Terwijl ik opnieuw plannen maak voor de Support Magazine Vakantie-editie bedenk ik dat ik hier vorig jaar helemaal niets gemeld heb over mijn debuut als hoofdredacteur van dit bijzondere blad. Ik herken mijn valkuil. Na een (te) drukke periode heeft mijn lijf tijd nodig om te herstellen. Ik ben vooral blij dat ik dat onderdeel van mijn to-do-lijstje kan strepen. Als ik dan weer up & running ben, start gewoon het volgende leuke project.
Op zich niet zo heel erg, maar ik vergeet dan helemaal te genieten van wat ik bereikt heb! Rustiger aan doen, zit er niet zo snel in. Bovendien, ik krijg ook veel energie van mooie dingen bedenken en maken. Ik neem mij nu wel direct voor er meer van te genieten. Dat begint met het delen van mijn werk. Dus kijk en bewonder, dan doe ik dat ook!
Ga jij al 25 jaar naar dezelfde heerlijke vakantiestek?
Bijzonder trots ben ik dat ik ook dit jaar weer gast-hoofdredacteur mag zijn! Ik zoek dus weer vakantieverhalen. Ga jij een mooie reis maken, laat het me weten. Eén artikel wil ik zeker schrijven: over mensen die al jaren naar dezelfde geweldige vakantiestek gaan omdat het er prachtig mooi is, of omdat het perfect toegankelijk is, of omdat je vakantieburen inmiddels vrienden zijn geworden, of… nou ja vertel het me als jij zo’n een favoriete plek hebt!
Ben je nog geen lid van Support Magazine, het enige glossy lifestyleblad voor mensen met een fysieke beperking? Dan word je nu toch zeker lid voor € 19,99! Je kunt het blad ook als PDF ontvangen. Een gratis proefnummer kan ook.
In december was ik drie dagen alleen in Malaga, Zuid-Spanje. Vanuit Malaga ben ik met de bus naar Torrox gegaan, een plaatsje 60 km richting het oosten. Daar heb ik nog twee heerlijk weken doorgebracht met vrienden. Een bijzonder avontuur, voor het eerst alleen op pad mét alle onzekerheden. Zelfs vriendinnen zonder rolstoel gaven aan niet alleen op reis te durven. Ik wist dat ik het spannend zou vinden maar ook heerlijk. Dat was ook precies hoe het was. Spannend en heerlijk. Voor herhaling vatbaar!
Om de sfeer van mijn reisje te proeven, lees je eerst mijn vaste column voor Contact, het ledenblad van Spierziekten Nederland: Eelke droomt in Malaga, completely free.
In deze blog vind je alle ins- en outs over het openbaar vervoer in Malaga, mijn fijne hotel en de stad. Vooral bedoelt om het voor jou makkelijk te maken ook het vliegtuig naar Malaga te pakken! Heb je vragen? Ik beantwoord ze graag.
Een van de vele vrouwen naast Picasso, Plaza de la Merced.
Alleen op reis, zo is het een stuk makkelijker
Spreek af met een local
Omdat ik het toch best spannend vind, alleen op reis, spreek ik in Malaga af met Jacqueline. Via haar handige blog Beleef Malaga had ik al leuk contact met haar. Jacqueline is Nederlandse en woont in Malaga. Zij checkte vooraf ook al voor mij of de trein echt toegankelijk was. Super handig én gezellig, blijkt als we elkaar ontmoeten op het vliegveld. We reizen samen naar mijn hotel en lunchen op een zonnig terras. Als we later op de middag afscheid nemen weet ik de weg al een beetje en voel me helemaal op mijn gemak. Perfect dus, zo is alleen reizen ineens niet meer zo spannend. Jacqueline schreef ook een blog over onze ontmoeting.
Bagagerekje
Voor mijn reisje naar Malaga laat ik een super-handige-rolstoel-koffer-bagage-drager in elkaar lassen. Vriendin Marie-Jose had er ook eentje laten maken en ‘haar’ vriendelijke lasser maakte er ook eentje passend voor mijn rolstoel. Nu kan ik een flinke koffer meedragen op mijn stoel. Het rekje is met vier vleugelmoeren makkelijk te bevestigen en er weer af te halen. De koffer staat super stevig. Dit biedt mogelijkheden voor de toekomst! Zelfs mijn toiletverhoger (onmisbaar in Spanje) kan ik nu ongezien meenemen.
Centraal gelegen hotel
Vanuit mijn hotel was ik in vijf minuten in de gezelligheid. Na een volle dag kon ik dus makkelijk naar mijn hotel om even te relaxen. Om vervolgens rond een uurtje of negen nog even de stad in te gaan om wat te eten. In Spanje eet je tenslotte niet om zes uur! Alleen aan een tafeltje viel mij ook reuze mee. Ook in december zit iedereen in de gezellige smalle straatjes buiten op terrasjes en heb je genoeg te kijken. Binnen no-time kreeg ik al een wijntje van mijn buurman aan een ander tafeltje en ontstond een leuk gesprek. Even later kwam er nog een echtpaar uit Engeland bij zitten. Werd het gewoon een super gezellige late avond. Fijn als je dan ook zo weer je hotel binnenrolt. Voor mij was het ook een voorwaarde dat de receptie van het hotel 24-uur bemand is. Fijn als je iemand kan bellen als er wat is. Wel je telefoon altijd bij de hand!
Ben jij gewend om alleen te reizen? Ik hoor graag jouw tips!
Met Jacqueline lunchen bij Plaza, op Plaza de la Merced.
Malaga
Ik ben echt verrast door Malaga, voelde mij er direct thuis. De stad is heel schoon en goed toegankelijk met gladde stoepen en fijne vlakke opritjes. De meeste bezienswaardigheden zijn prima toegankelijk. De grote winkels ook, kleinere winkeltjes hebben helaas nog wel eens een drempel. Je zit nog tot laat buiten op de terrassen, dus hoef je ook niet zo op de toegankelijkheid te letten. Voor het toilet ging ik meestal terug naar mijn hotel omdat de toiletten vaak laag zijn. Bij het Malaga Turismo Office (Plaza de la Marina 9) is een toegankelijk toilet. Ook aan de nieuwe boulevard (Paseo del Muelle Uno) zit halverwege een openbaar en goed toegankelijk (verhoogd) toilet, bijzonder is dat je hier naast elkaar kunt plassen! Geen beugels hier.
Gezellig, met z’n tweeën tegelijk plassen op de nieuwe boulevard Muelle Uno.
Eten
Met Jacqueline heb ik heerlijk geluncht bij La Plaza. De eerste avond alleen at ik een bordje Paella, dat moet je toch gegeten hebben in Spanje… nou dat viel helaas tegen. Dus de volgende dag maar even aan mijn hotel gevraagd waar ik beter kan eten. Dat bleek een Italiaan! Nou ja. Restaurant Tia Mia oogt nergens naar maar mijn ravioli Tartufati is goddelijk. Om mijn feestje compleet te maken eet ik ook nog een hele bak Tiramisu op, mmmm…. Als ik een week later vanuit Torrox een dagje in Malaga ben, eten we bij Citron op Plaza de la Merced. Heerlijk eten, vriendelijk personeel, gezellige inrichting en een aangepast toilet!
Overal sinaasappels aan de bomen. Heerlijk in december de zon op je gezicht.
Musea, strand en lichtjes
Een ding was zeker, ik zou naar het Picasso museum. Ik had gelezen over de tentoonstelling ‘We are completely free, women artist surrealism’. Leek me wel passend. Heerlijk om hier rond te struinen, lastig zijn de zware deuren tussen de verschillende ruimten. Er is een invalidentoilet. De ingang voor rolstoelers zit links van de hoofdingang.
Jacqueline maakte mij attent op het Alcazaba en dat was een gouden tip. Misschien omdat ik de Moorse architectuur al zo lang in het echt wilde zien want het is niet eens zo groot, maar echt een aanrader. De rolstoelingang moet je even weten, rechts van Teatro Romano ga je naar beneden (Paseo Don Juan Temboury), je volgt de hoge muur en slaat links af (Guillen Sotelo). Iets verderop vind je de ingang, met een lange gang die eindigt op een lift die je naar boven direct in het Alcazaba brengt. Het terras naar het mooie uitzicht over Malaga is helaas niet toegankelijk (hoge opstap). Toegang is bijna gratis als rolstoeler.
Ook de Kathedraal van Malaga is een bezoek waard, met een vrij steile oprit kun je naar binnen. Toegang is gratis als rolstoeler. In de zon langs de stalletjes van een kerstmarkt, dat kan in december in Malaga. Ook is er elke avond een feestelijke lichtshow (15 minuten), dan gaan alle kerstlichtjes tegelijk aan, de centrale winkelstraat wordt dan omgetoverd in een kathedraal. Behoorlijk kitscherig maar ik word er heel blij van.
Malaga ligt aan zee! Je loopt lekker langs de nieuwe boulevard richting het strand. In de zomer zijn er extra voorzieningen, zoals een verhard pad naar de zee en speciale strandrolstoelen. Wat wil je nu nog meer?
Genieten van de Moorse architectuur in het Alcazaba
Malaga by night
Mijn hotel
NONO charming stay
Mijn hotel staat in de hippe wijk Soho in Malaga centrum. Nono Charming Stay is geen standaard hotel. Er is bijvoorbeeld geen ontbijt en je kamer wordt niet elke dag gepoetst, maar er is wel een receptie die 24-uur bemand is. Alle appartementen hebben een eigen keukenblokje met koelkast en kookmogelijkheid. Boven op het gebouw is een geweldig terras met uitzicht over de stad. Nono heeft een mooie en stoere inrichting, ligt centraal in de stad en is betaalbaar. Er zijn twee rolstoeltoegankelijke appartementen. Mijn appartement (107) heeft een Frans balkon, je kunt dus lekker de deuren openzetten.
De mensen in het hotel zijn heel vriendelijk en behulpzaam. De een spreekt beter Engels dan de ander. Bij aankomst in het hotel krijg ik mijn koffer met geen mogelijkheid open, ook blijkt de jongen op het vliegveld de vleugelmoeren van het bagagerekje flink vastgedraaid te hebben. Gelukkig komt direct de technische dienst van het hotel aanhollen met een gereedschapskist en binnen no-time was het probleem gefikst!
Rolstoeltoegankelijkheid
Door het vragen van foto’s en maten sta ik eigenlijk nooit meer voor verrassingen in hotels. In dit geval blijkt de douche toch een lage drempel (5 cm) en een naar binnendraaiende douchedeur te hebben. Nu is twee dagen douchen geen ramp maar voordat ik de stad in ga meld ik mijn ‘doucheprobleem’ toch even bij de receptie. Als ik later op de avond terugkom op mijn kamer, twijfel ik even of ik het wel goed gezien had… er zat nu een keurig gemetseld opritje in dezelfde tegels als de vloer en de douchedeur draait naar buiten… Wat een verrassing! Zo kan het dus ook, niet zeuren maar gewoon oplossen! Wat heb ik lekker gedoucht! Mijn appartement (107) is nu dus prima toegankelijk.
Er staan twee losse bedden naast elkaar in de kamer. Aan beide kanten is genoeg ruimte voor een rolstoel. Het bed is laag (43 cm). De toilet is nog lager (39 cm). Het hotel wilde bij mijn boeking geen bed- en toiletverhoger regelen. Zij wilden geen risico’s lopen dat het niet goed vast zou zitten, maar als ik het zelf zou regelen was het prima. Uiteindelijk heb ik mijn eigen toiletverhoger meegenomen. Het bed was een spannende gok maar het lukte gelukkig om uit bed te komen. Via MobilityAbroad kun je ook hulpmiddelen laten bezorgen in het hotel. De wastafel is onderrijdbaar en er zitten twee opklapbare beugels naast het toilet.
De keuken in het appartement is niet onderrijdbaar. Ik paste met mijn kofferrekje in de lift, ik heb het helaas niet opgemeten maar dat is dan minimaal 1.35 cm lang. De lift is bereikbaar met een niet al te steile hellingbaan.
De vliegreis verloopt super goed! Ik kan tot aan het vliegtuig in mijn eigen (elektrische) rolstoel blijven. Transavia maakt op Schiphol nu gebruik van de zogenaamde Ambulift. Vanaf de gate ga ik met een lift naar beneden, naar het vliegveld. De Ambulift staat klaar en na een korte rit parkeert hij naast het vliegtuig, de cabine gaat omhoog en sluit aan bij de vliegtuigdeur tegenovergesteld aan de deur waar de andere passagiers instappen. In de Ambulift word ik in het smalle stoeltje getild en vervolgens naar mijn stoel voorin het vliegtuig gereden. In de Ambulift had ik voldoende tijd om losse onderdelen an mijn rolstoel goed vast te tapen (tape zelf meenemen!). Met de Ambulift wordt de rolstoel ook beneden in het ruim geladen, een stuk minder risico op schade dus. In Malaga komt mijn eigen rolstoel ook direct bij het vliegtuig! Wat fijn geregeld.
Met de trein in Malaga, prima te doen! Je ziet hier ook mijn bagagerek.
Trein Malaga
Het vliegveld van Malaga ligt acht kilometer buiten de stad. In Nederland zoek ik me de blubber naar informatie over de toegankelijkheid van de bus en de trein. Hoe fijn is het dat Jacqueline van Beleef Malaga dat even live voor mij checkt! Jacqueline is Nederlandse en woont in Malaga. Haar conclusie: de ruimte tussen het perron en de trein is minimaal door een uitschuifbaar plateautje dus ook met een elektrische rolstoel prima te doen. Deze lokale trein rijdt vanuit het centrum van Malaga, stopt o.a. op het busstation (Maria Zambrano) en het vliegveld maar rijdt helemaal door richting het westen langs bekende badplaatsen als Torremolinos en Fuengirola. Een goed toegankelijk vervoermiddel dus.
>> het treinstation ligt tegenover de luchthaven, volg gewoon de bordjes. Bij de ingang van de hal koop je direct een treinkaartje bij de automaat, a € 1,80. Hiermee ga je door de rolstoeltoegankelijke poortjes en vervolgens met de ruime lift naar het perron. De trein heeft in het midden een verlaagde ingang, kijk bij aankomst van de trein dus even goed waar je naar binnen kunt! Er is genoeg ruimte voor meerdere rolstoelen.
>> Ik stap uit bij station Maria Zambrano, naast het grote busstation. Ik koop alvast een kaartje voor de ALSA-bus die mij drie dagen later naar het oostelijk gelegen Torrox-Costa zal brengen. Hoef je niet naar het busstation dan kun je in de trein blijven zitten tot de laatste halte Malaga Centro Alameda.
Bus naar andere plaatsen ALSA
Ik koop mijn buskaartje richting Torrox-Costa twee dagen van te voren op het busstation. Niet alle bussen hebben een lift, dus het is handig een tijd te plannen en aan te geven dat je met een rolstoel wilt reizen. Dan houden ze er rekening mee. De tourbussen van ALSA rijden in de regio en zijn goedkoop. Voor drie euro reis ik zestig kilometer. De bussen zijn toegankelijk gemaakt met een lift, de chauffeur bedient de lift. Dit kost best veel tijd maar de chauffeur maakte zich daar bij mij totaal niet druk om. Hij wilde mijn koffer in het bagageruim plaatsen en heeft de koffer op de plek van bestemming ook weer keurig vast gemaakt op mijn bagagerekje. Er past maar één rolstoel in een bus, je wordt zelfs vastgezet.
Met de bus van regiovervoerder ALSA naar Torrox.
Na Malaga reis ik door naar vrienden in Torrox, hierover later meer!
