Afgelopen weekend was het weer chaos is Lille en ik was erbij. Meer dan honderd kilometer brocante markt en braderie. Een beetje dat gevoel van Koningsdag in Utrecht maar dan groter en onderhandelen in het Frans… En mosselen met witte wijn natuurlijk.
Zaterdagochtend super vroeg vertrokken, de zon kwam net op. Eerst mijn zus opgehaald in Dordrecht. Daarna in één ruk door naar het zuiden. Eenmaal in Lille dan toch maar het parkeeradvies van een vriendin opgevolgd: ‘gewoon op de stoep neerknallen die auto’. Tja, dat doet iedereen dus. Wij stonden dichtbij het station, Gare Lille-Europe (waar bij het winkelgedeelte ook een goed invalidentoilet is). En dan begint de grote speurtocht naar DE aankoop van de dag… Het is wel even zoeken waar de beste straatjes zijn. Voor hamburgers en braderiekramen met pannen met antiaanbaklagen en kleding van zweetstofjes zijn we niet gekomen. Ondertussen loopt er ook een marathon door de stad (oeps, uitkijken met oversteken) en er staat een enorme kermis. Alles tegelijk dan zijn we er in één keer vanaf, moet het stadsbestuur van Lille gedacht hebben.
Geweldig gestreepte legging
Maar uiteindelijk vinden we de straatjes met bizarre vondsten; een opgezette eekhoorn, volledig verroeste steps, een oude racefiets tandem, trompetten, vintage kleding, kekke schoenen, houten kisten, industriële lampen, oude schoolbankjes, wandelwagens, ijzeren lockers en miljoenen vaasjes, potjes en bordjes. De echte brocante handelaren weten inmiddels wel wat hip is, dus je betaalt ook flink voor dat ene unieke kastje of krukje. Onderhandelen lukt soms wel. Helaas zat DE aankoop er dit jaar niet bij voor mij, afgezien van de geweldig gestreepte legging voor een euro, de plastic ketting en een Afrikaans maskertje voor twee euro. M’n zusje kocht nog wel een leuke ijzeren kruk en een spuuglelijk mega groot schilderij (maar de lijst is mooi), waar ze de halve dag mee liep te zeulen.
Relaxen in hotel Wu Wei
Moe van een dag speuren en hobbelen over kinderkopjes knallen we de auto weer van de stoep, om twintig kilometer terug in het Belgische Kortrijk, onze innerlijke balans terug te vinden in wellness hotel Wu Wei. Alles is wit of grijs bij Wu Wei, op een enkel houten krukje en de vloer na. Na de explosie van indrukken in Lille is dat even wennen. Drie jaar geleden gingen de deuren van de voormalige drukkerij weer open, geen drukpersen meer maar dertien kamers en suites en een uitgebreide wellness. Dankzij de minimalistische architectuur is het hotel zo goed als drempelvrij en in één kamer is rekening gehouden met rolstoelgebruikers. Van tevoren vertelde eigenaar Jo Heirman dat ze bezig zijn de toegankelijkheid van de kamer en de Wellness verder te optimaliseren. Dat is ook nodig want er ontbreken nog beugels en een douchestoel. Het bed is aan één kant bereikbaar met de rolstoel. De wellness is in de basis toegankelijk maar de deuren naar de sauna en douches zijn smal (70cm) en daar is dus een smalle verrijdbare douchestoel handig. Er komt ook een tillift om makkelijk in en uit het zwembad (32º) te komen. Op het dakterras staat een houten hottub tussen de bamboe en in een overdekt zithoekje brandt een flink opgestookt vuurtje. Wij nemen heerlijk de tijd om uitgebreid te ontbijten en gaan dan weer op huis aan. Wu Wei is zeker een aanrader als de laatste aanpassingen ook gerealiseerd zijn. Jo laat het mij weten, dus wordt vervolgd… Kijk alvast op www.wuwei.be
