Sinds ik in september de frisse alpenluchten in Oostenrijk heb opgesnoven wil ik zeker terug; als de alpenweiden in bloei staan. Het is vast geen toeval dat ik juist nu het bijzondere Nala Hotel in Innsbruck tegenkom. Dat lijkt me de ideale combinatie: eerst een paar dagen ‘mindfull’ genieten van de rust en natuur in de bergen en daarna kunst en cultuur in Innsbruck.

Nala Hotel

Het Nala Hotel, in het centrum van Innsbruck, heeft haar deuren deuren nog maar net geopend. Er is werkelijk alles aan gedaan om de kamers een unieke beleving met passende naam mee te geven; Small beauty, Zen, Gold, Oriental, Cinema, Snow white. Verschillende designers zijn aan het werk geweest en dat zie je ook terug in het restaurant, de bar en de tuin. Er zijn drie rolstoelproof kamers, allemaal in het thema Nightingdale (Nachtegaal). Je zou de nachtegaal ook zomaar kunnen horen want ondanks de centrumlocatie belooft het hotel toch een groene tuin met vogeltjes.

Het sanitair is aangepast met opklapbare beugels bij het toilet en inloopdouche met opklapbaar douchezitje
Het sanitair is aangepast met opklapbare beugels bij het toilet en inloopdouche met opklapbaar douchezitje

Innsbruck rolstoeltoegankelijk 

Innsbruck schijnt een super gezellige stad te zijn en bovendien goed toegankelijk. Er is een rolstoeltoegankelijke wandelroute uitgestippeld en er is een goed overzicht van toegankelijke bezienswaardigheden, musea, toiletten en parkeerplaatsen. Ga vooral kijken naar het symbool van Innsbruck: het ‘gouden dak’ of de reusachtige bronzen beelden bij het grafmonument van Kaizer Maximiliaan I. Of bekijk de stad vanaf grote hoogte vanuit skigebied de Nordkettenbahnen. Een ritje met de toegankelijke ‘Hungerburgbahn’ (kabelbaan) is al een beleving op zich! Nou, ik ben benieuwd.

Lekker veel ruimte in de kamer!
Lekker veel ruimte in de rolstoeltoegankelijke kamer
Ruime en mooie badkamer, beugels bij de toilet.
Ruime en mooie badkamer, beugels bij de toilet.

Update, inmiddels (juni 2015) heb ik heerlijk gedroomd in Nala-hotel. Fijne plek, aardige mensen. Innsbruck is echt een fantastische mooie stad, heerlijk groen en zo dichtbij de bergen, bovendien behoorlijk goed toegankelijk, een echte aanrader!

 

Onze kamer leek precies op de foto’s die hierboven al staan. Onze badkamer (een van de drie aangepaste kamers) bleek alleen wat meer kleur te hebben. De vloer was behoorlijk glad. Het opklapbare douchestoeltje aan de wand is niet zo comfortabel.

 

Eelke op het dakterras bij Hotel Nala met een biertje
Er bleek ook een heerlijk dakterras bij Hotel Nala!

BewarenBewaren

BewarenBewaren

BewarenBewaren

Heel lang geleden maakte ik een prachtige rondreis door Canada. Ik was toen nog een stuk mobieler en had geen aangepaste overnachtingen nodig maar wat een geweldig land is dat! Ik herinner me vooral de indrukwekkende grootste natuur. Van de ene oohhh naar de andere oohhh. Beren hebben we ook gezien, maar dat moment dat we een smal weggetje kiezen en er ineens een prachtige eland met haar jong oversteekt, dat vergeet ik nooit meer. Gelukkig ben ik niet de enige die graag op vakantie gaat en deze avontuurlijke reizen deelt met anderen. Klaaske en Gé hadden een grote wens: met de aangepaste camper door Canada. Voor Support Magazine schreven zij hun verhaal op. En ik mag het hier ook met jullie delen. Klik op Support vakantiegids, Oog in oog met een beer in west Canada.

In Support Magazine staan regelmatig leuke vakantie verhalen, bovendien verschijnt in december altijd een vakantiespecial vol met vakantietips, verhalen en adressen. Je kunt nu een proefnummer aanvragen, gratis en voor niks!

Supportgids met de camper door Canada
Supportgids met de camper door Canada

 

Buikpijn. Een misselijk gevoel en niet kunnen slapen. Ik zit letterlijk te shaken. Ik heb het koud en als ik mijn tanden poets kan ik niet stoppen met kokhalzen. De spanning zit tot in mijn tenen. Ik denk dit is de laatste keer. Ik ga nooit meer met het vliegtuig. Tegelijk weet ik dat het niet waar is. Ik ga weer. Ik doorsta het vreselijke gevoel dat alles mis kan gaan. Dat ik mijn controle totaal kwijt ben. Ik weet namelijk dat het mij heel veel oplevert. Ik verlaat mijn comfortabele leventje om nieuwe ervaringen op te doen. De energie die ik daarvan krijg weegt altijd op tegen het onveilige gevoel wat er ook bij hoort.

Nieuwe ervaringen zorgen voor nieuwe herinneringen. Niets is zo lekker om door mijn fotoboeken te bladeren. Gek is dat. Soms geniet ik achteraf nog meer van dat wat ik gedaan heb. Vooral van datgene wat ik eigenlijk niet durfde. En hoe fijn is het, om die spannende belevenissen te vertellen aan anderen. Verhalen horen bij mensen. Maar verhalen kun je pas vertellen als je iets te vertellen hebt.

Wist je trouwens dat je leven langer lijkt als je af en toe iets totaal anders doet, nieuwe ervaringen opdoet. De weken waarin niets nieuws gebeurt rijgen zich aan elkaar vast. Terwijl ik nu nauwelijks meer kan bevatten dat de safari in Zuid-Afrika maar vijf dagen duurde. Ik deed iets wat ik heel spannend vond met elke dag een andere verblijfplaats. Maar wat was het geweldig. En die ene nacht in een safaritent, zonder toilet, tussen de apen en olifanten, herinner ik mij nog het beste.

Ken je dat gevoel wanneer je ergens bent geweest waar je niet eerder was, of iemand ontmoet waar je zomaar een leuk gesprekje mee hebt? Soms heb ik het ook als ik een mooi boek gelezen heb. Ik omschrijf het met een fris gevoel in mijn hoofd. Ik zie de dingen scherper. Ik heb zin om dingen anders te doen.

Een vriendin ging nooit op vakantie. Ze hield er niet van. Tenminste dat zei ze. Teveel gedoe met haar rolstoel en later kwam de nachtbeademing erbij. Uiteindelijk boekte ze toch voor een weekje een goed aangepaste boot met een schipper in Nederland (helaas vaart deze boot niet meer). Vriendinnen stapte op verschillende plaatsen in en uit. Elke dag een andere haven, steeds een ander uitzicht en een ander gezelschap. Wauw! Dat smaakte naar meer. Vier weken Curaçao was de volgende reis. Op Facebook volgde ik haar. Wat was ik blij dat haar vliegreis goed ging. Ik zag haar de zee in gaan met een strandrolstoel, bbq‘en op het strand. Wandelen door Willemstad en genieten van de mensen die ze ontmoete tijdens de schrijfweek die ze daar ook nog even volgde. Onderstaand filmpje maakte ze op het vliegveld terug naar huis. Enkele weken later is ze onverwacht overleden.

Als ik me te behaaglijk ga voelen in mijn eigen huisje en niet meer weet wat ik gisteren deed, dan voel ik dat het tijd is om iets nieuws te doen. Een reisje boeken bijvoorbeeld. Soms begin ik met iets kleins. Een dagje naar een andere stad. Een workshop. Of ik pak mijn fotoboeken. Om dat gevoel weer te gaan voelen. Dat geluksgevoel dat hoort bij iets onbekends doen. Mijn comfortzone is een heerlijk toevluchtsoord, maar wel een tijdelijke verblijfplaats.

Zoals Albert Einstein zei: ‘Het leven is als fietsen: om je evenwicht te kunnen houden, moet je in beweging blijven.’

Ik denk altijd dat iedere rolstoeler Eva’s apartments op Cyprus kent. Maar als ik het in een gesprek laat vallen blijkt dat toch steeds niet het geval. En dat is jammer want het is een heerlijke plek onder de zon!

Wij zijn er zelfs al twee keer geweest. Het kleinschalige appartementencomplex ligt midden in Polis, een dorp aan de noordwest kust van Cyprus. Restaurants vind je binnen loopafstand. Je moet wel even het juiste adres vinden want de meeste keukens zijn ingericht op de Engelse toerist (fish & chips). Wij vonden het heerlijk om richting het strand te slenteren (1km), daar een vers sapje te drinken en dan het 2,5 km lange pad langs de zee af te ‘wandelen’. Je belandt dan vanzelf bij de volgende strandtent waar wij lekker lunchten bij een fijn lounge muziekje. Vervolgens verplaatsen wij ons met een boekje richting de loopplank op het strand waarop je lekker dicht bij de zee zit. Bij de ondergaande zon zwalkten wij over het prachtige pad weer terug naar ons huisje.

 

cyprus-2010-pad

 

Een toegankelijk paradijs
Eigenlijk wil ik gauw nog eens terug want er is nu een speciaal liftstoeltje (SEATrack) waarmee je de zee in kunt! En dat is te danken aan Chris, eigenaar van Eva’s apartements en zelf rolstoelgebruiker. Hij heeft van dit deel van het eiland een waar ‘rolstoel paradijs’ gemaakt. Zo regelde hij dat de meeste restaurants goed toegankelijk zijn, een boot met lift en het lange pad langs de zee. Of wat dacht je van een tochtje door de lucht? Chris ging het gesprek aan met de ervaren mensen van het parasailingcentrum en inmiddels helpen ze (bijna) iedereen om deze unieke belevenis mogelijk te maken! Ook wij gaan de lucht in en wat een ervaring is dat. Alleen met de wind, hoog in de lucht boven de zee. Echt super.

cyprus-2010-parasailing

cyprus-2010-parasailen-eelke

Eten aan lange tafels
Eva’s is een echt familiebedrijf en dat voel je. Waar nodig word je geholpen. Chris vertelt je graag alles over het eiland. Een paar keer per week kun je aanschuiven aan de lange tafels voor een heerlijk diner van moeder Eva en bij het (toegankelijke) zwembad is het altijd gezellig toeven. Vader Andreas rijdt je als je wilt het hele eiland over met de rolstoeltaxibus, hij haalt je ook op van het vliegveld. Ook handig zijn de scootmobiels die je bij het appartement kunt huren.

cyprus-2010-huisje
Heerlijk rustig plekje onder de bougainville, studio met ‘garden view’

Studio’s en appartementen
Er zijn verschillende (familie)appartementen, wij verbleven beide keren in een studio. De eerste keer aan het zwembad, de tweede keer met ‘garden view’. Allebei prima maar voor wat meer privacy zit je beter in de laatste. Alle appartementen zijn rolstoeltoegankelijk met voldoende ruimte en aangepaste badkamer (inloopdouche met douchestoel aan de wand, beugels bij het toilet). Er is een kitchenette waar je een kleine maaltijd kan bereiden. Op loopafstand is een grote supermarkt.

Mederolstoelers
Over het algemeen vinden wij het prettiger wanneer er slechts één of twee aangepaste kamers op een locatie zijn. Anders ontstaat al snel een soort instellingssfeer en daar gaan we niet voor op vakantie. Ondanks dat alle appartementen rolstoeltoegankelijk zijn en er dus relatief veel rolstoelers bij Eva’s rondrijden is de sfeer toch ongedwongen en relaxed. Iedereen viert zijn eigen vakantie en het lijkt wel alsof er vooral leuke gehandicapten naar Eva’s komen ;-). Hollanders komen er niet zoveel. Mederolstoelers op je vakantie is ook best fijn overigens: Iedereen is aan het klooien om in het zwembad te komen en niemand kijkt raar als je geen Pamela Anderson bent in je bikini.

Je kunt rechtstreeks boeken via de website van Eva’s. Boek je liever via een reisbureau, dat kan via Buitengewoon reizen. Zij regelen dan ook je ticket.

Naar aanleiding van deze blog mocht ik voor Support Magazine (vakantiegids 2014) een artikel schrijven over Cyprus, lees hier drie pagina tellende artikel.

 

 

Pia Hendriks boekt een heerlijk reisje naar Griekenland. Bij aankomst blijkt de deur van de badkamer maar 65 cm. Niet breed genoeg voor haar rolstoel. Uiteindelijk belandt Pia afgelopen week bij Groeten van Max. Bekijk haar verhaal vanaf 37.25 minuten.

Pia is natuurlijk geen uitzondering. Als rolstoeler kom je regelmatig verrassingen tegen. Jammer genoeg zijn deze teleurstellingen voor veel mensen reden om steeds naar dezelfde, eenmaal goed bewezen accommodatie te gaan. Of ze gaan zelf helemaal niet meer op pad. Zonde natuurlijk! Een bijzonder goede voorbereiding kan veel ellende voorkomen. Neem nooit genoegen met alleen de melding dat er een aangepaste kamer beschikbaar is. Ik heb altijd een zelfde vragenlijstje wat ik voor de boeking mail:

– doorgangen/deuren minimaal 80 cm?
– hoogte toilet en bed tussen de 48 en 52 cm?
– opklapbare beugels aan beide zijden van het toilet?
– voldoende ruimte naast het toilet (80cm)?
– inloopdouche zonder drempels en obstakels zoals douchedeuren of muurtjes?
– een douchestoel aan de wand of rolbaar met opklapbare armleuningen?
– hoogte van de zitting van de douchestoel?
– ruimte aan beide zijden van het bed (80 cm)?
– Geen drempels hoger dan 2 cm of anders met een opritje?

Ik vraag vaak ook foto’s, dan kun je het beste inschatten of iets echt goed is. En dan kom je soms toch nog voor verrassingen te staan… op onze reis naar Toscane bleek de weg naar de bed & breakfast uit puin te bestaan. Alleen te begaan met een auto. En die hadden we helaas niet bij ons. Sindsdien nog een vraagje toegevoegd: is de route naar het hotel rolstoelproof?

Fijn voor Pia dat ze haar geld terug krijgt. Maar liever voorkomen! En alsjeblieft wel gaan, want wat is er fijner dan nieuwe plekken ontdekken, fijne mensen te ontmoeten en achteraf te genieten van alle mooie herinneringen?