginners’ dé manier om de middeleeuwse stad te leren kennen.

Wij wandelen met gids Eddy door de stad, een aardige Vlaming met lange baard. Hij geniet zelf ook voluit als we de rijkelijk gedecoreerde salons in het stadhuis binnengaan (de lift is niet al te groot, vraag dat eventueel na). Zijn collega’s waren een beetje jaloers, vertelt hij ons; hij is een van de eerste gidsen die na de restauratie weer hier is. Wist je dat je ook virtueel door de salons kan ‘wandelen’? Als een van de weinige gebouwen overleefde het 15e-eeuwse stadhuis de grote brand tijdens de Eerste Wereldoorlog. Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog zoefde ook nog rakelings een bom langs de gevel. Het stadhuis wordt nu alleen nog gebruikt voor ceremonies. Op de Grote Markt staan meer eeuwenoude juweeltjes maar die werden al meerdere keren opnieuw opgebouwd.

Leuven, Stadhuis

Als het aan Eddy ligt, wandelen we de hele dag nog door. Gemoedelijk vertelt hij ons over de Universiteitsbibliotheek die tot twee keer toe, inclusief kostbare boeken, in vlammen opging. De 23 meter hoge ‘totem’ met reusachtige juweelkever die ervoor staat, heeft ook al heel wat tongen losgemaakt. Op de Oude Markt vormen de terrassen een lange gezellige eettafel. In bijna iedere straat vind je wel een universiteitsgebouw. Meer dan 55.000 studenten geven de stad een uniek karakter. We staan ook even stil bij de Pieter De Somer-aula, waar het enorme portret van Sanda Dia op de gevel staat, de student die vier jaar geleden onder vreselijke omstandigheden om het leven kwam tijdens zijn introductie bij het korps.

Leuven, Universiteitsbibliotheek
Leuven, universiteitsbibliotheek interieur

Kasseien in het Groot Begijnhof

De zeer hobbelige kasseien zijn met een rolstoel niet te doen, een collega-gids had het Eddy afgeraden er met mij naartoe te gaan, maar ik waag me toch een stukje door het Groot Begijnhof. Een van de grootste nog bestaande kloosterhofjes in Vlaanderen is UNESCO-werelderfgoed en werkelijk prachtig. Langs de oude vestingmuur vind je nog meer rust en romantiek in het Dijleparkje. 

Leuven, Groot Begijnhof

Lunchen

Ondertussen knort onze buik en nemen we afscheid van Eddy. Als we vragen of hij een leuke broodjeszaak weet, kijkt hij ons een beetje ongelovig aan. Brood? De Belg eet duidelijk liever een steviger maal. Even later vinden wij op de Parijsstraat toch precies een zaakje waar ik blij van word. Heerlijke broodjes op de kaart, taartjes in de vitrine en een megalange houten tafel in het midden van het mooi ingerichte pand. Dat ze ook een plank hebben waarmee ik makkelijk over de drempel kan, is de kers op de taart. Le Pain Quotidien blijkt een keten van restaurantjes te zijn die je in veel Belgische steden terug zal vinden, maar zeker een aanrader. De dag erna hadden wij een overheerlijke lunch bij Elisa (vlakbij de Kruidtuin Brusselsestraat 134), verwarmende gerechtjes en een knusse inrichting met veel planten. Vraag bij beide zaakjes even om een plank voor de drempel bij deur. 

Leuven, Le Pain Quotidien


Ook de andere dagen vermaken we ons prima in Leuven. Het is heerlijk om langs de winkeltjes te lopen en door steegjes en parkjes te dwalen. Overal vind je verrassende street art en je hoeft niet lang te zoeken naar leuke eettentjes. Helaas zijn er ook de nodige drempels. Wil je naar binnen? Vraag binnen naar een plank; een aantal keren toverden ze een opklapbaar, ijzeren exemplaar tevoorschijn, dat onderdeel was van een project om de stad toegankelijker te maken. In een eeuwenoude stad vind je natuurlijk hobbelige straatjes, maar vaak is er ook een andere route.

Meer tips in Leuven van Eelke 

Museum M

De oude meesters in museum M zijn zeker een bezoekje waard, maar wij kiezen voor de tijdelijke tentoonstelling (t/m 10-09-23) van de Belgische kunstenaar Leen Voet. Grote, opvallend kleurrijke schilderijen. Vaak abstract, maar met herkenbare vormen. Afsluitend een lekkere cappuccino bij koffiebar annex museumshop Barbóék!

Sint-Pieterskerk

Met de innovatieve HoloLens, een soort VR-bril met technische snufjes, komen de verschillende kunstschatten in de Sint-Pieterskerk voor je ogen tot leven. Waaronder ook het beroemde ‘Het Laatste Avondmaal’ van Dieric Bouts. Terwijl Tjeerd enthousiast in de lucht veegt en wijst, lukt het mij niet om de ‘knoppen’ die je ‘in de lucht’ bedient aan het werk te krijgen. Grrr, daar word ik dus chagrijnig van. Ook zonder technische hoogstandjes is de kerk prachtig, maar ik ben vergeten te kijken…

Abdij van Park

De vouwfiets van Tjeerd is inmiddels onze trouwe reismetgezel, vooral in en om steden kunnen we dan lekker snel kilometers afleggen. Wij pakten ook de vouwfiets voor een tochtje richting Abdij van Park, net buiten het centrum. Het klooster was eeuwenlang exclusief terrein voor de paters. Maar nu niet meer! De afgelopen jaren werd de abdij met veel liefde en aandacht gerestaureerd en nu wandel je zelf door de kloostergang en de refter. Rustgevende plek met een leuk restaurant in de oude watermolen. Bereid je voor op hobbels.

Mooie en fijn oplossing voor de hobbelige kasseien op de weg richting Abdij van Park, helaas nog niet overal zo mooi…

Kruidtuin

De oudste botanische tuin van België is een fijn plekje om je stoel te parkeren en een zelf meegenomen broodje te nuttigen en gewoon even voor je uit te staren. Wij zien de knoppen van de Blauwe regen op knappen staan, dat moet een feestje zijn om deze in volle bloei te bewonderen! Gratis en dagelijks toegankelijk.

Leuven, Kruidtuin

Hotel

Wij hebben heerlijk gedroomd in Park Inn by Radisson. Geen idyllisch Eelke droomt hotelletje, maar  soms is er gewoon geen andere optie in een stad. De aangepaste kamer is prima toegankelijk en belangrijk; het bed lag heerlijk. Super handig is dat je vanuit het station zo de receptie van het hotel binnenrolt. Overigens hoor je niets van de treinen in je kamer. Bekijk de kamer met alle details over de toegankelijkheid op deze pagina.

Info Visit Leuven

In Nederland hebben we ook mooie historische stadjes, maar een weekendje België is toch anders. In elk geval, het is buitenland! Na Hasselt en Mechelen, bevalt ook Leuven ons goed. Start je voorbereidingen voor een toegankelijk weekend Leuven op de site van Visit Leuven. De brochure en wandelkaart ‘Leuven, iedereen welkom’ kun je gratis downloaden of ophalen bij het onthaal van Visit Leuven, Naamsestraat 3.

Ga je ook naar Leuven? Laat mij hieronder weten hoe jij het vond! Alvast veel plezier.

 

Mechelen, knusse stad in kerstsferen

Mensen in het donker op de kerstmarkt

Met de nieuw verschenen rolstoeltoegankelijke stadswandeling in de hand genoot ik vorige jaar in de donkere decembermaand van een bezoek aan onze zuiderburen. Een tocht langs bijzondere paleizen, mooi verlichte pleintjes, kerstkraampjes en de Dijle. Mechelen, knusse stad in kerstsferen!

In Utrecht stapte we op de trein, met alleen een overstap in Rotterdam kom je dan ruim twee uur later in Mechelen aan. Hou er trouwens rekening mee dat je in- en uitstaphulp voor de Belgische spoorwegen48 uur van te voren moet regelen. Je regelt dit via NS-assistentie. Lichtjes en kerstmarktkraampjes versieren de Anton Pieck-achtige bruggen en pleinen. We wanen ons bijna in de Efteling. Op de site ‘Mechelen houdt je warm’ vind je elk jaar alle december-activiteiten bij elkaar.

Restaurant Lamseau, zoals uit eten hoort te zijn

Ons hotel, Hotel Vé, ligt aan het water op de Vismarkt, ondergebracht in een oude visrokerij en een oude sigarenfabriek. Een centrale plek van waaruit je de stad makkelijk te voet kunt verkennen. Op de dag van aankomst stappen wij, opgewarmd bij de heerlijke gaskachel in onze kamer, alleen even richting restaurant Lam’eau iets verderop, ook gelegen aan de Vismarkt. Het kleine restaurant is gevestigd in de vroegere bierbrouwerij Lamot. Bij het raam staan enkele gezellige ronde tafels. Op de muur grote foto’s van oude brouwketels, de bar opgetrokken uit een groot stuk koperplaat. Het menu is Frans-Belgisch, hier geen hamburgers of bakje suffe groentjes. We eten zoals uit eten hoort te zijn. Mooi opgemaakte gerechten (met bloemen) en bijzondere smaken. Als we het restaurant helemaal tevreden uitwandelen is het gezellig druk bij de verlichte kerststalletjes en de schaatsbaan op het water.

Straffe madam, in de voetsporen van Margaretha van Oostenrijk

Als we de volgende ochtend de nieuwe rolstoeltoegankelijke stadswandeling erbij pakken lezen we dat Mechelen 500 jaar geleden de hoofdstad was van de Nederlanden en onder bewind stond van Margaretha van Oostenrijk. Haar invloed op de stad was groot en je vindt haar beeld en paleis (Hof van Savoye) op de Grote Markt. Ze staat bekend als een straffe madam, nou daar hou ik wel van. De Grote Markt is trouwens een plaatje, met prachtige historische panden. Vooral ’s avonds met alle lichtjes aan. Mocht je je afvragen of de toren van de Sint-Romboutskathedraal, het symbool voor Mechelen, zo plat bedoeld was? Nee dus, de bouw werd door geldproblemen op 97 meter stopgezet, de planning van 167 meter werd bij lange na niet gehaald. Ter vergelijking, de hoogste toren van België staat in Antwerpen en is 124 meter. Overigens wel van dezelfde architect als de toren van Mechelen, meneer Keldermans. Volgens mij is het trouwens geen familie… De toren heeft geen lift maar je kan in het historische Schepenhuis, bij de toeristische dienst Visit-Vlaanderen, met een virtuele bril vanaf de Romboutstoren naar beneden kijken! Alle historische gebouwen die niet of gedeeltelijk toegankelijk zijn kun je hier vinden, kijk op www.virtueelmechelen.be.

Sint Romboutstoren in Mechelen

Kazerne Dossin, holocaust en mensenrechten

Van een heel andere orde is de Kazerne Dossin. Op de plek waar nu een enorm wit, betonnen gebouw staat werden meer dan 25.000 joden en zigeuners samengebracht en op de treinen gezet naar Auschwitz-Birkenau. Het museum, tevens memoriaal en documentatiecentrum over de holocaust en mensenrechten maakt op mij een verpletterende indruk. Duizenden foto’s en verhalen van de mensen die nooit meer terugkwamen zijn hier verzameld op de hoge muren. Op indringende wijze wordt verteld hoe Hitler met zijn metgezellen de heel gewone Duitser in een hysterische massa wist te veranderen. De strenge bewaking bij de ingang van het museum verbaast mij, blijkbaar is dit nodig. De detectiepoortjes zijn 82 cm breed. Verder is het museum ruim opgezet en goed toegankelijk.

Wandelroute met tussendoortjes

Tijdens de wandelroute maken wij zo nu en dan een ommetje voor een mooie muurschildering (Mechelen Muurt) ofwel om iets lekkers te scoren uit het Prikkelpakket, een bonnenboekje wat je langs enkele charmante Mechelse zaakjes leidt. We scoren daarmee bijvoorbeeld een lekker taartje en kop koffie bij Sava (Grote Markt). Laat je niet tegenhouden door de drempel, vraag binnen om de mobiele plank. Later op de dag pakken we een pintje bij bierbrouwerij het Anker en knabbelen we een kaasplankje in de megadrukke Kaashandel Schokaert. De beroemde chocolademaantjes van Banketbakkerij VanderBeek & Godiva (niet rolstoeltoegankelijk) smaken bij de Mechelse thee van Simon Levelt en alweer terug in Utrecht heel best.

Anonieme kunstenaressen en hun Besloten Hofjes

We maken ook een lange stop bij Museum Hof van Busleyden. Alleen het gebouw is al de moeite waard. In de oude paleiswoning vind je verhalen uit de glorietijd van Mechelen maar er is ook altijd een moderne tentoonstelling. Bijzonder vind ik de Besloten Hofjes, een soort groot uitgevallen kijkdozen waar je je even in het paradijs, een soort minituintjes, begeeft. De unieke hofjes vol met stoffen bloempjes en kleine beeldjes werden gemaakt door de zusters van Augustinessen, echte kunstenaressen maar niet bij naam genoemd. Inmiddels worden ze stuk voor stuk gerestaureerd en ook dat is een mooi proces wat je kan zien in het museum.

3 foto's van de hofjes, met details van handgemaakte bloemen en beeldjes
Mechelen collage, Besloten hofjes, museum Busleyden

Pad over de Dijle

Wat een geweldig idee om over een deel van de Dijle een houten pad aan te leggen, je loopt over een houten staketsel over het water in de grachten onder de bruggen door. Zo zie je de oude huizen aan de achterzijde. Het pad is op enkele plaatsen met een (soms steile) helling te betreden. Leuk!

Eelke rijdt over het rolstoeltoegankelijke pad over de Dijle in Mechelen
Rolstoeltoegankelijk pad over de Dijle, door de gracht in Mechelen

Eten

In de brochure bij de wandelroute ‘Mechelen toegankelijk voor iedereen’ staan een aantal restaurants met toegankelijke toilet. Na het heerlijke diner bij Lam’aux kunnen de andere restaurants alleen nog maar tegenvallen. Bij Brasserie de Met is de afgelopen 50 jaar niet veel veranderd heb ik zo het gevoel maar dat heeft dan ook wel weer wat. De ober was in elk geval een film waard, zo druk als die man was! Het eten valt nog alles mee, we bestellen zelfs oesters. Voor een snelle hap kun je prima terecht bij de hippe burgertent Ellis, de bietenburger valt goed in de smaak.

In Nederland hebben we ook mooie historische stadjes, maar een weekendje België is toch anders. In elk geval, het is buitenland! Na Hasselt vorig jaar, bevalt ook Mechelen mij zeer goed. Overzichtelijk maar meer dan genoeg te doen om een weekend te vullen. Sfeervol ook, Mechelen houdt je warm, ja echt!

Meer info: Start van een weekend Mechelen: visitmechelen.be

Van 6 december 2019 tot 5 januari 2020 is Mechelen helemaal in kerstsferen met in de weekenden kerstmarkt. De wandelroute ‘Mechelen, toegankelijk voor iedereen’ bevat een kaart met brochure waar veel rolstoeltoegankelijke bezienswaardigheden in staan beschreven. Deze kaart is natuurlijk het hele jaar te gebruiken! Er staat ook een aantal toegankelijke restaurants en toiletten in. Dat bleek heel handig! Helaas zijn veel andere winkels en restaurants nog slecht toegankelijk.

Het Prikkelpakket (bonnenboekje) koop je voor 6 euro bij Visit Vlaanderen, het toeristisch infopunt. Er zitten 6 proef-bonnen waarmee je een gratis lekkernij ophaalt en 10 doe-bonnen waarmee je korting krijgt in musea en attracties. Meer info op www.visitmechelen.be

Benieuwd naar ons fijne hotelleke? Bekijk de riante suite hier! 

IJsbaan aan de Vismarkt, vlak voor ons hotel
IJsbaan aan de Vismarkt, vlak voor ons hotel.

 

Fietsen in de Vlaamse Ardennen

Het Oost-Vlaamse fiets-en wandelmagazine, StapAf maakte vorig jaar een mooie toegankelijke editie, StapAf+. Een prachtige uitgave met een Nederlandse reisblogster (!) in de spotlights. Ik sta op de cover en nog eens vijf pagina’s met prachtige foto’s! 

Samen met vriendin Else en haar twee lieve meisjes ging ik op pad om voor deze toegankelijke StapAf+ één van de routes voor het routeboekje te testen. En om het nuttige aan het aangename te paren (mooi toch die Belgische variant?) verbleven wij ook een weekendje op de Gavers. Bekijk hier het hele magazine of lees het artikel hieronder.

Op rolletjes. Toegankelijk weekendje weg in de Gavers in de Vlaamse Ardennen 

De Vlaamse Ardennen associeer je doorgaans met stevige kuitenbijters. Toch kan je er ook vlot met de rolstoel uit de voeten, bijvoorbeeld op het jaagpad langs de Dender in de buurt van Geraardsbergen. Reisblogger Eelke Kelderman zocht het voor ons uit.

Met z’n nukkige kasseien en een stijgingsgraad van 20% staat de Muur van Geraardsbergen bekend als een van de meest notoire hellingen uit het wielrennen in Vlaanderen. Amper twee kilometer verderop is van de wielergekte nauwelijks iets te merken. Provinciaal Domein De Gavers ligt in de groene vallei van de rivier de Dender. Met een recreatievijver, tal van sportfaciliteiten, een overdekt zwembadcomplex en verschillende verblijfsmogelijkheden is het een perfecte uitvalsbasis voor een weekendje weg in de Vlaamse Ardennen. En rolstoelvriendelijk bovendien!

Eelke met vriendin en kinderen voor de rolstoeltoegankelijke bungalow op Provinciaal domein de Gavers
De rolstoeltoegankelijke bungalow op Provinciaal Domein de Gavers.

Knooppuntenroute

In De Gavers vertrekt een toegankelijke fietsknooppuntenroute, die ik samen met vriendin Else en haar dochtertjes Juna en Issi wil verkennen. Dat doen we na een verkwikkende nachtrust en een stevig ontbijt in een aangepaste bungalow op het domein. Bij de fietsenverhuurdienst van de Gavers staat een toffe handbike te blinken, naast een tandem met een stoel voorop. Maar daarvoor moet je over gespierde armen en benen beschikken, dus ik blijf zitten in mijn elektrische rolstoel, die ook zo’n 15 kilometer per uur haalt. Juna gaat voor een kloeke meisjesfiets. Issy voelt zich veiliger op een aanhangfiets, die we aan de tweewieler van Else haken.

Eelke op een ophaalbrug
Brug over de Dender bij Zandbergen

Koude douche

Parkwachter Patrick begeleidt ons naar het eerste fietsknooppunt. Onderweg passeren we de gebouwen van ’t Schipken, de jeugdherberg van De Gavers. Ook die draagt het toegankelijkheidslabel, en dat wil ik graag even bekijken. De prima kamers hebben een privébadkamer met een douchestoeltje aan de wand en beugels bij het toilet. Eén minpuntje: de douchekop heeft geen losse slang, maar zit vast aan de wand. Een plons koud water op je kop is daardoor vaak het gevolg. De uitbater kijkt me beduusd aan wanneer ik het voor hem demonstreer: zo had hij het nog niet bekeken.

Kasseistrook

De start van de route betekent meteen ook een kleine hindernis. Bij Knooppunt 74 bestaat de aanloop naar het bruggetje over de Dender uit een grillige kasseistrook met hier en daar een put in het wegdek. Het toegankelijke traject suggereert een ommetje via de grote brug even verderop, maar ik hou wel van een uitdaging en besluit het erop te wagen. Uiteindelijk dender ik zonder noemenswaardige problemen over de Dender heen, maar ik begrijp nu ook goed waaraan de Vlaamse kasseien hun reputatie verdienen.

Op de route een paar kasseien, maar gelukkig nooit heel lang.

Zouden we?

Het eerste deel van de rit leidt ons via rustige wegen langs prachtige gouden velden en stemmige dorpjes als Schendelbeke en Vloerzegem, waar in de schaduw van het idyllische kerkje opnieuw een kasseistrook wacht. Het bankje bij de begraafplaats nodigt ons uit voor een korte pauze en een snelle hap. Voor het eerst valt het ons op hoe vlak alles hier is, hoewel de benaming Vlaamse Ardennen anders doet vermoeden. Het maakt ons extra benieuwd naar de beruchte Muur, hoewel die volgens ingewijden volstrekt ontoegankelijk is voor wie in een rolstoel zit. Zouden we toch niet een keertje…?

Jaagpad

In Zandbergen knopen we aan bij het jaagpad langs de Dender. Vanaf daar kruisen we alleen nog wandelaars en fietsers in een uitgesproken groene omgeving. De picknicktafel bij de metalen ophaalbrug aan het Sas van Idegem blijkt bezet, dus besluiten we om nog even verder te fietsen. Voor we het goed beseffen staan we weer aan de rand van De Gavers, waar we een bankje bij de grote vijver zoeken om onze picknick soldaat te maken en het programma voor de rest van het weekend bespreken.

Picknicken bij de Gavers, met op de achtergrond WOW-waterpark.
Mooie fietspaden zonder autoverkeer
Het Jaagpad langs de Dender… met ruisende populieren en soms een snelle wielrenner

Gaversbad

De meiden kijken vol ontzag naar de surfbikes op het water en de klauterende kinderen in het WOW-waterpark aan de overkant, maar uiteindelijk kiezen ze toch voor een duik in het Gaversbad. Ik laat me rondleiden door een van de redders – prachtige naam voor wat wij in Nederland een badmeester noemen – en ben aangenaam verrast door wat ik zie: het zwembad beschikt over een doucherolstoel en een liftje om in het water te komen. Ook de sauna maakt me gelukkig: er is helemaal niemand, en dat blijkt geen uitzondering. Heerlijk rustig, en de doucherolstoel past net tussen de saunadeuren.

Geraardsbergen mattentaartjes eten op domein de Gavers
Geraardsbergen mattentaartjes eten op domein de Gavers.

Dan toch!

De volgende dag begint met minigolf en go-carts (skelters) voor de meisjes en Geraardsbergse mattentaarten uit het winkeltje op domein de Gavers voor Else en mij: een lokale lekkernij op basis van eieren, amandelen en gestremde melk. En plots begin ik weer over de befaamde Muur. Else heeft aan één blik genoeg om mijn gedachten te raden, en ze weet intussen ook dat ze me niet kan ompraten. We pakken onze spullen en nemen de auto richting Geraardsbergen: een leuk stadje met fijne terrasjes. Een uur later post ik een foto van m’n trotse zelf bovenop de legendarische helling, met de Mariakapel in de rug. De rit daarheen zou ik niemand aanbevelen (ik hobbelde zowat uit m’n rolstoel), maar soms is iets pas leuk als het moeite kost…

Gehaald! De Muur van Geraardsbergen is een beroemde kasseienweg in de wielerwereld. Met een lengte van 1075 meter en een gemiddeld stijgingspercentage van 9,1% en een maximum van 20% een pittige uitdaging.

Verblijf De Gavers

Op het kampeerterrein van Provinciaal Domein De Gavers staan vijf nieuwe bungalows voor acht personen met een groot terras en uitzicht op het water. Eén ervan is rolstoeltoegankelijk en draagt het A-label. “Alleen het bed bleek een beetje laag, maar dat was snel opgelost”, zegt Eelke. “Ik zat nog maar net met m’n voeten omhoog op het terras, of daar stond de parkwachter al met een paar betonnen tegels om het probleem te verhelpen. Kijk, daar hou ik van.” Ook de rest van het domein is vlot toegankelijk, met aangepaste fietsen, een strandzone met een betonweg tot in het water en liften in het zwembad het Gaversbad en bij de aanlegsteiger voor de rondvaartboot. (Bekijk ook de foto’s van de rolstoeltoegankelijke bungalow).

Het Bruggenhuis

Klinken op een geslaagd weekend deden Eelke en co in Het Bruggenhuis, een voormalig schipperscafé met een heerlijk terras aan de Dender, een beperkte kaart met huisbereide gerechten en een ruime selectie bieren. Op vrijdagavond pik je er jazzconcerten mee. Het Bruggenhuis is vlot toegankelijk en heeft een (klein) aangepast toilet. De auto parkeer je voor de deur.

Eelke blogt

Als rolstoelgebruiker en reisblogger is Eelke Kelderman in Nederland een autoriteit op het vlak van toegankelijk toerisme. Ze wordt regelmatig gevraagd om vakantieverblijven op toegankelijkheid te screenen, en dat doet ze streng maar rechtvaardig. Voor deze StapAf nodigden we haar uit om een van onze toegankelijke routes te verkennen, gekoppeld aan een weekendje in De Gavers. Een uitgebreide screening van het vakantiehuis en de faciliteiten op het park vind je ook op haar website.

Routekaart uit wandel- en fietsmagazine StapAf+

 

Bekijk hier de routekaart van onze fietsroute (16km).

StapAf+ verscheen in een oplage van 15.000 exemplaren, een papieren versie bestel je hier. Een digitaal exemplaar vind je hier. Bij het blad zit een extra boekje met vijf wandelroutes en drie fietsroutes die geschikt zijn voor rolstoelgebruikers.

Meer informatie over wandelen, fietsen en overnachten in Oost-Vlaanderen vind je ook op de website van Toerisme Provincie Oost-Vlaanderen.

 

 

Langs de Belgische kust met de tram, Oostende

Kustreis, Koninklijke Gaanderijen

Het voelt bijzonder plezant wanneer ik door Toerisme Vlaanderen uitgenodigd word voor een blogtour langs de Belgische kust. Grappig te merken dat mijn ‘collega’s’ van Toegankelijk Vlaanderen naijverig naar mijn boekje kijken en ik juist hun producten en werkwijze als vast onderdeel van Toerisme Vlaanderen graag in Nederland zou zien.

Het plan
Het hele idee om mijn bus thuis te laten ontstaat wanneer ik romantische verhalen hoor over de, al meer dan honderddertig jaar bestaande, Kusttram. De rolstoeltoegankelijke Kusttram rijdt elke tien minuten tussen het noordelijke Knokke-Heist en het zuidelijke De Panne. Met achtenzestig haltes over een afstand van zeventig kilometer is er dus altijd wel eentje in de buurt. In mijn hoofd maak ik een plaatje van een ouderwetse tram, zo eentje uit het Openluchtmuseum. Stiekum zie ik ook vrouwen met mooie hoepeljurken en kanten parasols, kofferdragers en veel stoom voor me. Misschien komt het ook door de bestemming. Oostende, Stad aan Zee. Een badplaats die geschiedenis ademt. Flaneren over de kilometers lange boulevard en de koninklijke gaanderijen…

Mijn treinreis wordt geboekt bij NS-International en in overleg kiezen we drie hotels langs de kust. Twee nachten in Oostende, eentje in Middelkerke en als laatste een nacht in het meest zuidelijke De Panne. Ik zoek restaurants en leuke dingen om te doen. Ondanks de geweldige gids ‘De Vlaamse kust‘ toch nog een hele zoektocht want hoe weet je of iets naast dat het toegankelijk is, ook leuk is? Ik wil jullie natuurlijk wel de fijnste plekjes laten zien! Een goede hulp is ook de app OnWheels. Bij de voorbereidingen blijkt helaas dat van de achtenzestig tramhaltes, vijfentwintig haltes nog niet toegankelijk zijn. Helaas precies de haltes dichtbij onze hotels zijn niet toegankelijk (overzicht toegankelijke tramhaltes). Oke, beetje jammer maar iets verder rollen dan maar. Komt vast wel goed.

Ik kijk uit naar een nieuw avontuur. Ik vertrek op dinsdagochtend vroeg met de trein vanuit Utrecht en stap over in Rotterdam. Mijn zusje Femke stapt volgens plan in op station Dordrecht, vervolgens stappen we er weer uit in Antwerpen (mooi station!) en gaan direct weer de trein in met bestemming Oostende. In Nederland regel je in-en-uitstapassitentie* minimaal een uur voor vertrek. België rekent voor buitenlandse reizen met overstap achtenveertig uur! Ruim van te voren boeken dus. Ik regel ook direct de terugreis. Je hoeft overigens niet zelf met de Belgische spoorwegen te bellen, de NS regelt dat.

Station Antwerpen
Station Antwerpen

Oostende, hotel Bero
Eenmaal uit de internationale trein stap je vanaf het perron zo de boulevard van Oostende op. De meeuwen verwelkomen je. Geen frituur luchten hier. Dat realiseren we ons wanneer we bij een kraampje een bakje gefrituurd visassortiment bestellen en het al voorgefrituurde bakje vis uit de vitrine in de magnetron verdwijnt… huh, ja echt! De vismadam ruilt gelukkig zonder mokken ons bakje slappe hap om voor wat garnaaltjes met cocktailsaus. ‘Er mag niet gefrituurd worden op de boulevard dus moeten we het helaas zo doen, let op je bakje vis hoor, de meeuwen zijn brutaal’, vertelt zij ons. In tien minuutjes wandelen we naar hotel Bero. De kamer blijkt heerlijk ruim en goed toegankelijk, precies zoals beschreven in de super praktische gids ‘Toegankelijke vakantieverblijven in Vlaanderen en Brussel’ (pagina 33). Wij boekten kamer 204. Kijk het filmpje voor een duidelijk beeld. Het hotel heeft zeventig kamers en is behoorlijk standaard ingericht. Niet per se een Eelke droomt stek dus, maar langs de Vlaamse kust blijkt dat gewoon moeilijk te vinden. Zeker in de categorie rolstoeltoegankelijk. Hotel Bero blijkt wel een echt familiehotel, eigenaar Michel Bero, in korte broek met V-hals trui, vertelt ons enthousiast over zijn vader, zijn zoons, de uitbreiding van het hotel en de naamsverandering, wanneer hij de laatste ochtend eventjes aanschuift aan ons ontbijttafeltje. Mooi verhaal en ineens krijgt Bero toch een persoonlijk tintje! Ontbijten met champagne en zalm is trouwens ook wel fijn luxe.

Magisch zand en de Ostensche Strever
Uit ons hotel lopen we, na het inchecken, direct het strand op voor ‘Disney Sand Magic’. Veertig kunstenaars uit twaalf landen creeërden in amper vier weken de wereld van Disney in zand. Wauw. Wat een schittering en kracht in de gezichten van Belle, Peter Pan, Mickey, Spiderman en al die andere bekende disneyfiguren. Ik ben niet eens zo’n enorme Disney-fan maar leuk is het zeker. De paden zijn, op een enkele gleuf tussen de rubberen tegels na, prima rolstoelgeschikt en overal staan bankjes voor een tussentijdse stop. Reken een uur voor dit bezoek, dit jaar nog te zien tot 10 september. Volgend jaar waarschijnlijk weer een nieuw thema.
Onderhand zijn wij na deze lange reisdag wel toe aan ‘lekker onderuit’ met een fijn glaasje. Om de hoek van ons hotel vinden we café Botteltje. Maar liefst zestien bieren op het vat en nog een enorm assortiment in de fles. We maken het ons makkelijk en kiezen het eigen gebrouwen, zacht blonde, maar stevige huisbier de ‘Ostensche Strever’ met een schaaltje La Trappe Kwadrupel bitterballen! Mjam… Dat biertje hakt erin dus daar bestellen we maar gauw een pannetje mosselen bij…  Amai, ze zwemmen in La Trappe wit. Gelukkig is er ook een toegankelijk toilet, met al dat bier in de blaas.

Oostende, Disney Sand Magic 2017
Oostende, Disney Sand Magic 2017
Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!
Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!

Napoleon en moderne kunst
De volgende dag stappen we voor het eerst in de tram op zoek naar Fort Napoleon. Vanuit het station nemen we de tram richting Knokke. Mijn romantische beeld stort een beetje in. Het blijkt toch een heel gewone tram… de loodzware rolstoelplank blijkt niet goed aan te sluiten en blijft tien centimeter omhoog staan. Waar is die romantische, oersterke hutkofferdrager als je ‘m nodig hebt… maar ja ik heb m’n hoepelrok dan ook niet aan. Met hulp van sterke medepassagiers overbrug ik, zonder plank, de gapende kier tussen tram en perron. Later blijkt dit overigens geen unieke situatie… We letten vervolgens niet op en missen de juiste tramhalte (Duin en Zee) en stappen een halte te ver uit. Op aanraden van enkele medepassagiers lopen we wel ‘even’ terug. Het is inderdaad een mooie wandeling door de duinen en over de zeedijk. Best te doen (3,5 km), maar niet als het miezert en waait… beter gewoon de goede halte, Duin en zee dus, uitstappen.

Zeedijk, in de wind
Zeedijk, in de wind
Oostende fort Napoleon
Oostende, fort Napoleon

In het vijfhoekige fort Napoleon ontmoeten wij de franse soldaat Francois. Al tweehonderd jaar waakt hij over de gangen en caponnières (schuilhutten) van het fort en met heerlijk zwoel frans accent neemt hij je mee naar het harde leven van de soldaten in de tijd van Napoleon. Goed toegankelijk, soms wat hobbelig over de steentjes in het fort. De lift is niet al te groot (deur 78 cm, diepte 114cm). Met het goed toegankelijk fietsveer gaan we terug naar de westoever, het centrum van Oostende. Er blijkt ook een groep oude van dagen op de boot te wachten. Volgens de schipper moet en zal ik daarbij aansluiten. Aan mijn gezicht zie je hoe leuk ik dat vind :-).

Oostende, Fietsveerboot
Oostende, Fietsveerboot

Terug in het centrum eten we een pannenkoekje op een terras onder de luifel. Op ons programma staat nog Mu.Zee, het museum voor moderne kunst in Oostende. Het gebouw was ooit een warenhuis en het doet mij donker en rommelig aan. Ik mis een goede uitleg bij de verschillende tentoonstellingen en verdwaal een beetje tussen de verschillende verdiepingen en kunstwerken. Ben niet een enorme kunstkenner maar kan er normaal wel van genieten. Hier lukt dat nu niet echt.

Uit eten zoals uit gaan eten moet zijn
Na alle wandeltochten en regen verheugen wij ons op een culinair hoogstandje bij restaurant Mange Tout, op de Visserskaai 22. Met een vermelding in de Michelingids (twee vorkjes) en winnaar van de Gouden Vork moet dit een bijzondere ervaring worden. De eigenaresse Lieva Debruyne heet ons van harte welkom bij de rolstoeltoegankelijke zij-ingang. Het restaurant zit wat weggestopt tussen de lelijke gebouwen op de boulevard en heeft geen terras maar, binnen is het licht en stijlvol ingericht. We genieten van het begin tot het eind. We kiezen het vier-gangen diner, maar de bijzondere amuses maken er een acht-gangen feest van. Bijzondere, echt verfijnde smaken met leuke details en nu en dan een leuke gesprekje met de eigenaresse, het is rustig in het restaurant dus er is tijd. De overheerlijke wijntjes maken het helemaal compleet. Je betaalt hier natuurlijk ook voor, maar wat mij betreft is het dat waard. De glaasje oude Port als toetje na het toetje maakt dat wij heerlijk slapen… Er is ook een invalidentoilet, bereikbaar met een lift.

Afscheid
Vandaag checken we uit in hotel Bero, op pad naar ons volgende adres in Middelkerke. Omdat de dichtstbijzijnde toegankelijke tramhalte wat verder van ons hotel ligt lopen we een eindje over de boulevard en daar ben ik blij om! Ik zie namelijk nog even het Oostende zoals ik het me in mijn gekke romantische gedachte had voorgesteld. Onder de Koninklijke gaanderijen is een tentoonstelling van Maurice Antony, de beroemdste fotograaf van Oostende. Waar vroeger de koning en zijn hoge gasten onder de zuilengangen van het paleis naar de renbaan konden lopen, hangen nu grote foto’s van vervlogen tijden. De beelden geven een mooi beeld van Oostende in de jaren twintig/dertig, met in het bijzonder het opkomende kusttoerisme. Al geen grote hoepelrokken meer maar wel prachtige badpakken en strandkoetsjes! Ook op de oude foto’s is de kust al behoorlijk volgebouwd maar, wel stijlvoller dan nu. Wat is het Kursaal daar nog mooi! Gebouwd als concert- en balzaal maar helemaal platgebombardeerd door de Duitse bezetter in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog is het Kursaal weer opgebouwd en ook al is het nu een beschermd monument, mooi kan ik het niet vinden. De Belgische kust staat erom bekend, volgebouwd en lelijk. En ja, ik kan het niet anders zien. Iedereen wil uitzicht op zee en dat maakt hoogbouw tot een logische keuze. Maar kijk je naar de zee dan blijft het prachtig en de kilometers lange, brede boulevard is met de rolstoel wel heerlijk. Vooral met de mooie donkere wolken en de zonnestralen daar tussendoor. Ik kan ook even schelpjes zoeken, het betonnen pad brengt mij tot bijna aan de zee. Wij nemen afscheid van Oostende. De Kusttram brengt ons naar Middelkerke. Hierover binnenkort meer. Of misschien moet je wachten op het vervolg van mijn verhaal in de vakantiespecial van Support Magazine…

Strandpad Oostende
Betonnen strandpad Oostende
Koninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio
Koninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio

Nog even

1. Mijn treinreis…
Mijn complimenten aan de assistenten van de NS en de Belgische spoorwegen want zowel de heenreis als de terugreis verlopen geheel volgens plan. Overal werd ik vriendelijk onthaald en weer uitgezwaaid! Je bent even onderweg maar het lukt gewoon goed! Overigens, haal je geen luxe in je hoofd, het heeft het geen enkele zin een eerste klas kaartje te kopen, voor rolstoelers zijn simpelweg geen eerste klas plaatsen beschikbaar.

2. Andere slaapadresjes in Oostende
Ik heet geen Eelke als ik niet even een bezoekje breng aan een ander hotel in Oostende. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn blij dat Hotel Melinda volgeboekt was. Het hotel ligt verder van de gezelligheid en de kamer is een stuk kleiner dan ons hotel Bero. Met de witte tegels en oude meubels is Melinda behoorlijk ongezellig en toe aan een opknapbeurt. Aanpassingen lijken wel oke. Ik kreeg nog een tip van een goede Belgische vriend, hij had eens met een stel vrienden een 12-persoonshuis gehuurd in Oostende. Het staat (nog) niet in de gids van Toegankelijk Vlaanderen maar ziet er goed uit, achter de Zeedijk, inclusief aangepast sanitair en hoog-laag bed. Helaas kreeg ik ter plekke geen contact met de eigenaar dus kon ik niet even langsgaan. Kijk op vakantieappartement Equus.

3. Hulp op het strand
Zon, zee, zorgeloos. Ik was net te vroeg maar in de twee zomermaanden (juli en augustus) zijn er in zes badplaatsen langs de Belgische kust speciale voorzieningen (strandrolstoelen, tillift, sanitair etc) en opgeleide assistenten aanwezig. De assistenten kunnen helpen bij de persoonlijke verzorging (toiletbezoek, omkleden) of bij de transfer van rolstoel naar strandrolstoel.

 

Eelke gaat de trein in, Belgie

 

* Voor de niet gehandicapten en/of niet openbaar vervoer reizigers, in- en uitstapassistentie regel je als rolstoeler zelf via een speciaal nummer bij de NS. Je wordt dan persoonlijk op een van te voren afgesproken tijd in en uit de trein geholpen door twee mensen met een enorme plank op wielen, in vakjargon ‘de brug’ genoemd.

 

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Brocante in Lille

Lille rommelmarkt

Afgelopen weekend was het weer chaos is Lille en ik was erbij. Meer dan honderd kilometer brocante markt en braderie. Een beetje dat gevoel van Koningsdag in Utrecht maar dan groter en onderhandelen in het Frans… En mosselen met witte wijn natuurlijk.

Zaterdagochtend super vroeg vertrokken, de zon kwam net op. Eerst mijn zus opgehaald in Dordrecht. Daarna in één ruk door naar het zuiden. Eenmaal in Lille dan toch maar het parkeeradvies van een vriendin opgevolgd: ‘gewoon op de stoep neerknallen die auto’. Tja, dat doet iedereen dus. Wij stonden dichtbij het station, Gare Lille-Europe (waar bij het winkelgedeelte ook een goed invalidentoilet is). En dan begint de grote speurtocht naar DE aankoop van de dag… Het is wel even zoeken waar de beste straatjes zijn. Voor hamburgers en braderiekramen met pannen met antiaanbaklagen en kleding van zweetstofjes zijn we niet gekomen. Ondertussen loopt er ook een marathon door de stad (oeps, uitkijken met oversteken) en er staat een enorme kermis. Alles tegelijk dan zijn we er in één keer vanaf, moet het stadsbestuur van Lille gedacht hebben.

Brocantemarkt Lille-collage
Brocantemarkt Lille-collage

Geweldig gestreepte legging

Maar uiteindelijk vinden we de straatjes met bizarre vondsten; een opgezette eekhoorn, volledig verroeste steps, een oude racefiets tandem,  trompetten, vintage kleding, kekke schoenen, houten kisten, industriële lampen, oude schoolbankjes, wandelwagens, ijzeren lockers en miljoenen vaasjes, potjes en bordjes. De echte brocante handelaren weten inmiddels wel wat hip is, dus je betaalt ook flink voor dat ene unieke kastje of krukje. Onderhandelen lukt soms wel. Helaas zat DE aankoop er dit jaar niet bij voor mij, afgezien van de geweldig gestreepte legging voor een euro, de plastic ketting en een Afrikaans maskertje voor twee euro. M’n zusje kocht nog wel een leuke ijzeren kruk en een spuuglelijk mega groot schilderij (maar de lijst is mooi), waar ze de halve dag mee liep te zeulen.

Brocante markt Lille, aankopen
Brocante markt Lille, aankopen

Relaxen in hotel Wu Wei

Moe van een dag speuren en hobbelen over kinderkopjes knallen we de auto weer van de stoep, om twintig kilometer terug in het Belgische Kortrijk, onze innerlijke balans terug te vinden in wellness hotel Wu Wei. Alles is wit of grijs bij Wu Wei, op een enkel houten krukje en de vloer na. Na de explosie van indrukken in Lille is dat even wennen. Drie jaar geleden gingen de deuren van de voormalige drukkerij weer open, geen drukpersen meer maar dertien kamers en suites en een uitgebreide wellness. Dankzij de minimalistische architectuur is het hotel zo goed als drempelvrij en in één kamer is rekening gehouden met rolstoelgebruikers. Van tevoren vertelde eigenaar Jo Heirman dat ze bezig zijn de toegankelijkheid van de kamer en de Wellness verder te optimaliseren. Dat is ook nodig want er ontbreken nog beugels en een douchestoel. Het bed is aan één kant bereikbaar met de rolstoel. De wellness is in de basis toegankelijk maar de deuren naar de sauna en douches zijn smal (70cm) en daar is dus een smalle verrijdbare douchestoel handig. Er komt ook een tillift om makkelijk in en uit het zwembad (32º) te komen. Op het dakterras staat een houten hottub tussen de bamboe en in een overdekt zithoekje brandt een flink opgestookt vuurtje. Wij nemen heerlijk de tijd om uitgebreid te ontbijten en gaan dan weer op huis aan. Wu Wei is zeker een aanrader als de laatste aanpassingen ook gerealiseerd zijn. Jo laat het mij weten, dus wordt vervolgd… Kijk alvast op www.wuwei.be

Hotel Wu-wei-collage
Hotel Wu wei in Kortrijk, België

Toegankelijk België

B&b Buytenshuys, Eelke en Jon

Alweer vijf jaar geleden ontdekte ik het toegankelijkheidslabel van onze zuiderburen. Per toeval eigenlijk want op de deur van de bed & breakfast waar wij verbleven prijkte een mooi roze bordje met het A+ label. Het bleek het eerste en enig uitgereikte label maar inmiddels is er behoorlijk uitgebreid. Er is een flink overzicht met leuke, toegankelijke vakantieverblijven. Echt de moeite waard om de dikke gids te bestellen via het Infopunt Toegankelijk Reizen. Je kunt de gids ook digitaal bekijken.

toegankelijkheidslabel A+ België
Gevelbordje toegankelijkheidslabel Vlaanderen en Brussel

Gevelbordje toegankelijkheidslabel Vlaanderen en Brussel


Bed & breakfast Buytenshuys
O ja, wij sliepen toen bij Buytenshuys in Gits, een klein dorpje, 35 kilometer onder Brugge. Gits stelt niet zoveel voor maar de b&b is een heerlijk plekje, gerund door een heel aardige familie. Er is  veel aandacht voor de inrichting en styling. Er zijn naast de toegankelijke kamer op de begane grond nog vier ruime slaapkamers op de verdieping, een gezamenlijke keuken, ruime leefruimte en tuin met groot terras en kinderspeelveld. Hierdoor is het ook een super locatie voor een groter gezelschap. Vanuit Buytenshuys kun je mooie dagtochten maken, bijvoorbeeld naar Brugge of Roeselare. In Roeselare stond Kane trouwens zomaar op een klein podium te zingen. Brugge is een fijne stad met heel veel kinderkopjes.

Toegankelijkheid
De toegankelijke kamer bij b&b Buytenshuys heeft twee eenpersoonsbedden die naast elkaar geplaatst zijn met voldoende ruimte aan beide zijden van het bed. Dan is er niet veel meer ruimte over. De badkamer heeft een inloopdouche met niet verrijdbare douchestoel met afneembare armleuningen. Bij de toilet en de douche zijn beugels geplaatst. De wastafel is onderrijdbaar. Prima locatie die het A+ label zeker verdient.