Als vier leuke mensen vragen of we een weekje met ze mee gaan naar Frankrijk dan zeggen wij natuurlijk JA! De reis gaat eind april (2016) naar de Vogezen. We rijden daar met de eigen auto’s in een dag naartoe, 630 km.
Het huis, Casa Boslimpre, in de Vogezen was al geboekt dus geen zoekwerk en dat is wel eens fijn. Bovendien, Casa Boslimpre ziet er goed uit. Prachtig uitzicht en lekker ruim. Op de begane grond zijn twee slaapkamers (met elk drie of vier bedden) en twee badkamers. Beide badkamer hebben een inloopdouche, de grootste heeft ook een verhoogd toilet met beugels en een onderijdbare wastafel. Voor Jon en mij wordt een hoek in de ruime woonkamer afgeschermd en twee bedden neergezet, zo hebben we allemaal een eigen ‘kamer’. De keuken is bij de gootsteen onderrijdbaar, verder niet aangepast. Boven zijn nog eens zeven slaapplaatsen (bereikbaar met een steile trap). Het huis is ook super geschikt voor bijvoorbeeld twee gezinnen die samen op vakantie willen.
Zes rolstoelers
Toch wel bijzonder is dat we met zes rolstoelers op pad zijn. We hebben elkaar vorige zomer ontmoet bij een bbq georganiseerd door TheTRavelspy. Bedoelt om reislustige rolstoelers met elkaar in contact te brengen, elkaar te inspireren en mogelijk iets van een platform op te richten. En als het dan zo goed klikt met een aantal, dan vier je dus zomaar vakantie met zes gelijkgestemden!
Bij aankomst bij Casa Boslimpre worden we hartelijk welkom geheten, eigenaars Colin en Matty helpen de drie auto’s uitladen. Het grind om het huis maakt het voor de handbewogen rolstoelers lastig om met koffers doorheen te ploegen. Het van huis meegebrachte eten blijkt een goede keus want niemand heeft na de lange rit nog zin om de auto weer in te gaan. Bovendien, de weg naar het huis is vol met kuilen en slecht verlicht.
Zonder WIFI
Als duidelijk wordt dat er geen wifi is moeten we allemaal even slikken. Wat? Een week zonder internet? Ja echt dus. Niet appen, niet facebooken, niet wordfeuten… alle tijd dus om met elkaar te praten. Eigenlijk heerlijk rustig. We missen het wel bij het uitdokteren van onze dagtripjes. Even kijken waar we handig met drie auto’s kunnen parkeren, alvast een leuk restaurantje met aangepast toilet zoeken… helaas. Op de bonnefooi dus maar.
Freezzzzing in Gerardmer
Een leuk stadje in de buurt is Gerardmer. We parkeren de auto’s dichtbij het meer (Avenue de la Ville de Vichy). Hier is ook een openbaar invalidentoilet. Eenmaal uit de auto dwarrelen sneeuwvlokken uit de lucht. Nee zeg. We duiken dus direct een knusse brasserie in, beetje skihut-achtig met veel hout en een openhaard. Als het droog is slenteren we nog even door het stadje maar het blijft Freeezzzzing koud. We gaan de berg dus weer op naar ons huus!
Ingesneeuwd
De volgende ochtend blijken we ingesneeuwd! Het is een prachtig plaatje. Als we allemaal naar buiten sprinten zitten we direct vast in de sneeuw. Hilarisch. Gelukkig helpt onze buurvrouw, die overigens heel stoer in de yurt (tent) slaapt, ons uit onze benarde situatie. Lekker naar binnen dus weer! Gelukkig hebben we het goed met z’n zessen zonder wifi… heerlijk relaxed met een wijntje uren aan tafel en veel te laat naar bed.
La Petite France in Strasbourg
De al geboekte tapas workshop voor de volgende dag komt dus heel goed uit. Lekker binnen kokkerellen en genieten van onze eigen kookkunsten. De dag erna kunnen we er gelukkig weer op uit! Strasbourg is een aanrader, je rijdt anderhalf uur maar de route is mooi, zeker als je niet over de péage rijdt. Strasbourg is een een behoorlijke stad, dus het is handig om van te voren een beetje te bedenken wat je wil zien. Aanrader is de wijk La Petite France, in het hart van de stad. Deze schilderachtige wijk met prachtige vakwerkhuizen is op het water gebouwd en is opgenomen in het werelderfgoed van UNESCO. Er zijn redelijk wat invalidenparkeerplaatsen in de stad, zie hier een overzicht.
Colmar
Ook Colmar is een bijzonder gezellig stadje. Vanuit Casa Boslimpre is het een uurtje rijden, weer prachtig door de bergen en bossen. De stad heeft altijd in het twist gebied tussen Frankrijk en Duitsland gelegen. De vele vakwerkhuizen doen echt Duits aan, terwijl er ook een echte Franse sfeer hangt met de vele restaurants, terrassen en pleintjes. We parkeren de auto’s na even zoeken op een groot parkeerterrein (Place Scheurer Kestner, meerdere invalidenplaatsen, vlakbij het centrum, naast de mega bioscoop). Bij het ‘Office de tourisme’ is informatie beschikbaar over de toegankelijkheid van de stad (musea, restaurants en toiletten).
De route terug naar Casa Boslimpre blijft een lastig punt. De navigatie systemen doen het niet goed. In het donker verdwalen we makkelijk. Met drie auto’s achter elkaar in het donker over (te) smalle weggetjes, langs diepe ravijnen, dan ben je niet blij. Hou je niet van dit soort avonturen dan is het zaak voor het donker thuis te zijn! Een auto is trouwens wel een must in dit gebied. Als wij er zijn (eind april) is het redelijk uitgestorven en moet je echt wat verder weg voor gezelligheid en vertier.
Sledehondtocht en de Joëlette
Heb je zin om echt de bergen in te gaan en te genieten van de natuur? Boek dan ruim van te voren een tocht met kart of slee met prachtige honden ervoor óf laat je naar de hoogste top van de Vogezen brengen met de éénwielige draagstoel Joëlette. Helaas was alles al volgeboekt toen wij er waren. Kijk voor meer info op de site van Casa Boslimpre.
