Ik denk er zelf ook liever niet aan maar het kan iedereen overkomen. Afgevoerd worden met een ambulance en op de spoedeisende hulp terecht komen. Het is dan belangrijk dat het ambulancepersoneel en de artsen snel weten dat je een beperking hebt en dat ze beschikken over de juiste (medische) informatie. Tijdens je vakantie in het buitenland is het nog belangrijker dat je medische informatie bij de hand hebt. Voor Contact, het ledenblad van Spierziekten Nederland ging ik op onderzoek uit. Wat kun je zelf doen? Welke informatie is belangrijk? Hoe draag ik de informatie bij me? Lees hier het volledige artikel: In Case of Emergency (PDF). BewarenBewaren BewarenBewaren BewarenBewaren BewarenBewaren BewarenBewaren BewarenBewaren
Ik denk er zelf ook liever niet aan maar het kan iedereen overkomen. Afgevoerd worden met een ambulance en op de spoedeisende hulp terecht komen. Het is dan belangrijk dat het ambulancepersoneel en de artsen snel weten dat je een beperking hebt en dat ze beschikken over de juiste (medische) informatie. Tijdens je vakantie in het buitenland is het nog belangrijker dat je medische informatie bij de hand hebt.
Voor Contact, het ledenblad van Spierziekten Nederland ging ik op onderzoek uit. Wat kun je zelf doen? Welke informatie is belangrijk? Hoe draag ik de informatie bij me? Lees hier het volledige artikel: In Case of Emergency (PDF).
Het voelt bijzonder plezant wanneer ik door Toerisme Vlaanderen uitgenodigd word voor een blogtour langs de Belgische kust. Grappig te merken dat mijn 'collega's' van Toegankelijk Vlaanderen naijverig naar mijn boekje kijken en ik juist hun producten en werkwijze als vast onderdeel van Toerisme Vlaanderen graag in Nederland zou zien. Het plan Het hele idee om mijn bus thuis te laten ontstaat wanneer ik romantische verhalen hoor over de, al meer dan honderddertig jaar bestaande, Kusttram. De rolstoeltoegankelijke Kusttram rijdt elke tien minuten tussen het noordelijke Knokke-Heist en het zuidelijke De Panne. Met achtenzestig haltes over een afstand van zeventig kilometer is er dus altijd wel eentje in de buurt. In mijn hoofd maak ik een plaatje van een ouderwetse tram, zo eentje uit het Openluchtmuseum. Stiekum zie ik ook vrouwen met mooie hoepeljurken en kanten parasols, kofferdragers en veel stoom voor me. Misschien komt het ook door de bestemming. Oostende, Stad aan Zee. Een badplaats die geschiedenis ademt. Flaneren over de kilometers lange boulevard en de koninklijke gaanderijen... Mijn treinreis wordt geboekt bij NS-International en in overleg kiezen we drie hotels langs de kust. Twee nachten in Oostende, eentje in Middelkerke en als laatste een nacht in het meest zuidelijke De Panne. Ik zoek restaurants en leuke dingen om te doen. Ondanks de geweldige gids 'De Vlaamse kust' toch nog een hele zoektocht want hoe weet je of iets naast dat het toegankelijk is, ook leuk is? Ik wil jullie natuurlijk wel de fijnste plekjes laten zien! Een goede hulp is ook de app OnWheels. Bij de voorbereidingen blijkt helaas dat van de achtenzestig tramhaltes, vijfentwintig haltes nog niet toegankelijk zijn. Helaas precies de haltes dichtbij onze hotels zijn niet toegankelijk (overzicht toegankelijke tramhaltes). Oke, beetje jammer maar iets verder rollen dan maar. Komt vast wel goed. Ik kijk uit naar een
Het voelt bijzonder plezant wanneer ik door Toerisme Vlaanderen uitgenodigd word voor een blogtour langs de Belgische kust. Grappig te merken dat mijn ‘collega’s’ van Toegankelijk Vlaanderen naijverig naar mijn boekje kijken en ik juist hun producten en werkwijze als vast onderdeel van Toerisme Vlaanderen graag in Nederland zou zien.
Het plan
Het hele idee om mijn bus thuis te laten ontstaat wanneer ik romantische verhalen hoor over de, al meer dan honderddertig jaar bestaande, Kusttram. De rolstoeltoegankelijke Kusttram rijdt elke tien minuten tussen het noordelijke Knokke-Heist en het zuidelijke De Panne. Met achtenzestig haltes over een afstand van zeventig kilometer is er dus altijd wel eentje in de buurt. In mijn hoofd maak ik een plaatje van een ouderwetse tram, zo eentje uit het Openluchtmuseum. Stiekum zie ik ook vrouwen met mooie hoepeljurken en kanten parasols, kofferdragers en veel stoom voor me. Misschien komt het ook door de bestemming. Oostende, Stad aan Zee. Een badplaats die geschiedenis ademt. Flaneren over de kilometers lange boulevard en de koninklijke gaanderijen…
Mijn treinreis wordt geboekt bij NS-International en in overleg kiezen we drie hotels langs de kust. Twee nachten in Oostende, eentje in Middelkerke en als laatste een nacht in het meest zuidelijke De Panne. Ik zoek restaurants en leuke dingen om te doen. Ondanks de geweldige gids ‘De Vlaamse kust‘ toch nog een hele zoektocht want hoe weet je of iets naast dat het toegankelijk is, ook leuk is? Ik wil jullie natuurlijk wel de fijnste plekjes laten zien! Een goede hulp is ook de app OnWheels. Bij de voorbereidingen blijkt helaas dat van de achtenzestig tramhaltes, vijfentwintig haltes nog niet toegankelijk zijn. Helaas precies de haltes dichtbij onze hotels zijn niet toegankelijk (overzicht toegankelijke tramhaltes). Oke, beetje jammer maar iets verder rollen dan maar. Komt vast wel goed.
Ik kijk uit naar een nieuw avontuur. Ik vertrek op dinsdagochtend vroeg met de trein vanuit Utrecht en stap over in Rotterdam. Mijn zusje Femke stapt volgens plan in op station Dordrecht, vervolgens stappen we er weer uit in Antwerpen (mooi station!) en gaan direct weer de trein in met bestemming Oostende. In Nederland regel je in-en-uitstapassitentie* minimaal een uur voor vertrek. België rekent voor buitenlandse reizen met overstap achtenveertig uur! Ruim van te voren boeken dus. Ik regel ook direct de terugreis. Je hoeft overigens niet zelf met de Belgische spoorwegen te bellen, de NS regelt dat.
Station Antwerpen
Oostende, hotel Bero
Eenmaal uit de internationale trein stap je vanaf het perron zo de boulevard van Oostende op. De meeuwen verwelkomen je. Geen frituur luchten hier. Dat realiseren we ons wanneer we bij een kraampje een bakje gefrituurd visassortiment bestellen en het al voorgefrituurde bakje vis uit de vitrine in de magnetron verdwijnt… huh, ja echt! De vismadam ruilt gelukkig zonder mokken ons bakje slappe hap om voor wat garnaaltjes met cocktailsaus. ‘Er mag niet gefrituurd worden op de boulevard dus moeten we het helaas zo doen, let op je bakje vis hoor, de meeuwen zijn brutaal’, vertelt zij ons. In tien minuutjes wandelen we naar hotel Bero. De kamer blijkt heerlijk ruim en goed toegankelijk, precies zoals beschreven in de super praktische gids ‘Toegankelijke vakantieverblijven in Vlaanderen en Brussel’ (pagina 33). Wij boekten kamer 204. Kijk het filmpje voor een duidelijk beeld. Het hotel heeft zeventig kamers en is behoorlijk standaard ingericht. Niet per se een Eelke droomt stek dus, maar langs de Vlaamse kust blijkt dat gewoon moeilijk te vinden. Zeker in de categorie rolstoeltoegankelijk. Hotel Bero blijkt wel een echt familiehotel, eigenaar Michel Bero, in korte broek met V-hals trui, vertelt ons enthousiast over zijn vader, zijn zoons, de uitbreiding van het hotel en de naamsverandering, wanneer hij de laatste ochtend eventjes aanschuift aan ons ontbijttafeltje. Mooi verhaal en ineens krijgt Bero toch een persoonlijk tintje! Ontbijten met champagne en zalm is trouwens ook wel fijn luxe.
Magisch zand en de Ostensche Strever
Uit ons hotel lopen we, na het inchecken, direct het strand op voor ‘Disney Sand Magic’. Veertig kunstenaars uit twaalf landen creeërden in amper vier weken de wereld van Disney in zand. Wauw. Wat een schittering en kracht in de gezichten van Belle, Peter Pan, Mickey, Spiderman en al die andere bekende disneyfiguren. Ik ben niet eens zo’n enorme Disney-fan maar leuk is het zeker. De paden zijn, op een enkele gleuf tussen de rubberen tegels na, prima rolstoelgeschikt en overal staan bankjes voor een tussentijdse stop. Reken een uur voor dit bezoek, dit jaar nog te zien tot 10 september. Volgend jaar waarschijnlijk weer een nieuw thema.
Onderhand zijn wij na deze lange reisdag wel toe aan ‘lekker onderuit’ met een fijn glaasje. Om de hoek van ons hotel vinden we café Botteltje. Maar liefst zestien bieren op het vat en nog een enorm assortiment in de fles. We maken het ons makkelijk en kiezen het eigen gebrouwen, zacht blonde, maar stevige huisbier de ‘Ostensche Strever’ met een schaaltje La Trappe Kwadrupel bitterballen! Mjam… Dat biertje hakt erin dus daar bestellen we maar gauw een pannetje mosselen bij… Amai, ze zwemmen in La Trappe wit. Gelukkig is er ook een toegankelijk toilet, met al dat bier in de blaas.
Oostende, Disney Sand Magic 2017Aan de huisgebrouwen Ostensche strever bij Botteltje!
Napoleon en moderne kunst De volgende dag stappen we voor het eerst in de tram op zoek naar Fort Napoleon. Vanuit het station nemen we de tram richting Knokke. Mijn romantische beeld stort een beetje in. Het blijkt toch een heel gewone tram… de loodzware rolstoelplank blijkt niet goed aan te sluiten en blijft tien centimeter omhoog staan. Waar is die romantische, oersterke hutkofferdrager als je ‘m nodig hebt… maar ja ik heb m’n hoepelrok dan ook niet aan. Met hulp van sterke medepassagiers overbrug ik, zonder plank, de gapende kier tussen tram en perron. Later blijkt dit overigens geen unieke situatie… We letten vervolgens niet op en missen de juiste tramhalte (Duin en Zee) en stappen een halte te ver uit. Op aanraden van enkele medepassagiers lopen we wel ‘even’ terug. Het is inderdaad een mooie wandeling door de duinen en over de zeedijk. Best te doen (3,5 km), maar niet als het miezert en waait… beter gewoon de goede halte, Duin en zee dus, uitstappen.
Zeedijk, in de windOostende, fort Napoleon
In het vijfhoekige fort Napoleon ontmoeten wij de franse soldaat Francois. Al tweehonderd jaar waakt hij over de gangen en caponnières (schuilhutten) van het fort en met heerlijk zwoel frans accent neemt hij je mee naar het harde leven van de soldaten in de tijd van Napoleon. Goed toegankelijk, soms wat hobbelig over de steentjes in het fort. De lift is niet al te groot (deur 78 cm, diepte 114cm). Met het goed toegankelijk fietsveer gaan we terug naar de westoever, het centrum van Oostende. Er blijkt ook een groep oude van dagen op de boot te wachten. Volgens de schipper moet en zal ik daarbij aansluiten. Aan mijn gezicht zie je hoe leuk ik dat vind :-).
Oostende, Fietsveerboot
Terug in het centrum eten we een pannenkoekje op een terras onder de luifel. Op ons programma staat nog Mu.Zee, het museum voor moderne kunst in Oostende. Het gebouw was ooit een warenhuis en het doet mij donker en rommelig aan. Ik mis een goede uitleg bij de verschillende tentoonstellingen en verdwaal een beetje tussen de verschillende verdiepingen en kunstwerken. Ben niet een enorme kunstkenner maar kan er normaal wel van genieten. Hier lukt dat nu niet echt.
Uit eten zoals uit gaan eten moet zijn
Na alle wandeltochten en regen verheugen wij ons op een culinair hoogstandje bij restaurant Mange Tout, op de Visserskaai 22. Met een vermelding in de Michelingids (twee vorkjes) en winnaar van de Gouden Vork moet dit een bijzondere ervaring worden. De eigenaresse Lieva Debruyne heet ons van harte welkom bij de rolstoeltoegankelijke zij-ingang. Het restaurant zit wat weggestopt tussen de lelijke gebouwen op de boulevard en heeft geen terras maar, binnen is het licht en stijlvol ingericht. We genieten van het begin tot het eind. We kiezen het vier-gangen diner, maar de bijzondere amuses maken er een acht-gangen feest van. Bijzondere, echt verfijnde smaken met leuke details en nu en dan een leuke gesprekje met de eigenaresse, het is rustig in het restaurant dus er is tijd. De overheerlijke wijntjes maken het helemaal compleet. Je betaalt hier natuurlijk ook voor, maar wat mij betreft is het dat waard. De glaasje oude Port als toetje na het toetje maakt dat wij heerlijk slapen… Er is ook een invalidentoilet, bereikbaar met een lift.
Afscheid
Vandaag checken we uit in hotel Bero, op pad naar ons volgende adres in Middelkerke. Omdat de dichtstbijzijnde toegankelijke tramhalte wat verder van ons hotel ligt lopen we een eindje over de boulevard en daar ben ik blij om! Ik zie namelijk nog even het Oostende zoals ik het me in mijn gekke romantische gedachte had voorgesteld. Onder de Koninklijke gaanderijen is een tentoonstelling van Maurice Antony, de beroemdste fotograaf van Oostende. Waar vroeger de koning en zijn hoge gasten onder de zuilengangen van het paleis naar de renbaan konden lopen, hangen nu grote foto’s van vervlogen tijden. De beelden geven een mooi beeld van Oostende in de jaren twintig/dertig, met in het bijzonder het opkomende kusttoerisme. Al geen grote hoepelrokken meer maar wel prachtige badpakken en strandkoetsjes! Ook op de oude foto’s is de kust al behoorlijk volgebouwd maar, wel stijlvoller dan nu. Wat is het Kursaal daar nog mooi! Gebouwd als concert- en balzaal maar helemaal platgebombardeerd door de Duitse bezetter in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog is het Kursaal weer opgebouwd en ook al is het nu een beschermd monument, mooi kan ik het niet vinden. De Belgische kust staat erom bekend, volgebouwd en lelijk. En ja, ik kan het niet anders zien. Iedereen wil uitzicht op zee en dat maakt hoogbouw tot een logische keuze. Maar kijk je naar de zee dan blijft het prachtig en de kilometers lange, brede boulevard is met de rolstoel wel heerlijk. Vooral met de mooie donkere wolken en de zonnestralen daar tussendoor. Ik kan ook even schelpjes zoeken, het betonnen pad brengt mij tot bijna aan de zee. Wij nemen afscheid van Oostende. De Kusttram brengt ons naar Middelkerke. Hierover binnenkort meer. Of misschien moet je wachten op het vervolg van mijn verhaal in de vakantiespecial van Support Magazine…
Betonnen strandpad OostendeKoninklijke Gaanderijen Oostende, Maurice Antonio
Nog even
1. Mijn treinreis… Mijn complimenten aan de assistenten van de NS en de Belgische spoorwegen want zowel de heenreis als de terugreis verlopen geheel volgens plan. Overal werd ik vriendelijk onthaald en weer uitgezwaaid! Je bent even onderweg maar het lukt gewoon goed! Overigens, haal je geen luxe in je hoofd, het heeft het geen enkele zin een eerste klas kaartje te kopen, voor rolstoelers zijn simpelweg geen eerste klas plaatsen beschikbaar.
2. Andere slaapadresjes in Oostende
Ik heet geen Eelke als ik niet even een bezoekje breng aan een ander hotel in Oostende. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn blij dat Hotel Melinda volgeboekt was. Het hotel ligt verder van de gezelligheid en de kamer is een stuk kleiner dan ons hotel Bero. Met de witte tegels en oude meubels is Melinda behoorlijk ongezellig en toe aan een opknapbeurt. Aanpassingen lijken wel oke. Ik kreeg nog een tip van een goede Belgische vriend, hij had eens met een stel vrienden een 12-persoonshuis gehuurd in Oostende. Het staat (nog) niet in de gids van Toegankelijk Vlaanderen maar ziet er goed uit, achter de Zeedijk, inclusief aangepast sanitair en hoog-laag bed. Helaas kreeg ik ter plekke geen contact met de eigenaar dus kon ik niet even langsgaan. Kijk op vakantieappartement Equus.
3. Hulp op het strand Zon, zee, zorgeloos. Ik was net te vroeg maar in de twee zomermaanden (juli en augustus) zijn er in zes badplaatsen langs de Belgische kust speciale voorzieningen (strandrolstoelen, tillift, sanitair etc) en opgeleide assistenten aanwezig. De assistenten kunnen helpen bij de persoonlijke verzorging (toiletbezoek, omkleden) of bij de transfer van rolstoel naar strandrolstoel.
* Voor de niet gehandicapten en/of niet openbaar vervoer reizigers, in- en uitstapassistentie regel je als rolstoeler zelf via een speciaal nummer bij de NS. Je wordt dan persoonlijk op een van te voren afgesproken tijd in en uit de trein geholpen door twee mensen met een enorme plank op wielen, in vakjargon ‘de brug’ genoemd.
Nou dat was even de wereld op z'n kop... vandaag verzorgde ik het ontbijt voor mijn eigen b&b gasten. Er sliepen vannacht twee wildvreemden in mijn werkkamer. Maak je geen zorgen, ik heb ze gister niet in een dronken bui van straat geplukt. Nee, dat nog net niet. Maar JA, ik had wel even spijt van mijn actie om vorige week binnen een halve minuut te reageren op een oproepje van Barbara op Facebook. Barbara doet vandaag namelijk mee met de FSHD SingelSwim en zocht een slaapplek voor haar en haar buddy. En aangezien ik plek heb nam ik dat heel letterlijk. Ja, ik heb wel plek, schreef ik direct terug. Even voor de duidelijkheid, ik ken Barbara niet. Drie minuten later had ik een heel enthousiaste Barbara al aan de Facebooktelefoon. Dan kan je dus niet meer terug... Had al wel gelezen over 'Couchsurfing' en Airbnb viert natuurlijk hoogtijdagen. Maar nu snap ik het ook. Met gesloten portemonnaie, genieten van elkaars verhalen. Hoe leuk is dat! Bijzonder detail, Barbara heeft epilepsie en maakt ook regelmatig gebruik van een rolstoel wegens reuma. Mijn goed aangepaste woning kwam voor haar dus helemaal als een welkome verrassing. Voor mij weer een bevestiging, dit moeten we vaker doen. Aangepaste woningen ruilen voor een lekker weekendje weg, of toch maar weer een nieuw project starten? Iets van een variant op 'vrienden op de fiets' maar dan 'vrienden met een handbike'. Zoiets. Nog even mijn petje af voor Barbara! Twee kilometer zwemmen, terwijl je nog herstellende bent van een bronchitis. Ik doe het je niet na. Toi toi toi! De hotelkosten die Barbara bespaart, stopt ze trouwens in haar eigen sponsoractie voor de SingelSwim. Je kunt haar nog steunen! Zelden zo'n enthousiast mens ontmoet, zo blij als een kind dat ze gister haar streefbedrag overging. Ik
Nou dat was even de wereld op z’n kop… vandaag verzorgde ik het ontbijt voor mijn eigen b&b gasten. Er sliepen vannacht twee wildvreemden in mijn werkkamer. Maak je geen zorgen, ik heb ze gister niet in een dronken bui van straat geplukt. Nee, dat nog net niet. Maar JA, ik had wel even spijt van mijn actie om vorige week binnen een halve minuut te reageren op een oproepje van Barbara op Facebook. Barbara doet vandaag namelijk mee met de FSHD SingelSwim en zocht een slaapplek voor haar en haar buddy. En aangezien ik plek heb nam ik dat heel letterlijk. Ja, ik heb wel plek, schreef ik direct terug. Even voor de duidelijkheid, ik ken Barbara niet. Drie minuten later had ik een heel enthousiaste Barbara al aan de Facebooktelefoon. Dan kan je dus niet meer terug… Had al wel gelezen over ‘Couchsurfing’ en Airbnb viert natuurlijk hoogtijdagen. Maar nu snap ik het ook. Met gesloten portemonnaie, genieten van elkaars verhalen. Hoe leuk is dat!
Bijzonder detail, Barbara heeft epilepsie en maakt ook regelmatig gebruik van een rolstoel wegens reuma. Mijn goed aangepaste woning kwam voor haar dus helemaal als een welkome verrassing. Voor mij weer een bevestiging, dit moeten we vaker doen. Aangepaste woningen ruilen voor een lekker weekendje weg, of toch maar weer een nieuw project starten? Iets van een variant op ‘vrienden op de fiets’ maar dan ‘vrienden met een handbike’. Zoiets.
Nog even mijn petje af voor Barbara! Twee kilometer zwemmen, terwijl je nog herstellende bent van een bronchitis. Ik doe het je niet na. Toi toi toi! De hotelkosten die Barbara bespaart, stopt ze trouwens in haar eigen sponsoractie voor de SingelSwim. Je kunt haar nog steunen! Zelden zo’n enthousiast mens ontmoet, zo blij als een kind dat ze gister haar streefbedrag overging. Ik gun haar het dubbele.
PS. Sorry, als de titel van mijn blog je blij maakte en je nu teleurgesteld achterblijft. Mijn eigen b&b, ja dat zou wat zijn zeg… ergens in Zuid-Spanje ofzo…. keep on dreaming.
Vandaag weer achter mijn bureau, na een heerlijk vrij weekend met vrienden. Altijd een beetje katerig. Dat waar je naar uitkeek is weer voorbij. Weer alleen na de gezelligheid van samen koken en genieten. Terug in het gareel. To do lijstje naast me. Maar gelukkig zijn er de mooie herinneringen. Nog fijner is dat ik erover mag schrijven. Zo blijft het fijne gevoel nog even na sudderen. It Sailhûs Want wat hebben wij weer een fijn plekje ontdekt! It Sailhûs in Elahuizen/Friesland is nu voor het tweede seizoen geopend. Het oude sfeervolle pakhuis direct aan het water is met flink wat sponsoren en vrijwilligers omgetoverd tot een prachtige rolstoeltoegankelijke watersportaccommodatie. Na een enorme verbouwing zijn er nu vier appartementen met een grote groepsruimte en riant terras. De 4-tot 6 persoons appartementen kunnen 'los' geboekt worden maar het geheel kan ook compleet geboekt worden als groepsaccommodatie. Bijzonder leuk is dat er verschillende (aangepaste) boten voor de deur liggen zodat je ook heerlijk het water op kunt. Als je wilt met instructeurs, want deze hele accommodatie is eigendom van Sailwise, een unieke watersportclub die watersport mogelijk maakt voor mensen met een beperking. Aanwaaien in Lemmer Mijn reisgenoten voor dit weekend komen allemaal uit een andere windrichting aangewaaid op het terras bij Beachclub Lemmer (invalidentoilet aanwezig). We kunnen pas om zes uur ons huisje in dus we genieten hier alvast van het Friese zonnetje. Lemmer, van oorsprong een oud vissersdorp, is behoorlijk toeristisch maar het oude centrum is leuk om even langs de winkeltjes en terrassen te wandelen. Beheerder Nienke helpt ons bij aankomst in It Sailhûs met alle spullen uitladen. Zelfs voor It Sailhûs zijn wij een uniek stel, zes rolstoelers, oké ze zijn wel wat gewend, maar
Vandaag weer achter mijn bureau, na een heerlijk vrij weekend met vrienden. Altijd een beetje katerig. Dat waar je naar uitkeek is weer voorbij. Weer alleen na de gezelligheid van samen koken en genieten. Terug in het gareel. To do lijstje naast me. Maar gelukkig zijn er de mooie herinneringen. Nog fijner is dat ik erover mag schrijven. Zo blijft het fijne gevoel nog even na sudderen.
It Sailhûs, buiten eten
It Sailhûs Want wat hebben wij weer een fijn plekje ontdekt! It Sailhûs in Elahuizen/Friesland is nu voor het tweede seizoen geopend. Het oude sfeervolle pakhuis direct aan het water is met flink wat sponsoren en vrijwilligers omgetoverd tot een prachtige rolstoeltoegankelijke watersportaccommodatie. Na een enorme verbouwing zijn er nu vier appartementen met een grote groepsruimte en riant terras. De 4-tot 6 persoons appartementen kunnen ‘los’ geboekt worden maar het geheel kan ook compleet geboekt worden als groepsaccommodatie. Bijzonder leuk is dat er verschillende (aangepaste) boten voor de deur liggen zodat je ook heerlijk het water op kunt. Als je wilt met instructeurs, want deze hele accommodatie is eigendom van Sailwise, een unieke watersportclub die watersport mogelijk maakt voor mensen met een beperking.
It Sailhûs, interieur
It Sailhus, uitzicht appartement Rakken
Aanwaaien in Lemmer Mijn reisgenoten voor dit weekend komen allemaal uit een andere windrichting aangewaaid op het terras bij Beachclub Lemmer (invalidentoilet aanwezig). We kunnen pas om zes uur ons huisje in dus we genieten hier alvast van het Friese zonnetje. Lemmer, van oorsprong een oud vissersdorp, is behoorlijk toeristisch maar het oude centrum is leuk om even langs de winkeltjes en terrassen te wandelen.
Beheerder Nienke helpt ons bij aankomst in It Sailhûs met alle spullen uitladen. Zelfs voor It Sailhûs zijn wij een uniek stel, zes rolstoelers, oké ze zijn wel wat gewend, maar zonder begeleiding? Als dat maar goed gaat… Ze verzekert ons dat we haar altijd kunnen bellen. Voor vragen kunnen we ook beneden terecht, een zeilgroep huurt de twee appartementen op de eerste verdieping, zij slapen hier maar zijn overdag op het water met catamaran Beatrix. Wij zitten op de tweede verdieping in appartement Rakken met prachtig uitzicht op de Fluessen. Er zijn twee slaapkamers met in ieder twee (hoog-laag) bedden en twee aangepaste badkamers. In de gezellige woonkamer staat nog een slaapbank. Een goed opklapbed is eventueel ook beschikbaar. Wij koken de eerste avond ons eigen potje in de onderrijdbare keuken (wel behoorlijk hoog). Na het eten schuiven we nog even onder de terrasheater bij de buurman, eetcafé De Nieuwe Melkfabriek, voor een heerlijke ijscoupe van een ijsboerderij uit Oudemirdum. Wat een fijn sfeertje. Helaas is het café alleen met een trap bereikbaar, maar als het mooi weer is zit je op het terras goed en gaat de eigenaar uiteindelijk nog eerder weg dan wij…
Lekke band in Sneek
De volgende dag gaan we naar Sneek, helaas rijdt één van ons direct door een kapotte bierfles dus eerst ff wachten op de Welzorg voor een nieuwe band. Sneek is een echt watersportstad, je kent het vast van de Sneekweek. Maar ook als er geen Sneekweek is het feest in Sneek. Volle terrassen en live muziek. We eten goed en gezellig bij ’t Hof (Marktzicht 27, invalidentoilet aanwezig). In Sneek kun je ook lekker shoppen. Voor cultuur ga je naar het Fries Scheepvaartmuseum, dit is goed toegankelijk.
It Sailhûs, op het water
Drijvend terras
Op zondag gaan we dan eindelijk het water op. We hebben de Pontonboot en een kleine zeilboot tot onze beschikking. De Ponton is voor de luiaards onder ons zeer geschikt. Eigenlijk een drijvend terras. Heerlijk voor een dagje relaxen en genieten van de wind in je gezicht. Wel super tof dat je de boot met een simpel stuur prima vanuit de rolstoel kan besturen. Sportiever is natuurlijk de zeilboot, alhoewel, die zitzakken zien er ook heel comfortabel uit. Wat een heerlijke dag! Jammer hoor dat we morgen alweer afscheid nemen. We zijn vastberaden hier terug te komen!
Meer info over de rolstoeltoegankelijkheid en foto’s van It Sailhûs, klik hier!
Zo ik ben geïnstalleerd. Er wacht een heerlijk weekend in het typisch Hollandse Broek in Waterland in Noord-Holland. Ik ben vanmiddag aangekomen bij bed & breakfast 'Uit de wind'. Bijzonder, ik ben de eerste gast die hier vanavond heerlijk gaat dromen! Precies een jaar geleden kreeg ik van Aleid en Rik, mijn gastheer en gastvrouw, een plattegrondje opgestuurd. Of ik mee wilde kijken bij de verbouwing van hun garage tot rolstoeltoegankelijk appartement. Ik lees net mijn tips van toen nog eens door, jee zo'n beetje alles en eigenlijk nog meer is uitgevoerd. Hoog-laag bedden, onderrijdbare en in hoogte verstelbare keuken, ruime badkamer met zelfs een douche-toilet! En alles zeer stijlvol. Ik ben er stil van. Dat ik hier zo fijn en rustig kan verblijven. Het prachtig grote raam in de woonkamer lijkt wel een panoramafoto. Aan de achterkant van 'mijn huisje' openslaande deuren met een fijn terrasje aan het water. Aleid en Rik wonen ernaast, op de woonark. Ik zit stevig op het vaste land. De narcissen bloeien op de buitentafel. Ik ben benieuwd wat ik morgen ga beleven. Amsterdam is maar tien minuutjes maar ik wil nu eindelijk wel eens echt de toerist uithangen in Marken en de Zaanse Schans. Volgens mij was ik daar niet eerder. Hebben jullie nog tips? Morgen zal ik ook een foto buiten maken. Nu nog even een artikel schrijven voor Support Magazine... waarover? Verlangen... passender kan niet, want wat kan ik hier op deze mooie plek nog meer verlangen? Ik ben vervuld. 29 maart 2017... even een update van deze blog... Uiteindelijk ben ik nog drie heerlijke nichtjes gebleven bij 'Uit de wind'. Wat heb ik het fijn gehad. Marken en Monnickendam gezien. Maar ook Broek in Waterland is een fijn plekje om doorheen te slenteren en neer te ploffen op het terras van het
Zo ik ben geïnstalleerd. Er wacht een heerlijk weekend in het typisch Hollandse Broek in Waterland in Noord-Holland. Ik ben vanmiddag aangekomen bij bed & breakfast ‘Uit de wind’. Bijzonder, ik ben de eerste gast die hier vanavond heerlijk gaat dromen! Precies een jaar geleden kreeg ik van Aleid en Rik, mijn gastheer en gastvrouw, een plattegrondje opgestuurd. Of ik mee wilde kijken bij de verbouwing van hun garage tot rolstoeltoegankelijk appartement. Ik lees net mijn tips van toen nog eens door, jee zo’n beetje alles en eigenlijk nog meer is uitgevoerd. Hoog-laag bedden, onderrijdbare en in hoogte verstelbare keuken, ruime badkamer met zelfs een douche-toilet! En alles zeer stijlvol.
Ik ben er stil van. Dat ik hier zo fijn en rustig kan verblijven. Het prachtig grote raam in de woonkamer lijkt wel een panoramafoto. Aan de achterkant van ‘mijn huisje’ openslaande deuren met een fijn terrasje aan het water. Aleid en Rik wonen ernaast, op de woonark. Ik zit stevig op het vaste land. De narcissen bloeien op de buitentafel. Ik ben benieuwd wat ik morgen ga beleven. Amsterdam is maar tien minuutjes maar ik wil nu eindelijk wel eens echt de toerist uithangen in Marken en de Zaanse Schans. Volgens mij was ik daar niet eerder. Hebben jullie nog tips? Morgen zal ik ook een foto buiten maken.
Nu nog even een artikel schrijven voor Support Magazine… waarover? Verlangen… passender kan niet, want wat kan ik hier op deze mooie plek nog meer verlangen? Ik ben vervuld.
29 maart 2017… even een update van deze blog… Uiteindelijk ben ik nog drie heerlijke nichtjes gebleven bij ‘Uit de wind’. Wat heb ik het fijn gehad. Marken en Monnickendam gezien. Maar ook Broek in Waterland is een fijn plekje om doorheen te slenteren en neer te ploffen op het terras van het Broekerhuis. Ik heb ook heerlijk aan het tafeltje in ‘mijn huisje’ zitten schrijven. Voor de Zonnebloem mag ik de komende weken weer een paar mooie blogs schrijven, de eerste gaat natuurlijk over ‘Uit de wind’. Lees de blog hier.
Blij, blij, blij. Welkom op mijn nieuwe website! Het heeft wat zweetdruppels gekost maar het resultaat komt heeel dichtbij wat ik voor ogen had. Ja, want geloof mij, je moet altijd concessies doen. Toch is mijn wensenlijstje helemaal ingevuld dankzij de geweldige inzet van Jon en Two Dutch Guys! Thanks boys! Mijn wensenlijstje: Handig zoekfilter en zoeken op thema Mobiel en tablet proof Meer plek voor beeld, persoonlijk en fris Mijn blog geïntegreerd op de website Een echt Eelke droomt logo Ik hoop dat jullie ook snel je weg weten te vinden. Nog niet alle adressen zijn overgezet naar mijn nieuwe website. Daar ga ik de komende weken mee aan de slag. Net zoals ik eindelijk weer nieuwe mooie adressen ga toevoegen! En er komt meer plek voor buitenlandse adresjes. Schrijf je nu alvast in voor de nieuwsbrief! Weet jij een leuk vakantieadres wat helemaal past op Eelke droomt? Laat het me weten! Zie iets wat nog niet helemaal goed gaat? Ik hoor het graag! Of heb je een leuke b&b waar ik zeker geweest moet zijn? Nodig mij uit en ik schrijf een eerlijk verhaal... Op naar een nieuw, fris avontuur in 2017! Love you. Eelke
Blij, blij, blij. Welkom op mijn nieuwe website! Het heeft wat zweetdruppels gekost maar het resultaat komt heeel dichtbij wat ik voor ogen had. Ja, want geloof mij, je moet altijd concessies doen. Toch is mijn wensenlijstje helemaal ingevuld dankzij de geweldige inzet van Jon en Two Dutch Guys! Thanks boys!
Mijn wensenlijstje:
Handig zoekfilter en zoeken op thema
Mobiel en tablet proof
Meer plek voor beeld, persoonlijk en fris
Mijn blog geïntegreerd op de website
Een echt Eelke droomt logo
Ik hoop dat jullie ook snel je weg weten te vinden. Nog niet alle adressen zijn overgezet naar mijn nieuwe website. Daar ga ik de komende weken mee aan de slag. Net zoals ik eindelijk weer nieuwe mooie adressen ga toevoegen! En er komt meer plek voor buitenlandse adresjes. Schrijf je nu alvast in voor de nieuwsbrief!
Weet jij een leuk vakantieadres wat helemaal past op Eelke droomt? Laat het me weten! Zie iets wat nog niet helemaal goed gaat? Ik hoor het graag! Of heb je een leuke b&b waar ik zeker geweest moet zijn? Nodig mij uit en ik schrijf een eerlijk verhaal…
Op naar een nieuw, fris avontuur in 2017! Love you.
Als vier leuke mensen vragen of we een weekje met ze mee gaan naar Frankrijk dan zeggen wij natuurlijk JA! De reis gaat eind april (2016) naar de Vogezen. We rijden daar met de eigen auto's in een dag naartoe, 630 km. Het huis, Casa Boslimpre, in de Vogezen was al geboekt dus geen zoekwerk en dat is wel eens fijn. Bovendien, Casa Boslimpre ziet er goed uit. Prachtig uitzicht en lekker ruim. Op de begane grond zijn twee slaapkamers (met elk drie of vier bedden) en twee badkamers. Beide badkamer hebben een inloopdouche, de grootste heeft ook een verhoogd toilet met beugels en een onderijdbare wastafel. Voor Jon en mij wordt een hoek in de ruime woonkamer afgeschermd en twee bedden neergezet, zo hebben we allemaal een eigen 'kamer'. De keuken is bij de gootsteen onderrijdbaar, verder niet aangepast. Boven zijn nog eens zeven slaapplaatsen (bereikbaar met een steile trap). Het huis is ook super geschikt voor bijvoorbeeld twee gezinnen die samen op vakantie willen. Zes rolstoelers Toch wel bijzonder is dat we met zes rolstoelers op pad zijn. We hebben elkaar vorige zomer ontmoet bij een bbq georganiseerd door TheTRavelspy. Bedoelt om reislustige rolstoelers met elkaar in contact te brengen, elkaar te inspireren en mogelijk iets van een platform op te richten. En als het dan zo goed klikt met een aantal, dan vier je dus zomaar vakantie met zes gelijkgestemden! Bij aankomst bij Casa Boslimpre worden we hartelijk welkom geheten, eigenaars Colin en Matty helpen de drie auto's uitladen. Het grind om het huis maakt het voor de handbewogen rolstoelers lastig om met koffers doorheen te ploegen. Het van huis meegebrachte eten blijkt een goede keus want niemand heeft na de lange rit nog zin om de auto weer in te gaan. Bovendien, de weg naar het huis is
Als vier leuke mensen vragen of we een weekje met ze mee gaan naar Frankrijk dan zeggen wij natuurlijk JA! De reis gaat eind april (2016) naar de Vogezen. We rijden daar met de eigen auto’s in een dag naartoe, 630 km.
Het huis, Casa Boslimpre, in de Vogezen was al geboekt dus geen zoekwerk en dat is wel eens fijn. Bovendien, Casa Boslimpre ziet er goed uit. Prachtig uitzicht en lekker ruim. Op de begane grond zijn twee slaapkamers (met elk drie of vier bedden) en twee badkamers. Beide badkamer hebben een inloopdouche, de grootste heeft ook een verhoogd toilet met beugels en een onderijdbare wastafel. Voor Jon en mij wordt een hoek in de ruime woonkamer afgeschermd en twee bedden neergezet, zo hebben we allemaal een eigen ‘kamer’. De keuken is bij de gootsteen onderrijdbaar, verder niet aangepast. Boven zijn nog eens zeven slaapplaatsen (bereikbaar met een steile trap). Het huis is ook super geschikt voor bijvoorbeeld twee gezinnen die samen op vakantie willen.
Casa Boslimpre, Vogezen
Zes rolstoelers
Toch wel bijzonder is dat we met zes rolstoelers op pad zijn. We hebben elkaar vorige zomer ontmoet bij een bbq georganiseerd door TheTRavelspy. Bedoelt om reislustige rolstoelers met elkaar in contact te brengen, elkaar te inspireren en mogelijk iets van een platform op te richten. En als het dan zo goed klikt met een aantal, dan vier je dus zomaar vakantie met zes gelijkgestemden!
Bij aankomst bij Casa Boslimpre worden we hartelijk welkom geheten, eigenaars Colin en Matty helpen de drie auto’s uitladen. Het grind om het huis maakt het voor de handbewogen rolstoelers lastig om met koffers doorheen te ploegen. Het van huis meegebrachte eten blijkt een goede keus want niemand heeft na de lange rit nog zin om de auto weer in te gaan. Bovendien, de weg naar het huis is vol met kuilen en slecht verlicht.
Zonder WIFI
Als duidelijk wordt dat er geen wifi is moeten we allemaal even slikken. Wat? Een week zonder internet? Ja echt dus. Niet appen, niet facebooken, niet wordfeuten… alle tijd dus om met elkaar te praten. Eigenlijk heerlijk rustig. We missen het wel bij het uitdokteren van onze dagtripjes. Even kijken waar we handig met drie auto’s kunnen parkeren, alvast een leuk restaurantje met aangepast toilet zoeken… helaas. Op de bonnefooi dus maar.
Freezzzzing in Gerardmer
Een leuk stadje in de buurt is Gerardmer. We parkeren de auto’s dichtbij het meer (Avenue de la Ville de Vichy). Hier is ook een openbaar invalidentoilet. Eenmaal uit de auto dwarrelen sneeuwvlokken uit de lucht. Nee zeg. We duiken dus direct een knusse brasserie in, beetje skihut-achtig met veel hout en een openhaard. Als het droog is slenteren we nog even door het stadje maar het blijft Freeezzzzing koud. We gaan de berg dus weer op naar ons huus!
Ingesneeuwd
De volgende ochtend blijken we ingesneeuwd! Het is een prachtig plaatje. Als we allemaal naar buiten sprinten zitten we direct vast in de sneeuw. Hilarisch. Gelukkig helpt onze buurvrouw, die overigens heel stoer in de yurt (tent) slaapt, ons uit onze benarde situatie. Lekker naar binnen dus weer! Gelukkig hebben we het goed met z’n zessen zonder wifi… heerlijk relaxed met een wijntje uren aan tafel en veel te laat naar bed.
In de sneeuw in Casa Boslimpre, wie bedenkt dat nu in mei?
La Petite France in Strasbourg
De al geboekte tapas workshop voor de volgende dag komt dus heel goed uit. Lekker binnen kokkerellen en genieten van onze eigen kookkunsten. De dag erna kunnen we er gelukkig weer op uit! Strasbourg is een aanrader, je rijdt anderhalf uur maar de route is mooi, zeker als je niet over de péage rijdt. Strasbourg is een een behoorlijke stad, dus het is handig om van te voren een beetje te bedenken wat je wil zien. Aanrader is de wijk La Petite France, in het hart van de stad. Deze schilderachtige wijk met prachtige vakwerkhuizen is op het water gebouwd en is opgenomen in het werelderfgoed van UNESCO. Er zijn redelijk wat invalidenparkeerplaatsen in de stad, zie hier een overzicht.
Mooi straatje in Strasbourg
Colmar
Ook Colmar is een bijzonder gezellig stadje. Vanuit Casa Boslimpre is het een uurtje rijden, weer prachtig door de bergen en bossen. De stad heeft altijd in het twist gebied tussen Frankrijk en Duitsland gelegen. De vele vakwerkhuizen doen echt Duits aan, terwijl er ook een echte Franse sfeer hangt met de vele restaurants, terrassen en pleintjes. We parkeren de auto’s na even zoeken op een groot parkeerterrein (Place Scheurer Kestner, meerdere invalidenplaatsen, vlakbij het centrum, naast de mega bioscoop). Bij het ‘Office de tourisme’ is informatie beschikbaar over de toegankelijkheid van de stad (musea, restaurants en toiletten).
De route terug naar Casa Boslimpre blijft een lastig punt. De navigatie systemen doen het niet goed. In het donker verdwalen we makkelijk. Met drie auto’s achter elkaar in het donker over (te) smalle weggetjes, langs diepe ravijnen, dan ben je niet blij. Hou je niet van dit soort avonturen dan is het zaak voor het donker thuis te zijn! Een auto is trouwens wel een must in dit gebied. Als wij er zijn (eind april) is het redelijk uitgestorven en moet je echt wat verder weg voor gezelligheid en vertier.
Sledehondtocht en de Joëlette Heb je zin om echt de bergen in te gaan en te genieten van de natuur? Boek dan ruim van te voren een tocht met kart of slee met prachtige honden ervoor óf laat je naar de hoogste top van de Vogezen brengen met de éénwielige draagstoel Joëlette. Helaas was alles al volgeboekt toen wij er waren. Kijk voor meer info op de site van Casa Boslimpre.
Het is al de vierde keer dat we op Bonaire zijn. Hier gaat het leven langzamer en genieten is eenvoudig. Mijn lijf doet het beter en ik voel me mooier. Er is niets te regelen. We hebben alles gezien. Er is tijd-zonder-doel. De verstilling brengt ruimte in mijn hoofd. Een verlangen overvalt me. Het vult de vrijgekomen ruimte. Ik zie andere voeten moeiteloos op het strand. De tenen iets gespreid, het zand ertussen. Een zeilbootje vaart de lagune uit. Iemand voorop de boeg. De haren in de wind. Morgen zit ik prinsesheerlijk in de drijvende strandstoel en gister genoot ik op de glasbodemboot. Maar het is niet hetzelfde. De strandstoel drijft te ver af als er niemand is die af en toe een duwtje terug geeft. En ik moet anderen vragen mij de boot in te tillen. 'Doe je ogen dicht' zegt Jon. Ik voel de wind in mijn haren. We doen net alsof we op dat zeilbootje zitten. En zo direct spring ik de zee in. Voel het.
Het is al de vierde keer dat we op Bonaire zijn. Hier gaat het leven langzamer en genieten is eenvoudig. Mijn lijf doet het beter en ik voel me mooier. Er is niets te regelen. We hebben alles gezien. Er is tijd-zonder-doel. De verstilling brengt ruimte in mijn hoofd.
Een verlangen overvalt me. Het vult de vrijgekomen ruimte. Ik zie andere voeten moeiteloos op het strand. De tenen iets gespreid, het zand ertussen. Een zeilbootje vaart de lagune uit. Iemand voorop de boeg. De haren in de wind.
Morgen zit ik prinsesheerlijk in de drijvende strandstoel en gister genoot ik op de glasbodemboot. Maar het is niet hetzelfde. De strandstoel drijft te ver af als er niemand is die af en toe een duwtje terug geeft. En ik moet anderen vragen mij de boot in te tillen.
‘Doe je ogen dicht’ zegt Jon. Ik voel de wind in mijn haren. We doen net alsof we op dat zeilbootje zitten. En zo direct spring ik de zee in. Voel het.
Vind je Barcelona leuk? Dan vind je Valencia zeker ook leuk. Iets kleiner en nog relaxter! Maar wel van die heerlijke terrassen en ook STRAND. Tenminste dat heb ik gehoord. Want Valencia staat nog op mijn verlanglijstje. Je stedentrip naar Valencia bereid je wel heel makkelijk voor met de super handige Valencia Accesible Guide met heel goede en uitgebreide informatie over de toegankelijkheid van de restaurants, hotels, musea, het strand en vervoer in de stad. Als ik het zo lees is het hier echt goed georganiseerd, kijk bijvoorbeeld eens bij deze beschrijving van het strand! Er is zelfs een speciale omkleedruimte en tillift beschikbaar om in de strandstoel te komen. Wil je vast in de stemming komen? Kijk dan dit heerlijk enthousiaste filmpje van Manon van den Heuvel. PS. Ze laat ook haar hotelkamer zien! https://youtu.be/MqAYQ9-sKfI
Vind je Barcelona leuk? Dan vind je Valencia zeker ook leuk. Iets kleiner en nog relaxter! Maar wel van die heerlijke terrassen en ook STRAND. Tenminste dat heb ik gehoord. Want Valencia staat nog op mijn verlanglijstje. Je stedentrip naar Valencia bereid je wel heel makkelijk voor met de super handige Valencia Accesible Guide met heel goede en uitgebreide informatie over de toegankelijkheid van de restaurants, hotels, musea, het strand en vervoer in de stad.
Als ik het zo lees is het hier echt goed georganiseerd, kijk bijvoorbeeld eens bij deze beschrijving van het strand! Er is zelfs een speciale omkleedruimte en tillift beschikbaar om in de strandstoel te komen. Wil je vast in de stemming komen? Kijk dan dit heerlijk enthousiaste filmpje van Manon van den Heuvel. PS. Ze laat ook haar hotelkamer zien!
Tijdens onze cruise langs de Noorse fjorden zagen wij ook regelmatig de zwarte schepen van de Hurtigruten varen. Eenmaal thuis, heb ik me daar in verdiept en dat blijkt helemaal geen gek concept! Bij de (aangepaste) reisbureaus is het redelijk onbekend maar eenmaal in contact met Hurtigruten zelf zijn ze erg aardig. De foto's van de aangepaste hut die ik opgestuurd krijg zijn prima. Er is zelfs een hoog-laag bed aanwezig, welke ik op geen enkele andere cruise gevonden heb. Al snel kwam ik ook in contact met Ineke, een ervaren Hurtigruten reiziger! En van wie krijg je nu betere informatie? Daarom een eerste gastblog! Informatie uit eerste hand van Ineke, inclusief praktische foto's van haar hut. Gastblogster Ineke: De Hurtigruten, vervoer naar het Noorden De Hurtigruten is in principe een boot verbinding langs de hele Noorse kust. Hij gaat langs verschillende havens om goederen en mensen te transporteren. En aangezien de trein niet noordelijker komt dan Narvik en de wegen niet altijd begaanbaar zijn is men vooral in het noorden erg geholpen met deze bootverbinding. Door de warme golfstroom is het water nooit bevroren en blijven de havens open. De Noren gebruiken dit vervoermiddel ook omdat het over land veel langer duurt. Toch zijn ze soms nog enkele dagen onderweg. Je kan ook je eigen auto meenemen aan boord. Steeds meer gingen ook toeristen de bootverbinding gebruiken om van het begin (Bergen) tot het einde (Kirkenes) en eventueel weer mee terug te gaan (12 dagen). De hutten blijven eenvoudig, er is een zelfbedienings restaurant voor ontbijt en lunch en ’s avonds een drie gangenmenu. De sfeer is heel informeel. Er is geen entertainment aan boord. Slechts op één boot (Finnmarken) is een zwembad met whirlpool. Het is geen cruise. Havens en excursies Nu steeds meer toeristen de bootverbinding als een soort
Tijdens onze cruise langs de Noorse fjorden zagen wij ook regelmatig de zwarte schepen van de Hurtigruten varen. Eenmaal thuis, heb ik me daar in verdiept en dat blijkt helemaal geen gek concept! Bij de (aangepaste) reisbureaus is het redelijk onbekend maar eenmaal in contact met Hurtigruten zelf zijn ze erg aardig. De foto’s van de aangepaste hut die ik opgestuurd krijg zijn prima. Er is zelfs een hoog-laag bed aanwezig, welke ik op geen enkele andere cruise gevonden heb. Al snel kwam ik ook in contact met Ineke, een ervaren Hurtigruten reiziger! En van wie krijg je nu betere informatie? Daarom een eerste gastblog! Informatie uit eerste hand van Ineke, inclusief praktische foto’s van haar hut.
Gastblogster Ineke: De Hurtigruten, vervoer naar het Noorden
De Hurtigruten is in principe een boot verbinding langs de hele Noorse kust. Hij gaat langs verschillende havens om goederen en mensen te transporteren. En aangezien de trein niet noordelijker komt dan Narvik en de wegen niet altijd begaanbaar zijn is men vooral in het noorden erg geholpen met deze bootverbinding. Door de warme golfstroom is het water nooit bevroren en blijven de havens open. De Noren gebruiken dit vervoermiddel ook omdat het over land veel langer duurt. Toch zijn ze soms nog enkele dagen onderweg. Je kan ook je eigen auto meenemen aan boord. Steeds meer gingen ook toeristen de bootverbinding gebruiken om van het begin (Bergen) tot het einde (Kirkenes) en eventueel weer mee terug te gaan (12 dagen). De hutten blijven eenvoudig, er is een zelfbedienings restaurant voor ontbijt en lunch en ’s avonds een drie gangenmenu. De sfeer is heel informeel. Er is geen entertainment aan boord. Slechts op één boot (Finnmarken) is een zwembad met whirlpool. Het is geen cruise.
Havens en excursies
Nu steeds meer toeristen de bootverbinding als een soort van cruise gebruiken, is er ook een aanbod van excursies ontstaan. In sommige havens is er ruim de tijd voor een stadswandeling of een bustochtje naar een bezienswaardigheid. Maar er zijn ook haventjes waar de boot na laden en lossen, direct weer vertrekt. Het aandoen van de haventjes gaat continue door. Dat kan zijn onder etenstijd en ook ’s nachts. De boot is wel afhankelijke van het weer. Als het erg slecht weer is, kan de kapitein wachten tot het iets beter is. Vaak komt hij dan later aan in de volgende haven, maar vertrekt vaak wel weer op tijd. Dus is er minder tijd of helemaal geen tijd voor de geplande excursie. Deze excursies zijn meestal aardig prijzig en vaak niet geschikt voor rolstoelers of mensen die slecht ter been zijn. Maar er is een reisleidster aan boord die voor al deze zaken zorgt en goed aan kan geven of iets wel of niet verstandig is om te doen. Ook is er bij de receptie vaak een rolstoel te leen als je de wal op wil gaan.
Aangepaste hutten
Ik denk dat door het feit dat de Hurtigruten een echt vervoermiddel is, er al tijdig ook met mindervaliden rekening is gehouden. Er zijn een paar schepen niet voorzien van een aangepaste hut, maar de meesten hebben er een aantal (4-6). Er vertrekt elke dag een schip uit Bergen dus kies gewoon een dag met een goed schip. De mindervalidenhut ligt altijd aan het begin van een gang. Hij is ruim en toegankelijk via een automatische deur. Er staat een hoog-laagbed in en heeft nog twee (opklapbare) bedden. Ook de deur daar de badkamer is automatisch te openen met een drukknop. Er is een schuine drempel en ruim genoeg voor een rolstoel. Verhoogd toilet met opklapbare beugels en douche met zitje (zie foto onderaan). Met de lift zijn alle verdiepingen op het schip bereikbaar. Met de rolstoel ga je via het autodek het schip op en af. In het restaurant is een vaste tafel gereserveerd. Er loopt altijd personeel dat kan helpen een bordje met eten te halen.
Hurtigruten, rolstoeltoegankelijke cabin (Trollford, hutnummer 619, de plattegrond laat twee naast elkaar gelegen aangepaste hutten zien).
Liefhebber van Noorwegen Persoonlijk kies ik voor de Hurtigruten omdat ik een groot liefhebber van Noorwegen ben. Ik heb er alles gedaan, gewandeld, geskied en rondgetrokken met auto en camper. Nu ik minder mobiel ben is dit voor mij ideaal om toch te reizen en verschillende steden te zien. Ook al ben ik overal al vele malen geweest, zelfs in verschillende jaargetijden. Voor een rolstoeler is de winter als er sneeuw ligt niet erg handig. Maar als je nog 100 meter kunt lopen, dan zijn er leuke bus excursies. Als mindervalide haal je misschien niet alles uit de reis. Maar het is heerlijk om het landschap aan je voorbij te zien trekken. Bij mooi weer op het dek en met minder weer vanuit het comfortabele panoramadek.
Tip: Excursie naar de Noordkaap
Je hoeft natuurlijk niet de hele 12 dagen aan boord te gaan. Je kunt ook een klein stukje mee gaan. Bijvoorbeeld, je vliegt naar Tromsø en stapt daar op, vaart mee tot Kirkenes en vliegt weer terug. Dan kun je wel een excursie naar de Noordkaap maken. Bij Norske is grote Nederlandse brochure aan te vragen, of als pdf te downloaden. Daar staan alle havens in met aankomst-en vertrektijden. Ook alle excursies. Voor informatie kun je er ook prima terecht.
