Mini-roadtrip: Noardeast-Fryslân

Schilderachtige dorpjes, knappe vergezichten, unieke natuurgebieden en een rijke historie. Pak je koffer en ga op ontdekkingstocht door Noordoost-Friesland, daar waar je nog het donker en de stilte kunt ervaren. Ik ga je voor en tip een aantal mooie rolstoelproof plekjes.

We beginnen onze mini-roadtrip op de grens van Friesland en Groningen in het uiterste noorden, in het dorp Eanjum. De eerste twee nachten staan geboekt bij boetiekhotel Toxopeus, er zijn maar vijf kamers en het restaurant voelt als een huiskamer. We eten er de eerste dag heerlijke krokante kibbeling, met dikke frieten. De rolstoeltoegankelijke kamer op de begane grond is klein, dus vooral geschikt om te slapen > bekijk de foto’s.

Nationaal Park Lauwersmeer

Zee werd meer, meer werd wildernis. De wildernis werd een rustplaats voor vogel en mens. Dat is in een notendop de geschiedenis van Nationaal Park Lauwersmeer. Met de auto rijden we ernaartoe, een mooie route over de dam en de sluis bij Lauwersoog, langs jachthaven Noordergat richting activiteitencentrum het Lauwersnest. Vanuit hier vertrekt een mooie, afwisselende rolstoeltoegankelijke wandelroute. Blauwe lucht weerspiegelt in het water, uitgestrekte ruige bloeiende weides, schelpenpaadjes langs struiken met grijsglinsterende blaadjes en oranje bessen van de Duindoorn. Lichtdoorschrijnend bos. Stilte. De route lijkt langer dan de aangegeven drie kilometer, we zijn ruim twee uur onderweg maar vinden dan ook wel een klavertje vier en het sprookjesachtige witte Parnassia bloempje. Bij het centrum is een natuurspeeltuin met picknickplaats en een kleine tentoonstelling. Je koopt er een ijsje of tapt er een kopje thee. — Rolstoeltoegankelijk toilet bij het Lauwersnest.

Sfeerbeelden natuur — Wandeling door Nationaal Park Lauwersmeer

Het Lauwersmeergebied is een Dark Sky Park, samen met de Borstplaat op Terschelling de enige plek in Nederland waar de duisternis beschermd is.
Met rondvaartschip de Vlinderbalg kun je ook het Lauwersmeer op, vertrek vanuit Oostmahoorn.

Na de wandeling staat mijn auto met een platte band dus wachten we op de ANWB. De reserveband is gelukkig snel gevonden en daarna is het heerlijk aanschuiven bij Restaurant het Raadsel van de Wadden. We pakken daar ook nog even een mooie zonsondergang boven de Lauwersmeerhaven mee. — Toiletruimte beperkt/langwerpig, geen beugels, toiletpot alleen vanaf voorkant bereikbaar.

Bloemetjes in de Kruidhof

Deze dagen is mijn moeder mijn reisgezel, dus we kunnen helemaal los in het bloemetjesthema. Tuin, natuur en plantjes heb ik zeker van haar en mijn oma meegekregen. Vandaag dompelen we ons opnieuw onder in een zee van bloemen en heerlijke geuren, nu in de hortus van Friesland, de Kruidhof. We wandelen door de Kloostertuin, de Bijbelplantentuin, een Muziektuin, een Heemtuin en een Verfplantentuin. Naast de botanische en Nederlandse naam, staat soms ook de Friese naam op de bordjes bij de planten. Wat een fijne plek. Lunch en koffie in ‘de Eettuin’ zijn ook aan te raden! De verkooptuin, met bijzondere planten en zaden om je eigen tuin mee op te vrolijken was voor ons ook niet te weerstaan. — De toegankelijke wandelroute staat duidelijk aangegeven op de kaart, er is een goed aangepast toilet, rollator en rolstoel te leen en parkeren kan voor de ingang (GPP).

Sfeerbeelden van de bloemen in de Kruidhof — Botanische tuin ‘Kruidhof’

B&B Claercamp

Na deze heerlijke dag rijden we door naar ons volgende logeeradres, vakantiehuis ‘de Priorij’ bij B&B Claercamp, in Rinsumageast. De vroegere stal is stijlvol omgebouwd tot vijf persoons vakantiehuis, met een slaap- en badkamer beneden. Voor de deur is een terras met picknicktafel, of je vindt een lekker plekje onder de kastanjebomen in de omheinde tuin.

Eelke op de boot in de zon, lachend met zonnebril — Eelke op de veerboot: “Om buiten te zitten volg je de fietsers, het bovendek is niet bereikbaar met de rolstoel.”

Schiermonnikoog

Omdat we zulk prachtig weer hebben besluiten we de volgende dag vroeg in de ochtend de veerboot te pakken naar Schiermonnikoog. De avond tevoren boeken we een fiets voor mijn moeder, zodat die bij aankomst in de haven klaar staat. Mijn rolstoel heeft voldoende snelheid om naast te fietsen. In twintig minuten bereiken we het enige dorpje op het eiland en ploffen direct neer op het eerste terras in de zon voor een cappuccino met appeltaart. Tegenover het beroemde Hotel van der Werff. Bij Beachclub Noderstraun staat een elektrische strandrolstoel dus dat is ons volgende doel. Het vrije gevoel van ‘wandelen’ over het strand, dichtbij de ruisende zee, verrast mij elke keer opnieuw. Na de lunch bij het strandpaviljoen fietsen we lekker door de duinen. Heuveltje op, heuveltje af, over schelpenpaadjes op zoek naar de rode vuurtoren. Nog gevonden ook! We struinen nog wat langs winkeltjes en al waren we het niet van plan, we zitten pas op de laatste boot terug naar de wal. Je gaat toch niet weg als het nog zo fijn is

— Het toilet bij Beachclub Noderstraun is toegankelijk maar toiletpot is zijwaarts geplaatst in een nis, hierdoor slechts aan een kant bereikbaar (zie foto Hogenood-app). Bij Hotel van der Werff is ook een rolstoeltoegankelijk toilet.

Dokkum en Bonifatius

De bolwerken, de grachten met haar prachtige panden en de gezelligheid van de winkelstraatjes en terrasjes. Dokkum is leuk. Ik ben blij verrast over de toegankelijkheid van de winkels in Dokkum. We starten direct met een taartje bij De Waegh, in een mooi historisch pand uit 1754, de vroegere Boterwaag. Wij lunchen lekker bij restaurant de Halve Maan op het drijvende terras: de koftjalk Tromp, ook meteen de grootste tjalk ter wereld. Prima toegankelijk met een stevige, brede oprit. Proef zeker ook het lokale Bonifatiusbier of zoek verkoeling bij de unieke IJsfontein op de Markt.

3 sfeerbeelden van Dokkum, Bordje met Taartje, Stadhuis en historisch schip Tromp — Sfeer in Dokkum

Bonifatius is trouwens de man die Dokkum beroemd maakte. Hij werd op 5 juni 754 nabij Dokkum vermoord en meteen heilig verklaard. Hoe triest het leven voor de missionaris ook afliep, de stad hield er een schat aan verhalen en een geneeskrachtige bron met een grote half overdekte kapel als bedevaartsoord aan over. De hoge driedelige, rondbogige toegangspoort maakt direct indruk, daarna oogt het juist knus door de overdekte zitplaatsten in het halfrond, met in het midden de openlucht. Een beetje alsof je een oud Romeins amfitheater betreedt. Ik vind het echt een bijzondere, sfeervolle stilteplek die je gezien moet hebben (open van 1 juni tot en met 15 september). Elk jaar komen er tussen de 25.000 en 40.000 pelgrims naar de stad om de kapel te bezoeken.

Een vrouw (moeder Eelke) zit op een bankje voor zich uit te kijken onder een boom met op de achtergrond de ingang (3 bogen) van de Bonifatiuskapel — Een heerlijk rustige plek, de Bonifatiuskapel in Dokkum

— In Dokkum parkeren wij de auto op parkeerterrein Lutjebleek. Een toegankelijk toilet bleek lastig te vinden. In Museum Dokkum vond ik er eentje (terwijl het museum verder niet toegankelijk is), er stonden wel twee zware dossierkasten in, waardoor de ruimte beperkt werd (zie ook foto in HogeNood-app).

Wadlopen zonder vieze wielen?

Het buitendijkse Natuurgebied de Peazemerlannen, onderdeel van Werelderfgoed Waddenzee, is via de Deltadijk en de zomerdijk goed rolstoeltoegankelijk, terwijl je toch zo’n 2,5 kilometer het wad ‘inloopt’. Dat maakt deze plek extra uniek voor rollers, dus dat wil ik beleven. In Paesens gaan wij de dijk op via een oplopend pad (Jisterwei). Eenmaal op de dijk is het uitzicht ver en prachtig. Helaas is het schapenrooster om het natuurgebied in te gaan te risicovol met mijn elektrische rolstoel en het hek ernaast is op slot. Dat is even een domper. Tegelijkertijd een reden om nog een keer terug te komen (met een slijptol).

— Van nov. tot maart is het hek open. Tijdens de andere maanden informeer bij Oan’e dyk voor wadlooptochten of 06 46633989. Wandeling is leuk te combineren met een bezoek museum ’t Fiskershúske — Toilet bereikbaar, maar niet aangepast (zelf niet gezien).

Wandeling bij Paesens op de dijk, helaas kunnen we de pier niet bereiken door het schapenrooster

Onze ‘mini-road-tour’ door Friesland zit erop. We hebben Noordoost Friesland doorkruist en waren verrast door de schoonheid ervan. Het zomerweer hielp mee aan het vakantiegevoel. Bij ons laatste logeeradresje, bij B&B Prikkebosk kon ik mij het best zelfstandig redden en voelde ik mij het meest thuis. Het ontbijt was super. Ook heel geschikt voor een groter gezelschap. Wat een fijne grote ruimte, heerlijk erf en lieve gastvrouw. Jammer dat we hier maar één nachtje waren.

Eelke schrijft in het gastenboek bij B&B Prikkebosk op het erf bij de kippetjes.

Overnachtingen

Wij overnachte op drie locaties, over elke accommodatie is een aparte pagina met foto’s en meer informatie over de toegankelijkheid:

Meer info over rolstoeltoegankelijke accommodaties, restaurants en uitjes vind je op deze pagina’s: toegankelijkheid in Friesland >

Weekendje in de duinen, Bloemendaal aan Zee

Direct na aankomst in ons heerlijke duinhuisje laat het zonnetje zich even zien dus met een stevige wind ‘waaien’ we gauw naar het strand. Het strand van Bloemendaal aan Zee met enkele strandtenten is maar drie minuten lopen! In het seizoen staat er ook een strandrolstoel (Jutter). Nu (half maart) is het nog een beetje een rommeltje. Grote bulldozers schuiven op het strand met zand heen en weer, strandtenten zijn aan het opbouwen en lege karkassen van toiletgebouwen staan klaar voor een nieuw seizoen. Er waait een koude wind dus wij installeren ons lekker in ons huisje, ik word er helemaal blij van. Dit huisje klopt gewoon, ik kan helemaal mijn gang gaan en kan dus ook een lekker potje koken. Fijn! Lees meer over het huisje.

Bloemendaal aan zee, ollage strand — Bloemendaal aan zee, collage strand

Over de lange boulevard naar Zandvoort

De volgende dag proberen we met windkracht 9 naar Zandvoort te fietsen. Mijn rolstoel rijdt stug door over de lange boulevard (3,5km), op de fiets is dat voor Tjeerd toch een stuk moeilijker. We worden helemaal gezandstraald. Bij strandtent de Haven van Zandvoort duiken we uiteindelijk naar beneden. Het zand ligt in grote bergen op het terras en de strandafgang. Ik zie een strandrolstoel (model Jutter) klaar staan, maar binnen is het nu een stuk aangenamer. Het eten is prima, niet bijzonder. Er is ook een toegankelijk toilet. Overigens zijn er op meer plekken strandrolstoelen te leen in Zandvoort, helaas geen elektrische.

Op het avondprogramma staat nog de film ‘Bohemian Rhapsody’ bij Circus Zandvoort. Denk niet aan een circustent maar meer iets tussen een spiegeldoolhof, amusementenhal, casino en touwtjetrekkraam op de kermis in. Beetje vreemd maar kids kunnen hier zeker hun hart ophalen met games en gekke kermisspelen. Alles is goed rolstoeltoegankelijk, inclusief toilet. Ik word een beetje zenuwachtig van alle bliepjes dus wij gaan snel naar de bovenste verdieping waar een kleine bioscoopzaal met rode pluche stoelen is. Vanuit de lift rijd je de zaal in, daar is er één klein vierkant plekje naast een stoelenrij waar mijn rolstoel goed past. Niet bewegen anders rijd je de trap af. Bij het reserveren van de kaartjes moest ik wel beloven dat ik zelfstandig met de trap naar beneden kan in geval van calamiteiten…

IJmuiden, de grootste sluis ter wereld

De volgende dag lazy sunday-morning. In de middag gaan we met de auto naar IJmuiden. Daar wordt de op dit moment de grootste sluis ter wereld gebouwd! Omdat de ‘sluizenroute’ daarom niet geopend is voor verkeer belanden wij zomaar op een pontje, altijd leuk. Indrukwekkend gebied hier, met industrie en havens. Vlak naast de nieuwe sluis is in een opvallend rood gebouw een expositieruimte ingericht over de bouw en voortgang van de bouw van de sluis, SHIP. Op het dak (bereikbaar met de lift) heb je goed uitzicht over de nieuwe en oude sluis. Precies als wij op het dak staan wordt het enorme schip wat we net vanuit de pont nog over het Noordzeekanaal zagen aankomen, door de sluis getrokken, wauw! Voor kinderen boven de twaalf is het leuk om een rondleiding te volgen, zie de website van SHIP.

IJmuiden, dakterras van expositieruimte SHIP

Haarlem, leukste shopstad van Nederland

Een weekend is kort dus wij slaan Haarlem dit keer over. Haarlem is wel een echte aanrader. Bovendien de bus stopt zo ongeveer voor je huisje en brengt je in een halfuurtje naar het centrum van Haarlem. Wel zo makkelijk want parkeren is minder handig in deze stad. Lekker eten, een bezoekje aan een van de mooie musea of lekker shoppen! Bekijk de website van Visit Haarlem of check de app van Ongehinderd. Ik had al eens een leuk gesprekje met local Femke over haar rolstoeltoegankelijke hotspots van de stad.

Meer info over ons fijne rolstoeltoegankelijke duinhuisje? Lees hier verder.

Valencia Accesible Guide

Vind je Barcelona leuk? Dan vind je Valencia zeker ook leuk. Iets kleiner en nog relaxter! Maar wel van die heerlijke terrassen en ook STRAND. Tenminste dat heb ik gehoord. Want Valencia staat nog op mijn verlanglijstje. Je stedentrip naar Valencia bereid je wel heel makkelijk voor met de super handige Valencia Accesible Guide met heel goede en uitgebreide informatie over de toegankelijkheid van de restaurants, hotels, musea, het strand en vervoer in de stad.

Als ik het zo lees is het hier echt goed georganiseerd, kijk bijvoorbeeld eens bij deze beschrijving van het strand! Er is zelfs een speciale omkleedruimte en tillift beschikbaar om in de strandstoel te komen. Wil je vast in de stemming komen? Kijk dan dit heerlijk enthousiaste filmpje van Manon van den Heuvel. PS. Ze laat ook haar hotelkamer zien!

Een ’tour de France’

kleurrijke ‘Cabannes’, kunstateliers in Le Chateau d’Oléron

Ik had al regelmatig over l’Accolade gehoord. Op de één of andere manier had ik het gevoel dat dit Franse vakantieparkje met acht rolstoeltoegankelijke huisjes, iets voor ‘later’ was. Voor als we meer hulp en hulpmiddelen nodig hebben, een soort van laatste optie. Wel een mooie optie. Maar toen kreeg ik begin mei een uitnodiging van Sophie en Frank, de beheerders van l’ Accolade. Of ik een keer wil komen kijken? Een uitnodiging om naar Frankrijk te komen is natuurlijk erg leuk! Dus we maken een plan en in september pakken we de auto in voor een ’tour de France’.

Chambre d’hôtes

Het is duizend kilometer naar Ile d’Oléron, een schiereiland aan de westkust van Frankrijk, dus we maken een tussenstop op de helft. We slapen bij chambre d’hôtes ‘Le Clos du Quesnay’ in Mauquenchy, rechtsboven Rouen. We worden hartelijk ontvangen door de goed Engels sprekende Jean-Francois. Hij en zijn vrouw Sabine hebben vier jaar verbouwd om de statige boerderij, uit begin negentiende eeuw, om te toveren tot vijf mooie kamers. Eén driepersoonskamer is speciaal aangepast voor mindervalide mensen. Deze klassiek ingerichte kamer is lekker ruim en heeft een tweepersoons- en éénpersoonsbed. De badkamer heeft een verhoogd toilet met één wandbeugel (links), een onderrijdbare wastafel en een grote inloopdouche met losse (niet verrijdbare) douchestoel. Om het bed te verhogen zijn klossen aanwezig.

In de vier hectare grote tuin staan tussen de appelbomen nog vier sfeervolle ‘gypsy caravans’ (niet rolstoeltoegankelijk). In de boomgaard rijdt mijn rolstoel prima over het gras maar op de paden met zo nu en dan een dikke laag grind is het een stuk lastiger. Alle gasten hebben zich voor de ’table d’hôtes’ ingeschreven dus ’s avonds zitten we met een bond gezelschap aan tafel. Gelukkig is er ook een Engels gezin, dat praat makkelijker. De Franse kazen ontbreken niet, evenals de gezellige praat van de gastheer. Een mooie plek om even te relaxen en nog een paar dagen te blijven. Helaas was onze kamer maar één nacht beschikbaar en vertrekken wij de volgende dag alweer.


Eerste overnachting bij ‘Le Clos du Quesnay’, onze kamer in de oude stal

Witte huisjes met blauwe luiken

De tweede dag onderweg hebben we veel regen en het laatste stuk naar Ile d’Oléron gaat over tweebaans wegen. We komen dus pas laat aan in de stromende regen. Gelukkig helpt Frank (de beheerder van l’accolade) ons met uitladen en installeren we ons snel in het huisje. Eerst maar eens slapen. De volgende dag schijnt het zonnetje en staat er een tas met een heerlijk vers ontbijtje op de stoep. Mmm croissants, eitjes van de kippetjes op het park, heerlijke kaasjes en dikke plakken ham. De heerlijke geur van het eiland, een mengeling van zee, dennenbomen en rozemarijn krijg je er gratis bij. Hier gaan we het wel een weekje uithouden.

De eerste dag blijven we in de buurt. We bekijken het park en lopen naar de zee. ’s Avonds eten we in de ‘kantine’ van l’Accolade waar de vrijwilligers elke avond een lekker maal koken. Je kunt hier als je wilt voor een schappelijke prijs lekker aanschuiven voor een lekker maal. Er zijn nog maar een paar andere gasten zo op het eind van het vakantieseizoen. En dat merk je op het hele eiland, dus als je buiten de deur wilt eten kun je dat beter ’s middags doen. Dan is het nog gezellig op de terrassen.

Collage van sfeerbeelden l'accolade — Heerlijk toeven bij L’accolade

Top 5 op Ile d’Oléron

Het eiland doet echt mediterraans aan, witte huisjes met blauwe luikjes, kruidige struiken en dennenbomen maar ook palmbomen. En lieflijke oude franse dorpjes. Ik vind een eiland altijd wel lekker overzichtelijk, met de auto bekijk je op je gemakje het eiland in een paar dagen. Een paar aanraders:

1. Wijntjes proeven bij één van de wijngaarden. Proef dan zeker ook een Pineau des Charentes, een zoete aperitief wijn die lekker koud gedronken wordt als een soort zomerportje.
2. Het strand op bij Saint-Denis d’Oléron, in het noorden van het eiland. Via de trailerhelling voor bootjes kan je makkelijk dichtbij de zee komen. Of eet heerlijke flinterdunne, zoete crêpes op één van de terrasjes. In het havengebouw is een mindervalidentoilet.
3. Slenteren langs de kleurrijke ‘Cabannes’, kunstateliers in Le Chateau d’Oléron. In de oude oesterhutjes werken kunstenaars en verkopen zij hun werk: sieraden, glas, schilderijen en er is zelfs een Ukelele werkplaats. In de meeste hutjes kun je met de rolstoel naar binnen. Je kunt ook (met de rolstoel) over de muren van de vesting ‘lopen’.
4. Vissersbootjes kijken op het terras van Jules et Julie in Boyardville. Loop je even verder dan ontdek je als je goed kijkt in de verte Fort Boyard. Er gaan ook bootjes naartoe maar die zijn niet rolstoeltoegankelijk.
5. Wat wij niet gedaan hebben maar zeker een volgende keer wel doen: vliegen over het eiland en strandzeilen! Lees op de website van L’accolade meer over de mogelijkheden.

Overigens staan er bij l’Accolade strandrolstoelen en kan je daarmee natuurlijk ook heerlijk het strand op, gewoon om de hoek. Zo naar toe te wandelen (600 meter). Zonder hulp kom je moeilijk de vrij steile duinopgang op maar er wil altijd wel iemand mee om je te duwen. Het piepkleine strandtentje bovenop het duin is echt te lief, zo heb ik ze nog nooit gezien.

L’ Accolade

Ile d’Oléron is een fijn eiland. En l’Accolade is een fijn parkje. Het ligt heerlijk tussen de bomen. De acht witte huisjes zijn lekker ruim met veel privacy op je eigen terras, de aanpassingen zijn prima in orde. De huisjes zijn eenvoudig ingericht en met name de slaapkamer kan wat mij betreft wel een gezellig kleurtje gebruiken. De hoog-laag bedden en ziekenhuisnachtkastjes maken het niet helemaal ‘Eelkedroomt-proof’. Maar het is wel functioneel en ach, als je slaapt heb je je ogen dicht. De bedden kunnen ook omgeruild worden voor gewone bedden overigens. Daartegenover staan wel allerlei hulpmiddelen die een verblijf makkelijk én leuk maken (scootmobiel, rolstoelfiets, strandrolstoelen, douchebrancards, tilliften, etc). Extra fijn is het rolstoeltoegankelijke zwembad en de sauna!

Op het terrein zijn naast de acht huisjes, enkele kampeerplaatsen en twee kant-en-klaar safaritenten waar zelfs een hoog-laag bed ingezet kan worden. Het hele park is door een Nederlandse vrouw opgezet om Nederlanders met een lichamelijke of meervoudige beperking een zorgeloze vakantie in Frankrijk te bieden. Er is altijd een team van Nederlandse vrijwilligers aanwezig die het park onderhouden, koken en zelfs zorg bieden als je dat nodig hebt. Sinds drie jaar beheren Frank (fysiotherapeut) en Sophie (ergotherapeut) het park met veel enthousiasme. In de zomervakantie is l’ Accolade een waar kinderparadijs, vooral Nederlandse gezinnen met een gehandicapt kindje en hun broertjes en zusjes genieten dan van de Franse zon. In deze weken is er ook een animatieteam voor de kids. Buiten deze drukke weken is er meer plek en rust. Het gevoel dat ik had (meer iets voor later… ) is niet geheel onterecht. Het is even wennen, de vrijwilligers die willen helpen en de hulpmiddelen die je op verschillende plekken ziet staan. En ja, je bent niet de enige gast in een rolstoel. Maar als je gewoon lekker je eigen vakantie wil vieren dan kan dat ook prima. In je eigen huisje merk je niets van het gebeuren op het park. Dus ook als je gewoon een goed rolstoeltoegankelijk huisje in Frankrijk zoekt dan is dit een heerlijke plek. En juist in het voor-en naseizoen kan het al heerlijk warm zijn!

L' accolade overzichtsbeeld/collage, Frankrijk — l’Accolade, 8 huisjes, 2 safaritenten, en enkele kampeerplekken, rolstoeltoegankelijk zwembad en sauna!

Krijtrotsen van Normandië

Voor ons laatste stekkie gaan we weer naar het noorden, naar de ruwe krijtrotsen van Normandië. Ik voel me grieperig en we gaan eigenlijk te laat weg bij l’Accolade. Na een dag in de auto komen we in het donker aan. De deur van ons huisje zou open zijn en inderdaad, we kunnen zo naar binnen en het is lekker warm. Van vermoeidheid schiet ik even vol tranen als ik opgelucht zie dat het huisje prima in orde is en wij ons hier zeker gaan redden zonder al te veel capriolen. Het blijft toch altijd spannend of het bed hoog genoeg is en de wc bereikbaar… Alleen ons flesje wijn blijkt onder de loodzware koffer in de bus te liggen… en die wilden we juist laten staan. Voor onze laatste daagjes hadden we een weekendtasje meegenomen. Geen wijn dus. Lekker naar bed. De volgende dag halen we een lekker croissantje bij de bakker een paar honderd meter verderop. We lopen even het dorpje door. Prachtige vakwerkhuizen en mooie bloementuinen. En dan ineens zien we de zee met de witte krijtrotsen. Via 231 traptreden kan je hier het strand op, maar ook zonder de tocht naar beneden heb je een prachtig uitzicht. ’s Middags rijden we nog even wat rond en belanden op een terrasje in het gezellige stadje Saint-Valery-en-Caux. Het zonnetje is heerlijk warm. Omdat ik me nog niet fit voel halen we bij een supermarkt net buiten het centrum een paar lekkere dingetjes en een wijntje en eten we in ons knusse huisje.

Le-Pre-Marin-Frankrijk, Sotteville-sur - Eelke met witte krijtrotsen — Le-Pre-Marin-Frankrijk, Sotteville-sur-Mer

Sotteville-sur-Mer en Le Pré Marin

Ons huisje in Normandië staat trouwens op een klein vakantieparkje; Le pre Marin, met acht twee-onder-één-kap huisjes. Klein maar fijn. Het heeft iets van een blokhut weg maar dan wel met twee slaapkamers, een badkamer en keukentje. Er zijn twee rolstoeltoegankelijke huisjes, zie de website voor goede foto’s. In de slaapkamer kunnen wij met de rolstoel net langs de achterkant van het bed. Ook de badkamer is klein maar met onze wendbare rolstoelen goed te doen. Twee beugels bij het toilet (één opklapbaar, de andere aan de wand) en een (klein) douchekrukje aan de wand. Het keukenblokje is onderrijdbaar en er ligt een plank om het huisje makkelijk binnen te komen. De volgende dag is de weersverwachting slecht dus pakken wij ons tasje alweer en rijden via Amiens, Lille en Gent naar huis met een koffer vol herinneringen!

Collage huisje bij Le Pré Marin in Sotteville-sur-mer — Huisje bij Le Pré Marin in Sotteville-sur-mer

Tip: Koop een tolbadge! Ik vond het bij sommige tolpoortjes een heel gedoe om een ticket te trekken en te betalen. Dan zat het aparaat weer te laag, dan weer te hoog en steeds maar weer een schietgebedje dat ik mij creditcard of ticket niet liet vallen… Bij een volgende ’tour de France’ ga ik zeker weten voor de Tolbadge waarmee je zo door kan rijden.

Lees ook mijn column over ons rondje Frankrijk in Contact december 2015 (ledenblad Spierziekten Nederland).

BewarenBewaren

Menorca, paradijsje in de Middellandse zee

Via Facebook hoor ik over goed toegankelijke hotels op Menorca. Menorca is dat Engels voor Majorca? Nee, blijkt echt Menorca, of soms Minorca. Het is het meest noordelijk gelegen en op één na grootste eiland van de Balearen (Spanje), waar ook Majorca en Ibiza onderdeel van zijn. Als ik even google op Menorca lijkt het mij een fijn paradijsje. Veel groen beboste heuvels en een rotsachtige kustlijn onderbroken door kleine idyllische baaien met mooie zandstranden en een helderblauwe zee. Het hele eiland is uitgeroepen tot beschermd natuurgebied.

Er zijn twee steden op het eiland: aan de oostkust ligt de hoofdstad Mahón en aan de westkust ligt de voormalige hoofdstad Ciutadella. Veel stranden zijn goed toegankelijk met houten vlonders, strandrolstoelen en aangepaste toiletten. Beste tijd om te gaan is van mei tot en met september.

Een overzicht van rolstoeltoegankelijke hotels en villa’s wil ik je niet onthouden. Wie gaat mij voor?

Sommige hotels hebben ook een lift bij het zwembad (foto Hotel Confortel)